Mijn week #10: konijntjes, afspraken en broeken

Het is weer tijd voor een weekoverzicht. Vorige week was ik op vakantie, dus toen kwam er geen week in foto’s online (wel een vakantiefoto overzichtje!). Deze week ben ik weer terug en kan er weer een online komen. Kijk je mee naar mijn week in foto’s?

Het is alweer tijd voor mijn week in foto’s numero 10! Bijna tijd voor een feestje, lijkt me! :-) Goed, niet teveel kletsen, Kim, we zijn hier om het weekoverzichtje te bekijken. Goed, bereid je voor op een heleboel konijnenspam! En ook nog wat andere dingen, natuurlijk.

     

Maandag reden mijn moeder en ik terug van vakantie. Het was niet zo druk op de weg, geloof ik. Hier was het in elk geval nog lekker rustig. :-) Rond een uur of vier waren we weer thuis. Toen nog eventjes opruimen, was aanzetten en al dat soort dingen.

Ik had de hele week nauwelijks Shaytards vlogs bekeken, maar nu we weer thuis waren kon dit wel weer. Heel erg fijn, zo lekker ontspannen. De familie blijf ik leuk vinden. Stiekem miste ik het kijken van de filmpjes best wel. Jammer dat ze de afgelopen tijd niet meer zo regelmatig posten als vroeger.

     

Bij de post zat een heel erg lief kaartje van Carlijn. Dat is nog eens leuk thuiskomen. Super lief!

Voor de vakantie zaten er al een heleboel groene aardbeien aan mijn aardbeienplant, maar nu waren er een aantal al wel gekleurd. Rood gekleurd. Ik heb er inmiddels twee op. Ze zijn ontzettend lekker en heel erg zoet! Yum! Kan niet wachten tot er nog meer rood worden.

     

Dinsdag was het eindelijk zo ver! Om 14.00 mocht ik mijn konijntje ophalen in Rotterdam. Ik keek er zó ontzettend naar uit. Op bovenstaande foto’s zitten we in de auto onderweg naar huis. Hij was denk ik ik een beetje angstig door de autorit. Hij zat heel erg stil in het begin, maar later ging hij wat rondhuppen door de krat. We hadden nog geen echt vervoersmandje oid dus we hebben hem even vervoerd in een boodschappenkrat. :-) Kijk die mooie oortjes trouwens. Prachtig toch?

    

Eenmaal thuis moest Meneer Konijn nog best een beetje wennen aan zijn nieuwe huis. Logisch natuurlijk. Van een huis met mamma en een heleboel broertjes en zusjes naar een twee verdiepingenhuis voor jou alleen. Dat is toch even wat anders. De eerste dag durfde hij nog niet alleen naar boven en beneden, maar dat ging snel goed hoor. Woensdag hipte hij al zelf naar boven en beneden.

De hond, tja, die vond het maar een beetje gek. Hier zit hij naast mij en voor de kooi te kijken naar het konijn. Hij snapte er niks van. Was het nu een kleine hond? Waarom bewoog het?

     

’s Avonds thuis moesten we natuurlijk (!) nog eventjes knuffelen. Het groene kleed is trouwens omdat hij nog niet precies aangeeft wanneer hij gaat plassen, haha. Inmiddels weet ik het wel ongeveer, maar voor de zekerheid houd ik er nog even een kleed bij dat makkelijk in de wasmachine kan.

Ook mocht hij even op de bank lopen terwijl ik daar zat. Vooral plekjes die eigenlijk niet mogen zijn heel interessant. Zoals de hoek van de bank en het uiterste puntje van de leuning. Daredevil!

     

Woensdagochtend. Tja. Ik werd wakker en had al 0,0 puf. Ik kon heel moeilijk opstaan en voelde me niet goed (qua angsten, en zo). Ik had kunnen weten dat het een slechte dag zou worden, maar omdat ik daar nooit direct van uit wil gaan stond ik toch maar op.

Ik had namelijk een afspraak met mijn behandelaar om 12.00. Ik maakte me klaar (en vergat mijn lunch) en ging naar de tram. Eenmaal onderweg begon mijn hoofd overuren te draaien. Pffff. Nog niet eens halverwege lukte het niet meer. Ik stapte uit en wachtte op de tram de andere kant op en ging terug naar huis. Ik baalde enorm van mezelf.

     

Thuis dook ik direct mijn bed weer in met mijn knuffel. Diep onder de dekens maar.

Later die dag nog even lekker knuffelen met Meneer Konijn. Dat maakt alles beter. <3

    

Kijk naar dit lieve fotootje dat ik ‘maakte’, haha. Zo schattig!

Dit is hoe de kooi + ren eraan eruit ziet. Hij durfde bijna direct zelf vanuit zijn kooi op het krukje te springen, haha. Dat verbaasde me wel, want het is best een grote sprong. Leuk om hem zo de ren te zien springen. Hij is nog wel wat huiverig hoor. Het meest van de tijd zit hij gewoon in zijn kooi.

     

Toen ik ’s avonds naar bed ging stond alles in zijn kooi netjes. Toen ik weer beneden kwam ’s ochtends… was dat anders, haha. De wilgentunnel lag op de trap naar beneden, de etensbak was naar de andere kant verplaatst en het boomstammetje  hangt scheef. Kleine boef had zijn huis verbouwd.

Maar knuffelen kon hij nog steeds hoor, ook na het nachtelijke verbouw-feest.

     

Nadat ik hem weer terug had gezet was hij wel benieuwd of hij misschien nog even in de ren mocht. Nieuwsgierig aagje. De ren zat er op dit moment niet aan, haha. Het krukje om op te springen vanuit de kooi stond er ook niet. Maar Meneer was wel benieuwd of ik hem nog rond ging laten lopen.

’s Middags ging ik met mijn moeder naar de stad. Even lekker op de markt iets gedronken samen. Dat was wel fijn.

     

Ik kocht twee (!!!!!!) broeken. Ik had geen een goede broek meer, oeps. Ik had twee broeken van Levi’s, maar in de afgelopen weken was in allebei een slijtplek op de knie gekomen. Eerst kon ik ze nog wel aan, maar nu toch eigenlijk echt niet meer. Enorm balen! Ik heb al zo vaak voor broeken gekeken in winkels (zonder succes), maar ben uit eindelijk terug gegaan naar de Levi’s winkel. Daar slaagde ik dus wel. En de verkoper gaf mijn zelfvertrouwen even een boost door te zeggen dat ik een mooi klein maatje had. Of nou ja, zelfvertrouwen.. Da’s wat veel gezegd, maar ik vond het denk ik wel fijn om te horen. Hij wilde perse dat ik een bepaalde maat zou kopen, terwijl ik een maat groter wilde. Hij deed alsof hij me de grotere maat gaf, maar gaf me eigenlijk ‘zijn’ maat, haha. Hij hoopte dat ik ’t niet door zou hebben, omdat hij wist dat die maat me mooier zou staan. Ik heb alleen zo’n hekel aan strak zittende kleding dat ik het wel direct doorhad en om de goede maat vroeg. :-) Hij zei wel direct ‘sorry!’ haha. :-)

’s Avonds heb ik de ren weer neergezet met het hooihuisje erin. Meneer besloot dat je ook best op je huis kunt zitten. Hups erop en weer hups eraf.

     

Vrijdagochtend stond ik weer bij de tram. Fris en fruitig, deze keer. Ik voelde me een stuk beter dan woensdag. Deze keer had ik een afspraak met de psychiater, over mijn medicatie. Omdat ik zelf graag verandering wilde qua medicatie was het ook wel belangrijk dat ik zou gaan.

In de tram was het niet erg druk. Door wat gedoe met mijn OV-chipkaart zat ik alsnog de hele tijd in de stress, maar goed. Ik was onderweg. :-)

     

In de wachtruimte lag dit boek. Troost voor Tranen. Ik wist dat er een website van was, maar niet dat er ook een boek van was. Ik heb het even doorgebladerd en vond het erg mooi. Het gaat over rouwen en hoe dit in verschillende culturen gaat. Ervaringen van jongeren. Ik vond het erg interessant om te lezen. Fijn, herkenbaar.

Wachten, wachten, wachten… Psychiaters hebben (net als andere artsen) de neiging altijd te laat te komen… Twintig minuten na tijd kwam hij me dan toch ophalen, haha. Gelukkig ging de afspraak wel goed! Het medicatieplan dat ik in mijn hoofd had vond hij prima. Fijn!

     

Mamma had beloofd me op te komen halen na de afspraak. De therapie zit erg dicht bij het strand dus we zouden lekker met de hond op het strand gaan lopen. Voor het wandelen hebben we nog even geluncht. Een kop tomaten-paprika soep, heerlijk! :-)

En dan wandelen! Dat is fijn. Er stond ook nog behoorlijk wat wind, dus dat was lekker uitwaaien. De hond was op de terugweg al behoorlijk moe en hij kwam ‘gezellig’ tussen ons in lopen. Heel braaf, ja. Eigenlijk gewoon moe, te moe om te rennen. Dus doet ‘ie net of hij heel braaf bij ons komt lopen. Het is wel aandoenlijk.

     

Zaterdagochtend liet mijn moeder me deze foto zien toen ik beneden kwam. Meneer Konijn had besloten dat hij ook best óp zijn hok kon gaan zitten. Tja, waarom ook niet? Als je kunt balanceren op de spijltjes, waarom dan niet? Toch?

Dit shirtje bestelde ik. Toen ik dit shirtje aan mijn moeder liet zien zei ze meteen dat het zo bij me paste, haha. Ik eet geen vlees, dus vandaar. :-) Ik kan niet wachten om ‘m met trots te gaan dragen, haha.

Hoe zag jouw week eruit?

Liefs