Wandelen: Nationaal Park Zuid Kennemerland

Vandaag ben ik met mijn moeder gaan wandelen in Nationaal Park Kennemerland. Dit ligt in Bloemendaal. Vandaag een blogje over het wandelen, met foto’s. :-)

Het plan was om een route van 9 kilometer te wandelen. Op internet hadden we over deze route gelezen. Eigenlijk zouden we deze dagen een stuk Pieterpad lopen, maar door slechte voorbereiding hebben we dat even wat uitgesteld. We hebben besloten wel “gewoon” te gaan wandelen deze dagen.


De “ingang”. We konden vlakbij parkeren. Je kon ook op het terrein parkeren, maar dat was behoorlijk prijzig. Je kon ongeveer op 300 meter afstand ook gewoon op een terrein parkeren en dat was gratis. Die extra 300 (600, heen en terug, dus) meter lukken ook nog wel. ;-)

Bij de ingang stonden informatieborden over het gebied. Er stond ook aangegeven welke route welke “kleur” had en hoe lang je erover zou doen. 3 uur en 15 minuten klinkt vrij lang over 9,5 kilometer, maar het was behoorlijk heuvelachtig, dus dat heeft waarschijnlijk meegespeeld in hun berekening. Wij kozen voor de gele route. Ik zie eigenlijk nu pas dat er staat dat deze 9,5 kilometer wandelen was in plaats van 9.

De plaatjes! Allereerst echt hulde voor de paaltjeszetters hier. Alles was zó duidelijk aangegeven dat zelfs wij niet zijn verdwaald…. :-) Dat zegt wat! In het begin stonden alle kleuren nog op het paaltje, maar al snel viel rood af, daarna groen, tot alleen geel over was. Geel viel heel erg op in de natuur, dus dat was handig. We zagen de paaltjes vaak al van ver. Op elk punt waar je mogelijk zou kunnen twijfelen stond een nieuw paaltje. Heel fijn. Gaf een hoop rust, voor mij. :-)

Goed, de wandeling zelf… Wat kan ik erover zeggen… Het was heel divers! Voor “Delftse” begrippen behoorlijk heuvelachtig. We hebben door het bos gelopen, over stukken zandvlaktes, over grindpaden… Het was leuk dat het landschap op zo’n relatief korte afstand toch steeds zo veranderde. Dit hield je toch scherp. Je wist nooit wat er om de hoek zou zijn. :-)

Op de route lagen verschillende meren. Als ik het goed heb is dit de Oosterplas. Je kwam tijdens de 9,5 kilometer wandeling ook langs ’t Wed, een ander meertje. Toen we langs dit meer kwam waren er twee mensen aan het zwemmen. Moet heerlijk zijn, zo ’s ochtends het bos in en lekker zwemmen! Een nadeel… er stond wel een waarschuwing voor zwemmersjeuk… Maar ach, klein detail, haha.

Aan het meer dit bankje met een mooi uitzicht op het meer. “Iedereen is welkom”. Zulke bankjes maken me altijd blij. Hoe simpel het ook is. :-) We hebben geen tijd genomen om even te gaan zitten. We waren pas net onderweg en wilden eigenlijk gewoon verder wandelen.

Onderweg hebben we heel veel wijngaardslakken tegen gekomen. Deze hadden echt een enorm huis. Een heuse villa op hun rug. ;-) De eerste keer keek ik er wel even van op. Het was écht groot. Tenminste, in vergelijking met de slakken die ik gewend ben. De slak op zich was zo groot niet.. Maar het huisje.. Bijzonder om te zien!

Ennnnn nog meer dieren! Schaapjes! Er zouden volgens mij ook koeien moeten rondlopen, maar deze hebben wij niet gezien. Op de boom zie je trouwens weer zo’n slak zitten!

Toen we een stukje verder wandelden kwamen we deze zonnepanelen op wieltjes tegen. Ze zorgden voor stroom voor het schrikdraad waarmee sommige stukken afgezet waren. Slim gedaan. Voor velen van jullie misschien heel normaal… Maar ik had het niet eerder gezien en vond het eigenlijk wel slim bedacht. Handig gebruik maken van de natuur, om te zorgen voor de natuur.

Als je met mij gaat wandelen weer je vooraf vrij zeker dat er in elk geval een aantal bloemetjes op de foto moeten worden gezet… hihi. Bij deze twee daarvan.

Hier zie je een beetje hoeveel verschil er in landschap zat. Hier liepen we ineens op een zandpad. Daaromheen was natuurlijk wel veel begroeiing, maar er waren ook behoorlijke stukken die echt vrij open vlakken waren.

Blij ei. Het was fijn om samen te wandelen. Het ging de afgelopen tijd niet zo goed. Ik wist niet zeker of het wel slim was om te gaan wandelen. Ik wist niet of ik wel “zin” had om te gaan wandelen (“DAN MAAK JE MAAR ZIN!!!” ;-)). Ik was erg bang voor paniek tijdens het wandelen. Hier waren we denk ik ongeveer 5 kilometer onderweg (gokje).

Ik merkte al snel dat ik veel trek kreeg van het wandelen. Als ik niet op tijd eet word ik héél chagrijnig. Dat is 1 ding, maar ik word ook erg duizelig en ga trillen en zo. Niet heel fijn. Belangrijk om op tijd te eten dus, en goed om te weten dat ik van wandelen veel trek krijg. We hebben om iets voor 12.00 uur geluncht. Dat was voor mij al heel wat, want ik heb ergens nog steeds de regel dat je niet voor 12.00 uur luncht…

We zaten bij deze foto op een ietwat oncomfortabele boomstronk.

Tijdens het lunchen keken we uit op deze trap. En ja, je raadt het al… Als je bovenaan de trap was stonden er 3 bankjes. Wat hebben we geleerd? Als we even willen gaan zitten en er is geen bankje moeten we zo’n 250 meter verder wandelen en dan is gewoon een bankje, haha.

Weer andere omgeving… :-)

Op een gegeven moment kwamen we bij een plek met een hoop dennenbomen. Het hele pad lag vol met dennenappels. Op deze foto zie je het niet eens goed.

Onderweg zagen we behoorlijk wat sporen van dieren. Natuurlijk waren er verschillende afdrukken van paardenhoeven, maar ook genoeg afdrukken van andere dieren… Volgende keer ons spoorzoekboekje meenemen (hebben we niet, maar goed…), dan weten we precies welk dier er heeft gelopen.

Al snel kwamen we er achter welke sporen we in elk geval hadden gezien… Die van herten! De kwaliteit van de foto’s is niet geweldig, omdat ik moest inzoomen, maar het was heel leuk om zo tijdens het wandelen herten te zien. Mooi. Op de eerste foto zie je 1 hert. Toen ik een foto maakte en het hert even later wegrende (nadat hij mij een tijdje had aangestaard, nog eens goed nagedacht bedacht hij zich dat ik wel een heel gek hert was en hij toch maar moest vluchten, denk ik) zagen we dat ze minstens met z’n drieën waren. Twee “grote” en een kleintje. Lief!

Op de tweede foto zie je een grotere groep. Je ziet op de foto niet hoe er aan de linkerkant nog 1 hert alleen “op wacht” stond. Alle herten waren gewoon rustig aan het eten en dat ene hert stond op de uitkijk. Mooi om te zien hoe dat werkt in zo’n groep.

Een uitkijkpunt. Hier hebben we wel even op het bankje gezeten. We waren toen vrij dichtbij het einde van de wandeling. Even een slokje water, want het bleek toch wat warmer dan verwacht. Op deze foto lijkt het een vrij eentonig landschap. Bijzonder hoe dat vertekent. Je ziet op deze foto wel een beetje de hoogteverschillen, maar ook niet echt goed. Het was toch wel een mooi, rustig plekje om even te zitten.

Die wortels! Tof. Ik houd van dit soort “bijzondere” dingen…

Na afloop zijn we naar het begin van de weg gereden. Hier was een restaurant, Bartje Bloemendaal. Een welverdiend drankje. :-)

Dit was het plaatje van de route die we uit eindelijk hebben gelopen. Ik heb ‘m bij precies 10 kilometer uitgezet. We hebben daar 2 uur en 24 minuten over gedaan. De grijze stipjes zijn oa plekken waar ik even heb stilgestaan om foto’s te maken.

Het was een hele leuke wandeling. Zoals ik al schreef, veel afwisseling. Fijn gebied.
Hoe het ging? Wel goed. Ik denk dat ik later nog een apart blogje zal schrijven over wandelen en paniek, maar ik merk wel dat het voor mijn stemming goed is om bezig te zijn en in de natuur te zijn. De natuur doet (me) goed. Ondanks spanning/paniek. Het scheelt daarin natuurlijk wel dat ik met mijn moeder loop. Minder alleen. Hoe fijn alleen zijn ook kan zijn. :-)

Mocht je deze wandeling ook willen doen, dan kun je naar de ingang Bleek en Berg gaan. Daar zijn wij gestart. Het adres hiervan is Bergweg 62, Bloemendaal. Ook met het OV is deze ingang goed te bereiken, maar hiervoor zou ik even de actuele OV-informatie checken… :-) Op de website kun je ook veel informatie vinden.

Zeker een aanrader!

Liefs