Mijn hoofd is een flipperkast. Met een heleboel balletjes die op allerlei vreemde manieren keihard heen en weer gaan. Ik probeer alle balletjes hoog te houden. Geen enkel balletje mag in het bakje vallen. Heel soms, echt heel af en toe, vindt een balletje zijn weg naar de uitgang.
Zo gaat het in mijn hoofd. Alleen vul dan voor balletjes even gedachten in. Elke seconden flitsen er een heleboel gedachten door mijn hoofd. Ze worden heen en weer geschoten en ik moet proberen om mezelf zo goed mogelijk staande te houden. Als een negatieve gedachte in het bakje valt, geef ik aan de gedachte toe, geef ik de gedachte gelijk. Dat probeer ik uit alle macht te voorkomen, maar het is lastig. Elke keer komen er nieuwe gedachten bij en af en toe lijkt de flipperkast (mijn hoofd) wel op hol te slaan.
Soms lukt het me om een gedachte te “verwerken”. Een gedachte aan de kant te krijgen. Dat is fijn. Dan heb ik gewonnen, de gedachte heeft verloren. Ik mag wél eten, ik hoef mezelf níét te beschadigen, ik mag wél blijven leven, ik ga wél mijn angst aan. Het zijn voorbeelden van gedachten die soms de flipperkast doorkomen. De meeste van deze gedachten blijven echter heel erg lang in de flipperkast zitten. Af en toe vallen ze wat naar beneden, komen ze dichter bij het einde – het bakje – en zijn ze bijna “waar”, heb ik bijna verloren. Soms vliegen ze ook ineens weer omhoog, in de richting van de uitgang. Ze hebben nauwelijks macht en al helemaal niet de overhand. De balletjes zijn makkelijk hoog te houden daarboven.
Wanneer ik ergens over moet kiezen komen er ineens een héleboel balletjes bij in de flipperkast. Plotseling zit de hele flipperkast vol en overstroomt hij bijna. Alle balletjes die erin zaten veranderen van plaats. Het is chaos. Maar vooral heel erg druk. De gedachten rondom de keuze worden keihard heen en weer geschoten. Het maken van een keuze vind ik vrijwel onmogelijk. Ik verander constant van mening, de balletjes schieten van links naar rechts en weer net zo hard terug. Wanneer ik met mezelf afspraak dat ik een bepaalde keuze heb genomen (bijvoorbeeld: ik ga wel) houden de balletjes niet op. Ze schieten lekker door. Ik blijf twijfelen, het blijft een grote chaos.
Neem bijvoorbeeld een afspraak waar ik heel gespannen voor ben. Pas op het moment dat ik weer buiten sta na de afspraak weet ik zeker dat ik ben gegaan en ben gebleven. Tot dat moment twijfel ik. Zal ik wel gaan? Zal ik niet gaan? Ik ga. Nee, ik ga toch niet. Oh ja, toch wel. Niet. Wel. Niet. Elke tramhalte weer sta ik op het punt de tram uit te rennen. Ga ik de tram uit, dan verandert mijn mening weer en neem ik bij dezelfde halte de volgende tram alsnog. In de wachtkamer wordt het niet anders. Ik ben nog niet gezien, ik kan nog weg. Ik durf niet. Ik sta op het punt weg te gaan, of zal ik toch blijven?
Laat me alsjeblieft geen keuzes maken, ik kan het niet. Mijn hoofd wordt het niet met zichzelf eens en dat is heel erg irritant. Ik zou het heel fijn vinden als ik nog eens leer hoe ik dát kan veranderen. Gewoon eindelijk duidelijke beslissingen nemen, zo moeilijk moet het toch niet zijn? Of wel?
Kun jij goed beslissingen nemen?
Liefs
Vermoeiend is dat hè, herken het heel goed. Mooie vergelijking met een flipperkast. Ik heb helaas geen tips voor je. Hopen dat er meer positieve balletjes uitkomen en je je vasthoudt aan de keuze. Misschien afspreken dat je vijf minuten mag twijfelen, dan een keuze maakt en je je daar écht aan moet houden. Zoiets…
Ik ga m’n best doen! Jij ook veel succes met het maken van keuzes (en je daaraan houden :-))
Veel liefs, Kim
Ik herken dit zo erg! Ik heb dit ook. Je beschrijft het zo goed, wow! Een hele mooie vergelijking. Helaas heb ik geen tips voor je, want zelf weet ik ook niet hoe ik er mee om moet gaan… Liefs! Klaske
Dankjewel!
Veel succes!
Liefs
Heb ik gelukkig nooit last van ik weet best goed wat ik wel en niet wil, heel af en toe is het wel te herkennen maar meestal niet :)
Dat is heel fijn! :) :)
Mooi omschreven hoe het in jouw hoofd eraan toe kan gaan. Beslissingen nemen is ook niet mijn sterkste kant. Over de meest kleine beslissingen kan ik lang twijfelen, terwijl ik over grote, belangrijke beslissingen snel een knoop kan doorhakken. Een beetje de tegenovergestelde wereld, want je zou toch denken dat een kleine beslissing (zoals ergens naar toe gaan) juist makkelijk is. Ik hoop dat je snel jouw flipperkast onder controle hebt en een goede manier vind om beslissingen te nemen. Dat is je gegund! :)
Dankjewel :-)
Inderdaad ‘grappig’ dat het bij jou zo is dat grote beslissingen makkelijker te nemen zijn dan kleine!
Liefs
Keuzes maken ken ik wel, maar ik herken wel dat er honderden gedachten door je hoofd vliegen en je er helemaal gek van wordt. Behoorlijk vermoeiend ook
Zeker vermoeiend! Knap dat jij wel keuzes kunt maken! :)
Wat duidelijk uitgelegd. Wat vervelend dat je geen keuze kunt maken en je hoofd dan zo vol raakt!. Ik kan wel keuzes maken, maar soms blijf ik er wel over nadenken.
Ik vind ’t fijn om te lezen dat jij wel keuzes kunt maken. Knap vind ik dat! :-) Bij belangrijke beslissingen is het denk ik ook heel goed om het een tijdje te overdenken. Zolang je maar niet weken bezig bent met de keuze maken of je wel of niet een uurtje in de tuin zal gaan zitten ;-)
Liefs!
Dit is echt zo herkenbaar. Ik twijfel ook continue: moet ik de angst aangaan of hoeft het deze keer niet? Gelukkig kies ik er vaak voor om het wel te doen, maar dan twijfel ik er wel echt heel erg lang over en dan nemen de zenuwen alleen maar meer toe.
Super dat je die keuze vaak ‘de goede kant op’ maakt! :-) Trots op jou!
Wederom enorm herkenbaar! En wat een goede vergelijking, de flipperkast. Wat volgens mij ook mogelijkheden biedt. Want als jij niet aan de knoppen zit, verdwijnen alle gedachten dan in het bakje? Ik denk dat het wel eens mee kon vallen. Dat je wanneer je rustig naar de balletjes kijkt, zonder een oordeel te vormen, ze uiteindelijk vanzelf weer uit beeld verdwijnen. Een meditatief idee.
Mooi idee zeg! Ik ga er eens over nadenken! :-)
Oeh, dit is heel herkenbaar! Ik ben ook heel slecht in het maken van keuzes, en de vergelijking met een flipperkast is briljant!
Hihi, dankjewel :-)
Wat een duidelijke vergelijking! Ik hou niet van flipperen, dus keuzes worden bij mij meestal snel gemaakt. Tenzij het hele grote levens veranderende keuzes zijn: kinderen, emigreren. Als ik daar echt heel praktisch over na ga denken kom ik er niet uit.
Dankjewel!
Fijn dat keuzes bij jou snel worden genomen! Logisch wel dat bij grote beslissingen het langer duurt, die keuzes zijn veel ingrijpender. Wel lastig als je er helemaal niet uit komt! Succes!
Liefs
Hoe harder je een gedachte probeert niet te hebben, hoe hardnekkiger hij wordt. Een gedachte hebben betekent niet per definitie dat hij waar is (ik weet dat het makkelijker gezegd dan gedaan is).
Veel succes.
Helemaal waar en dat weet ik ook. In dit geval gaat het er ook niet perse om dat ik een gedachte weg wil hebben of wel of niet geloof, maar puur om het maken van een keuze en de gedachtes die daarbij komen kijken.
Wat je zegt is wel heel erg belangrijk om te onthouden, bedankt!
Och Kim, wat heb je dit mooi beschreven en zo herkenbaar. Mijn gedachten zijn ook vaak een flipperkast en keuzes maken kan ik al helemaal niet. Het is pas goed als het achter de rug is, de afspraak, de tram, dat is echt precies hoe ik ook vaak denk. Probeer te zoeken naar dat ene balletje dat net iets groter is, dat is het balletje van je verstand. De kleinere balletjes zijn vervelende monstertjes die toch door alle gaatjes vallen. Dat grote balletje moet je in beweging houden. Dikke kus
Dankjewel, dat is eigenlijk wel een hele mooie. :-) De grote balletjes zijn toch ook de belangrijke en de enige ‘ware’ balletjes.
Ik hoop dat het bij jou ook snel wat rustiger mag worden. Liefs
Vandaag op je blog terecht gekomen, wil zeggen erg mooi geschreven..Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik het las.
Erg vermoeiend inderdaad ook.
Zelf heb ik add, veel gedachtes en daar hoort denkfouten/angst ook wel bij.
Veel geluk, liefs Irene