Toen ik mijn laatste persoonlijke update schreef ik over bloggen combineren met voor jezelf zorgen. Ik kreeg van verschillende mensen de reactie dat zij het lastig vonden om hun gezondheid voor andere dingen te zetten. Vandaag een blogje hierover.
Als je mensen zou vragen of hun gezondheid belangrijker is dan bijvoorbeeld een avondje uit met vrienden denk ik dat 99% van de mensen zou zeggen dat gezondheid inderdaad belangrijker is dan een leuke avond. Natuurlijk is het fijn om een leuke avond te hebben, maar uit eindelijk verwacht ik dat veel mensen zullen zeggen dat ze wanneer ze koorts hebben en zich ziek voelen, ze toch thuis zullen blijven. Een soort manier van voor jezelf zorgen. (Ik heb hier natuurlijk geen onderzoek naar gedaan. Mocht je het niet met me eens zijn en er anders over denken, dan mag je natuurlijk een onderzoek starten. Als blijkt dat ik geen gelijk heb zal ik mijn blog aanpassen n.a.v. jouw onderzoeksresultaten. ;-))
In de praktijk denk ik dat het helaas toch vaak anders werkt. Hoe vaak zet iemand zichzelf echt op de eerste plaats? Zijn eigen gezondheid? Ik merk vaak dat mensen veel over hun eigen grenzen gaan, om zo (bijvoorbeeld) anderen tevreden te proberen te stellen. Waarom is dat toch? Dat vind ik iets vreemds, al doe ik het zelf ook regelmatig.
Het zou eigenlijk heel normaal moeten zijn om voor jezelf te zorgen. Om je gezondheid op de eerste plaats te zetten. Boven alles. Zonder gezondheid kun je namelijk helemaal niks meer. Dat klinkt wat overdreven en misschien is dat het ook wel een beetje, maar uit eindelijk is het wel zo.
Er zijn veel manieren om wat beter voor jezelf te zorgen. Ik heb er eerder een blog over geschreven (die kun je hier bekijken). Voor veel mensen is het niet makkelijk om voor zichzelf te zorgen. Waar dat ook door komt.. het is verdrietig dat dat zo moeilijk is.
Wat ik zelf lastig vind is dat het soms moeilijk in te schatten is wanneer je over een grens gaat en wanneer je bezig bent je grenzen wat “op te rekken”. Rondom angst en depressie vind ik dit vooral heel lastig. Wanneer ben ik oprecht moe en voel ik me oprecht niet goed? En wanneer is het simpelweg de depressie die zijn/haar stem even wil laten horen? Wanneer is het oké om in bed te blijven en de dag de dag te laten? Wanneer moet ik mezelf mijn bed uit slepen en toch maar gewoon met mijn dagelijkse bezigheden verder gaan? Dat vind ik zelf heel lastig.
Vaak merk ik achteraf pas welke van de twee het is geweest en wat ik had moeten doen. Dan weet ik ook pas of ik er goed aan heb gedaan om te doen wat ik heb gedaan. Mocht iemand een tip hebben hoe je dit goed uit elkaar kunt houden dan hoor ik het heel graag. :-)
Zou het niet mooi zijn als iedereen in 2016 (of eigenlijk het liefst gewoon vanaf vandaag) wat beter voor zichzelf ging zorgen? Waarom doe je dit (nog) niet? Is het de druk van buitenaf? Is dat een druk die er echt is? Of is ‘ie zelf opgelegd? Als je al wèl goed voor jezelf en je gezondheid zorgt… Ga zo door! :-D
Liefs
Dat verschil tussen over je grenzen gaan en je grenzen juist wat oprekken herken ik heel erg: ik ben veel bezig met het laatste, maar moet alsnog goed oppassen dat ik er niet in mijn enthousiasme overheen ga. Goed geschreven Kim!
Lastig hè? Ik vind je dapper! :-)
Als het voor een avondje uit is heb ik er geen probleem om af te zeggen als ik me niet goed voel. Voor werk is dat dan toch weer anders, wil mijn collega’s niet afvallen, heb veel verantwoordelijkheid. Maar de manager zei gewoon tegen me dat ik niet mocht werken! Maar gewoon thuis moest uitzieken. Dat hoor je ook niet zo vaak. -x-
Goed dat je manager ook op jouw grenzen let als dat zelf lastig is! Snap dat je niet om elk dingetje werk wil afzeggen, maar als je echt ziek bent zou het toch (zoals je zelf vast ook wel weet :P) beter zijn om wèl voor jezelf te kiezen. In dat geval kies je uit eindelijk ook voor de rest, toch? Je zorgt dat de anderen niet besmet raken met jouw virus.. Je bent niet weken langs heel onproductief maar een paar dagen ziek waarna je weer wel productief bent en ga zo maar door!
Ik kan het hier alleen maar mee eens zijn. Beter voor jezelf zorgen, en dan automatisch ook weer beter voor anderen. Of zoiets. Als we nou allemaal eens lief zijn voor elkaar, en voor anderen, dan komt ALLES goed. Doei. Hihi. Liefs!
Haha leukerd <3
Heel herkenbaar hoor. Het is veel makkelijker om lekker door te gaan waar je mee bezig bent of in de planning hebt dan dat je naar je lichaam luistert. Zou makkelijker zijn als het duidelijker wordt aangegeven door je lijf hè dan dat je achteraf met de gebakken peren zit. Is denk ik ook kwestie van jezelf aanleren. En dan nog blijft het lastig… sterkte! xo Daisy
Ja dit is zo herkenbaar! Helemaal mee eens ook. Met name werkgerelateerde dingen kan ik maar moeilijk laten liggen. Gelukkig zeggen mijn collega’s dan vaak dat ik thuis moet blijven, want zelf voel ik me altijd zo bezwaard. Maar waarom eigenlijk? Is zo iets belachelijks. Wij zijn ook maar gewoon mensen. Dat gevoel van me bezwaard voelen zou ik niet willen hebben, maakt het meteen een stuk makkelijker om voor mezelf te zorgen.
Klinkt als een goed voornemen dat ik zelf ook eens zou mogen gaan toepassen want er zijn veel dagen dat ik naar mijn gevoel in het rood ga. Ik vind het heel moeilijk om echt te luisteren naar je lichaam. Voel ik me gewoon slecht of heb ik er geen zin in? Ik weet het soms gewoon niet.
Het is toch eigenlijk idioot dat we ons schamen als we goed voor onszelf zorgen, daar de prioriteit te leggen. Ik herken wat je schrijft over dat je vaak niet weet waar de grens ligt. Aan de andere kant weet ik zelf vaak diep van binnen wel welke van de twee het is. Maar met beide uitkomsten kan ik het moeilijk hebben. Is het de depressie, dan wil je dat het iets anders is, zodat je op bed kan blijven liggen. Is het iets anders, ga je echt over de grens, dan wil je dat het depressie is, zodat je door kan gaan. ;)
Goed punt inderdaad. Alsof het een schande is als iemand eens een keer niet lekker is of zich niet lekker voelt. Alsof iedereen altijd maar happy de peppie moet zijn. Ik heb in Zweden ook wel eens een aanbod van ‘laten-we-met-zijn-allen-ergens-wat-drinken-en-vooral-gezellig-doen-want-zonder-alcohol-is-er-niets-aan’ afgeslagen omdat ik er gewoonweg echt geen behoefte aan had (en was daar waarschijnlijk ook gelukkiger mee dan door wél te gaan). Als het aankomt op werk wordt het wel iets lastiger, want ik denk dat we bang zijn dat collega’s of de baas vinden dat je je niet goed inzet (of te vaak ziek/vrij bent).
Ik vind het echt heel verschillend per situatie, het is ook lastig om te bepalen of je iets wel of niet gaat doen. Vaak probeer ik het dan gewoon, het grijze gedeelte tussen zwart en wit denken.
Goed stuk! Ik denk dat het ook wel voor een groot deel heeft te maken met de maatschappij waarin wij leven. Er wordt zoveel van je verwacht!
Gezondheid is idd belangrijk, toch merk ik dan ik toch vaak mezelf heel veel druk opleg. Ik wil gewoon veel dingen heel goed doen. Wat mijn voorganger ook schrijft, er wordt tegenwoordig ook veel van ons verwacht.
Mooi geschreven! Ik vind het moeilijk om voor mezelf te zorgen omdat ik niet altijd mijn impulsen kan onderdrukken. Of dat nu automutilatie is of ongezond eten. Maar ja, het wordt wel langzaam beter.
Vaak handel ook niet uit eigen belang, hoe graag ik dat ook zou willen. Puur omdat andere niet begrijpen hoe het met mij gaat, vinden wellicht dat ik me aanstel. Het is zo lastig om voor jezelf te kiezen en er geen schuldgevoel over te krijgen. Gelukkig ben ik mijn angsten redelijk de baas, maar af en toe voel ik ook de behoefte om de hele dag binnen te zitten en vooral niet naar buiten te gaan.
Inderdaad iets om naar te streven in 2016, voor meer geluk! :)
Goed geschreven!
Dank je wel voor je blog, goed geschreven en attendeert me er maar weer eens op dat ik mijn grenzen vaak net zo lang oprek tot ik er een tijdje van moet bijkomen door me af te zonderen en tijd in mezelf te steken. Als ik het wat beter zou doseren zou ik het vast wat makkelijker vol kunnen houden allemaal. Maar ja ‘als’ is altijd zo achteraf gepraat. Net zo iets als ‘had ik maar’.
Ik ga in ieder geval mijn best doen om er op te letten de komende tijd, eh vanaf nu.
Knuf, Noirona
Interessant artikel! Ook ik zet mijn blog regelmatig vóór mijn gezondheid, maar dat is ook omdat ik veel energie en voldoening uit het bloggen haal. Na het schrijven van een artikel heb ik direct het idee iets nuttigs gedaan te hebben en aan mezelf gewerkt te hebben, in de zin van persoonlijke ontwikkeling. Ondanks dat ben ik wel iemand die heel veel met haar gezondheid bezig is en goed naar haar lichaam probeert te luisteren, dat moet ik ook wel vanwege mijn ziekte, maar toch. Interessant om te lezen hoe iemand anders hier mee omgaat!
Wat goed geschreven! Ik ben het hier ook helemaal mee eens :)
Bloggen is natuurlijk niet belangrijker dan je gezondheid. Maar wat wel belangrijk is is dingen doen die je leuk vindt. Dit geeft je een goed gevoel als je er mee bezig bent en als je blij en vrolijk bent voel je je automatisch al veel beter dan wanneer je depressief of negatief bent. Als je vrolijk in het leven staat straal je dit ook uit en zijn kleine gezondheidsprobleempjes vaak niet zo belangrijk meer. Verder natuurlijk wel goed voor jezelf zorgen.