RACEVERSLAG: Golden Tenloop 5km

Een raceverslag… Dat klinkt als heel wat, hè? ;-) Ik vond dat mijn eerste loopje wel een eigen verslag verdiende. Ik liep de 5 kilometer bij de Golden Tenloop in Delft.

In 2012 heb ik met best een aantal (6 of 7, als ik het goed heb) hardloopwedstrijden meegedaan. Variërend in afstand van 5 tot 15 kilometer. Helaas lukte het lange tijd niet meer om mee te doen aan wedstrijden door mijn paniekaanvallen en angsten. Eigenlijk lukte hardlopen een hele tijd gewoon niet meer. Dat is nu gelukkig anders en nu had ik weer opgebouwd naar 5 kilometer!

Eerlijk is eerlijk, goed getraind was ik niet. Ik heb maar 1 keer voor de wedstrijd 5 kilometer hard gelopen… Dat zorgde voor best wat twijfels vooraf. Er speelden een hoop angsten door mijn hoofd. Eerder heb ik geprobeerd mee te doen aan de Golden Tenloop (in 2012 ook als ik het goed heb). Toen zou ik alleen lopen, maar toen raakte ik helemaal in paniek en het ging niet. Zonde. Ook de 4,2 km in Rotterdam afgelopen april was niet gelukt. Één en al angst en twijfel dus…

Maar goed… 25 mei… :-)

Zoals ik al schreef was ik heel erg zenuwachtig. Zeker de laatste paar minuten voor de start vond ik het even heel moeilijk. Erg gespannen. Gelukkig kon mijn moeder bij het hek van het startvak staan, naast me dus. Dat was heel erg prettig en zorgde ervoor dat ik minder last kreeg van paniek.

Om 13.15 startte de wedstrijd. Toen moest het gaan gebeuren. Ik had geen streeftijd in mijn hoofd. Normaal wilde ik altijd onder een bepaalde tijd lopen. Nu was mijn doel echt alleen uitlopen. Het was warm, het was mijn eerste wedstrijd, ik had veel spanning… Uitlopen zou een enorme prestatie zijn.

De eerste kilometer ging heel erg snel voorbij. Tenminste, dat dacht ik. Er stond ergens op de grond 1km gespoten. Ik dacht (niet zo gek volgens mij) dat daar de 1km was. Echter kwam ik even later langs het officiële bord met 1km erop. Was ook een stuk logischer, gezien de tijd die ik had gelopen. Mentaal was dat gek genoeg even een tegenvaller… Je zou denken “ach, 1 kilometer, dat maakt toch niets uit?” maar ik raakte ervan in de war. Vanaf dat punt wist ik wel dat ik moest focussen op de borden langs de weg in plaats van op de getallen op de weg…

Daarna ging het eigenlijk een heel stuk heel erg goed en fijn. Mijn tempo was prettig. Ik vond het leuk om in een groep te lopen. Leuk om iemand voor me te zien die nét iets sneller liep dan ik en die dan in te halen. Wel was het hier en daar wat druk, maar het was te doen. We liepen een stukje door een wijk. Daar stond een man met een bord “handen omhoog als je natgespoten wilt worden” en twee kleine kindjes die iedereen die dat deed natspoten. Die kinderen de dag van hun leven, want vrijwel iedereen deed z’n handen omhoog, haha. Ik ook! Heerlijk even dat koele water. We liepen ook een stuk heerlijk onder de bomen en dus in de schaduw. Heerlijk! Ik genoot!

Bij het 3 kilometer bord kreeg ik het wel zwaar. We hadden net een stuk door de volle zon gelopen. Ik had warme voeten en plots realiseerde ik me dat dat vaak een trigger voor paniek was in het verleden. “Nee, Kim, dit komt omdat het warm is en je hardloopt”, zei ik tegen mezelf. Ik ging door. Gelukkig kwam er vlak na het 3 kilometer bord een waterpost. Onderstaande foto is trouwens gemaakt rond het 3 kilometer punt. Ik zag de camera, probeerde te lachen, maar dat is minder goed gelukt dan ik op dat moment dacht, haha.

Bij het waterpunt heb ik heel eventjes wat water gedronken. Even gelopen. Even wat water over mezelf gegooid met zo’n spons. Heerlijk verkoelend.

Ik had gedacht dat het daarna makkelijker zou worden. Echter was dat niet zo. Heel gek. Normaal is het zodra ik over de helft ben “makkelijk”. Dan kan ik nog even versnellen. Dat ging niet echt meer. Ik heb zelfs drie (!) keer even gelopen, waarvan twee keer zelfs na/rond het 4 kilometer punt. Heel gek, terugkijkend. Langs de kant stonden wel mensen die zagen dat ik liep en riepen “kom op Kim, je bent er bijna!”. Dat maakte dat ik toch weer ging rennen. Toch wel leuk en handig dat je naam op je startnummer staat. ;-) Net alsof iedereen je kent. Ook wel een beetje gek als een vreemde je naam ineens roept.

Uit eindelijk ben ik gefinisht in 31 minuten en 34 seconden. Niet snel, dat weet ik. Dat was gelukkig ook niet mijn doel. Het was overigens wel 5 seconden sneller dan mijn oefenrondje, dus in dat opzicht wel snel. ;-)

Het gaat me eigenlijk helemaal niet om de tijd. Het gaat me erom dat ik het heb gedaan! Het is gewoon gelukt! Bij deze loop kreeg je geen medaille bij de finish. Dat had vooraf voor verwarring gezorgd bij mij. Tot nu toe had ik dat namelijk wel altijd gehad. Mamma was super lief geweest en ik kreeg van haar na de finish een medaille met mijn naam, de datum en naam, de Golden Tenloop, erop. <3 Ik was blij! En trots. Op mijn prestatie. Een prestatie die niets is voor velen, maar enorm voor mij. Ik ben er nog steeds zo blij mee.

(En die tijd… ach, je moet iets houden om te verbeteren hè? ;-) Binnenkort ga ik ook nog met mijn broer 5 kilometer hardlopen bij een wedstrijd. Als alles goed gaat ga ik daar niet lopen, alleen maar hardlopen! Ik heb eerder met mijn broer gelopen en dat zorgde toen voor een PR op de 15 kilometer. Als het een beetje meezit ga ik ervan uit dat ik die 5 kilometer ook sneller zal lopen dan ik deze heb gelopen. Maar het doel voor nu blijft: finishen. Het blijft namelijk nog steeds een grote uitdaging om mee te doen aan zo’n wedstrijd)

Hieronder nog een behoorlijk aantal foto’s van voor, tijdens en na de wedstrijd!

Hier stond ik in het startvak. Nog even tot de start. Ik was heeeeeeel zenuwachtig. ;-)

Mamma had een spandoek voor mij gemaakt. Hup, Kim, hup! Dat was leuk.

Niet de meest charmante foto… maar het gaat om de pet! Pappa’s pet. Zo was pappa er ook nog een beetje bij. <3

Het was behoorlijk druk! Er liepen zo’n 1000 mensen mee met de 5 kilometer.

Goed… Het lopen… Hoe dat ging, dat heb je hierboven al gelezen!

Bij vlagen was het HEET! Vol in de zon…

Wat was ik blij (en verdrietig) toen ik dit bord zag!

Op de mooie Markt… Nog een heel klein stukje…

Yessss! Gefinist! Wat was ik trots! :-) Even op de nummer 1 trede staan natuurlijk. ;-) Meisje naast deze plek was het daar niet helemaal mee eens zo te zien. Maar voor mij was het wel “nummer 1”!

Bedankt voor het lezen. Bedankt voor de goede organisatie, Golden Tenloop medewerkers!

Liefs