Lieve lezers,
Na wat heen en weer te hebben gekletst met Carlijn op twitter bracht ze me op het idee om een persoonlijk update blogje te plaatsen.
Het was zondag en ik was enorm gefocust op mijn statistieken die dag. Ik weet dat statistieken helemaal niet belangrijk zijn, ik blog niet voor de lezers, maar omdat ik het leuk vind om te doen. Het focussen op de statistieken is voor mij ook meer iets rondom de cijfertjes, dan het willen van meer lezers of iets dergelijks.
Voor mij staan de cijfertjes van de statistieken op een bepaalde manier gelijk aan de cijfertjes op de weegschaal. Waar ik eerder een enorm fijn gevoel en een kick kreeg van het dalen van het cijfer op de weegschaal, krijg ik die kick nu bij het zien van een view op mijn website. Bij het zien dat er op maandag een view meer is geweest dan op zondag bijvoorbeeld. Het is natuurlijk niet realistisch dat mijn views elke dag met 1 view stijgen. Daarnaast ben ik pas nét met bloggen begonnen, ik ben eigenlijk juist heel erg gelukkig met elke lezer die ik heb.
Tijdens de cijfertjesdwang raakte ik in paniek. Wat nu als ik straks niks meer weet om over te bloggen?! Wat moet ik dan?! Hoe moet ik dan verder leven? Wat moet ik dan? Nu is mijn blog iets waar ik me aan vast kan klampen. De angst dat dit ineens verdwijnt dook op en zorgde voor een hoop paniek. Op Twitter zetten een aantal lieve mensen me weer even met beide beentjes op de grond. Als ik even niets meer weet om over te bloggen en er geen plezier meer uit haal, dan stop ik toch “gewoon” even? Dat mag, het is mijn blog.
Ik word angstig van het idee dat ik bloggen, iets wat ik nu heel leuk vind om te doen, ineens niet meer leuk zou vinden. Die angst heb ik omdat ik heel weinig leuk vind. Bijna alles wat ik doe voelt zwaar en moeilijk. Bij bloggen heb k dit nu niet. De angst dat zelfs bloggen dit gevoel zal gaan opleveren is heel naar. Ik probeer mezelf er nu meer aan te herinneren dat mocht ik het ooit niet leuk meer vinden om te bloggen, dan mag ik er altijd mee stoppen. Dat is voor iedereen fijner dan dat ik maar doorga terwijl ik er niks aan vind. Lezers zouden anders alleen maar gezeur lezen, en ik hik er elke dag weer tegenaan. Ik ben blij dat dit besef nu wat meer in mijn hoofd zit. :-)
Ik ben bang dat deze post me ondankbaar zal laten lijken. Daarom wil ik driedubbel benadrukken dat ik héél erg dankbaar ben voor alles en iedereen! Jullie zijn heel erg lief voor me.
De laatste tijd heb ik best vaak last van wisselingen in stemmingen. Het ene moment voel ik me best wel oké, maar het volgende moment kan ik niet meer. Ik heb niet het gevoel ook maar een heel klein beetje controle te hebben over hoe ik me voel. Het is lastig met bedenken wat ik zal gaan doen. Het ene moment dans ik door de straat (oké, niet letterlijk, maar qua gevoel). Het volgende moment wil ik diep onder de dekens kruipen en nooit meer tevoorschijn komen. Wanneer ik plan om naar de winkel te gaan en mijn stemming is ineens heel erg slecht, dan lukt het me niet om mijn bed uit te komen. Ondanks dat dat natuurlijk wel zou moeten. ;-)
Op de momenten dat ik me helemaal goed voel wil ik heel veel plannen maken en veel dingen doen. Te veel eigenlijk, waardoor ik nogal uitgeput raak. Dat uitgeputte gevoel zorgt vaak weer voor een daling qua stemming, omdat ik niet alles kan doen wat ik zou willen. Het is een rollercoaster ride op dit moment.
Ik ga proberen wat meer structuur aan te brengen in mijn dagen. Hopelijk zorgt de structuur voor een iets stabielere stemming. Wanneer ik een structuur in mijn dag heb, hoop ik dat ik me niet meer over de kop loop op goede momenten en compleet van de wereld raak op slechte momenten. Natuurlijk zal ik me dan wel aan die planningen moeten houden, dat zal nog wel even wat schoppen onder de kont vergen, maar ik ga m’n best doen!
Hoe gaat het met jou?
Liefs
Heel erg goed dat je nu inziet dat het echt niet erg is om even te stoppen mey bloggen als je inspiratie op is of je er geen plezier meer aan beleeft. Ik hoop echter dat het plezier nog lang zal voortduren!
Lief dat je een reactie achterlaat! Ik verwacht ook zeker dat het plezier niet zal weggaan! Soms is er alleen even zo’n ‘wat als…’ paniek moment, haha.
Ik ken dat wel, helaas. Had dat een paar nachten geleden ook: “Onee straks heb ik geen tijd meer voor mijn blog”, en “besteed ik niet teveel tijd aan mijn blog?”
Maar het moet natuurlijk leuk blijven en niet teveel druk achter zitten. En vervelend van je focus op cijfers, hopelijk wordt dat wat minder!
Klopt inderdaad! Dat het leuk is is het belangrijkst! :-)
Hey Hey,
Al een poosje volg ik je op IG. En sinds deze week ook op je blog. Vind het fijn om te lezen dat ik niet alleen ben in datgene wat ik dagelijks ervaar. Vind het heel dapper dat je er open over bent. En daar kan ik als 31jarige nog veel van leren.
Je hebt er dus een volger bij. Een die begrijpt als het eens een poosje wat stiller is. En dat is echt ok! Succes met alles meid!
Heel erg bedankt! Super lief van je!
Lieve Kim,
Omdat ik opeens allemaal likes op ig kreeg kwam ik op je blog terecht. Wat ben jij een sterke jonge vrouw. Het leven met een angststoornis is niet niets. Ik weet hier veel van want ik ben zelf psychisch ziek. Ik vind het super knap dat je hierover durft te schrijven. Ik wil zelf ook gaan schrijven of filmen over het leven met een psychische ziekte. Hier heb je dus een nieuwe volger erbij.
Veel liefs,
Alice
Wat lief van je, heel erg bedankt!