Heel erg lang heb ik keihard gestreden tegen alle angsten die ik had. De afgelopen tijd ben ik ze meer gaan accepteren. Niet in negatieve zin, nee, het heeft me juist veel opgeleverd. Benieuwd wat? Lees dit dan even.
Diagnose autisme
Toen ik de diagnose autisme kreeg vielen puzzelstukjes op z’n plek. Natuurlijk verandert dit mij als mens niet. Ik ben nog steeds de Kim die ik was. De Kim die ik voor de diagnose was is dezelfde Kim als de Kim met de diagnose. Wel heeft het het een en ander verandert in de benadering van mijn behandeling/begeleiding. Zowel bij de GGZ, mijn begeleidster als bij ons-/mijzelf.
Strijden tegen angsten
Heel lang heb ik gevochten. Zoals mij geleerd was. Angsten aangaan zorgt ervoor dat ze afnemen. Als ik het maar vaak genoeg doe wordt het vanzelf makkelijker. Wanneer ik niet om duidelijkheid vraag over wie er allemaal op een verjaardag komen is dat goed, ik moet het gewoon beleven.
Accepteren
Inmiddels heb ik leren accepteren dat onduidelijkheid voor mij heel moeilijk is. Deze acceptatie is eigenlijk vrij snel gegaan. Ik stuur mijn broer nu “gewoon” een appje wanneer ik wil weten wie er op een verjaardag komt. Als ik wil weten wat we gaan eten. Ga zo maar door.
Waar ik eerst compleet in paniek raakte als ik ergens voor het eerst heen moest ga ik nu eerst een keer langs om te kijken hoe het eruit ziet, waar ik moet wachten, dat soort dingen. Dat scheelt een hoop. Een hele hoop. Het geeft een klein stukje rust. De afspraak zelf is altijd spannend en moeilijk, maar het feit dat ik nu accepteer dat ik dingen MAG doen die bij mij rust creëren zorgt ervoor dat ik meer rust ervaar. Minder spanning…
Betekent dat dan dat ik nu al mijn angsten uit de weg ga?
Kort maar krachtig: NEE! Zeker niet. Ik ga nog steeds mijn angsten aan, maar nu kan het veel meer op mijn tempo. Zoals het voor mij te doen is. Dat is prettig(er). Neem bijvoorbeeld laatst… Ik heb inmiddels al 20 behandelingen bij mijn fysiotherapeute gehad. Ze is echt een heel erg tof mens. Langzaam maar zeker begin ik aan haar te wennen. Het heeft lang geduurd, heel lang… Maar ik wen aan haar. Al vanaf afspraak 1 had ik een vraag voor haar, maar afgelopen afspraak heb ik hem eindelijk durven stellen, “in person” in plaats van via de mail wat ik normaal doe. Nu was het geen dringende vraag, dat is natuurlijk wel belangrijk, anders had ik het eerder moeten vragen, maar uit eindelijk heb ik het gevraagd. Zelf. Niet via de mail. Ik heb gewoon veel tijd nodig… Heel veel tijd. Ik moet van te voren precies kunnen bedenken wat ik ga vragen. Dat heb ik geaccepteerd. En dat geeft heel erg veel rust…
<3
Wat geeft jou rust?
Liefs
Dat is een enorme stap! Knap en fijn dat t je lukt en dat het je ook helpt.
Sam.
Het helpt zeker. Lukt gelukkig ook steeds beter. Fijn. :-)
Liefs
Wat knap zeg!!
Dankjewel!
Alleen maar fijn dat deze manier voor jou goed werkt en je net even wat meer rust geeft. :)
Fijn om te lezen dat dit je lukt en helpt.
Echt knap, ik denk inderdaad dat accepteren een heel belangrijke maar ook moeilijke stap is. Echt super hoe je er steeds beter mee om leert gaan!💪
Fijn dat dit lukt en dat het je helpt!
Dit is een enorme stap kim!
Je bent goed bezig ❤
Heerlijk dat je er zo mee om kunt gaan.
Mooi om te lezen! Zoals je zegt; het blijft goed/nodig om angsten aan te gaan, maar ik denk dat je ook mag accepteren dat je niet alles hoeft te doen zoals ‘de rest’. Als jij van jezelf weet dat je minder spanning ervaart voor een verjaardag als je weet wie er komen zou ik eigenlijk niet inzien waarom je dat niet mag vragen. Alleen als het om heel ‘gekke’ dingen gaat wordt het wat lastiger, maar juist die kleine aanpassingen kunnen je waarschijnlijk ook al wat vooruit helpen.
«Mohammed Mursi Presdient of Egypt 2012» Video Online Now Ùاز الدكتور Ù…Øمد مرسي ÙÙŠ إبتخا؆٧ت الرئاسة المصرية 2012 بعد Ùرز اللجان Ùˆ من
Supergoed dat je dit doet en dat het je helpt!
I’m impsrseed. You’ve really raised the bar with that.