Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning to dance in the rain
In mijn update vertelde ik al dat ik het de afgelopen periode ineens lastiger heb met de afwezigheid van pappa dan voorheen. Zijn verjaardag komt er aan, het is dit jaar 5 jaar geleden dat hij overleed, of het daardoor komt? Ik weet het niet… Ik mis hem. Ik zou hem zo graag hier hebben,…
Lang geleden dat ik een update heb geplaatst. Lang geleden dat ik echt heb gedeeld wat er zoal in mijn leven gebeurt. Hoog tijd voor een update dus!
Woensdag 23 november, 00:55. Pappa, van het begin van jouw ziekte tot nu is ontkenning een belangrijk ding (geweest). Ik heb hier al vaker over geschreven, maar mijn hoofd blijft er maar over malen, dus ik schrijf er nogmaals over. Ik weet het nog goed. Jij kwam met mamma terug van de dokter. Je was…
Er wordt heel erg veel geschreven over rouwverwerking. Over hoe het rouwproces normaal gesproken verloopt… Over rouw bij kinderen, bij volwassenen… Vandaag deel ik mijn ervaring met het rouwproces.
Vandaag is het 4 mei. De dag waarop men allen die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogssituaties en bij vredesoperaties herdenkt. Bij vrijwel iedereen bekend. Voor mij heeft 4 mei sinds een 3 jaar ook een andere (extra) lading… Het…
Lieve pappa, Gisterochtend hebben we het computerscherm van de muziekcomputer , jouw trots, uit de kast gehaald… We hadden kastruimte nodig voor mijn grote Project Life mappen. Ik vond het moeilijk. Moeilijk om het scherm, een ‘stukje van jou’, weg te halen. Beetje bij beetje verdwijn je. Natuurlijk hebben we de muziekcomputer niet weggehaald en…
Lieve pappa, Vandaag ben je jarig. Gefeliciteerd. Zullen we een stukje taart eten? Met aardbeien en slagroom? Daar houd je toch zo van? Dat vind je zo lekker! Daarna vind ik het helemaal niet erg als je keihard muziek draait, omdat jij vindt dat het dan het allerbest klinkt. Ik zal zelfs niet met mijn…
Afgelopen vijf mei was het alweer twee jaar geleden dat mijn vader ons moest verlaten. Het lijkt nu zoveel langer dan twee jaar, maar tegelijkertijd ook zoveel korter.
Nog niet zo lang geleden plaatste ik een blog over het koesteren van herinneringen aan mijn vader. Deze kun je hier (praten over pappa #4) lezen als je dat wilt. In de reacties op die blog ging het een aantal keer over het bezoeken van het graf van een overleden dierbare. Aangezien mijn vader begraven is,…
Vanaf het moment dat mijn vader overleden was vond ik het heel erg belangrijk om elke herinnering aan mijn vader vast te houden. Ik was heel bang zijn stem te vergeten, foto’s kwijt te raken of zijn spullen los te moeten laten. De afgelopen maanden is dit iets minder geworden. Ik ben gelukkig(!) iets minder krampachtig…