Een veelgebruikte behandeling van angststoornissen is het slikken van medicijnen. Vandaag een korte uitleg en mijn ervaringen met medicatie voor mijn angststoornis.
Wat voor medicatie wordt er voorgeschreven voor angststoornissen?
De meest voorgeschreven medicatie voor angststoornissen is antidepressiva. Klinkt misschien gek, want je bent toch niet depressief? Je bent toch angstig? Ja, dat klopt, maar toch helpen ze vaak wel. Er is uit onderzoek gebleken dat antidepressiva werkt op de klachten die bij een angststoornis horen, zoals angst, overmatig piekeren en de vermijding die bij angststoornissen vaak voorkomt. De antidepressiva verminderen deze klachten. Voordat de klachten verminderen gaat er vaak wel een periode van een aantal weken voorbij. Helaas werken antidepressiva bijna nooit direct.
Naast antidepressiva worden ook benzodiazepinen (de welbekende “pammetjes”) wel eens voorgeschreven bij angststoornissen. Dit zijn middelen die beter werken op de korte termijn. Ze zorgen voor een snelle vermindering van angst. Dat kan super fijn zijn wanneer je bijvoorbeeld last hebt van paniekaanvallen. Toch zit er er ook een keerzijde aan de benzodiazepinnen. Ze werken namelijk heel erg verslavend. Als er benzodiazepinen worden voorgeschreven worden deze meestal voor een korte periode voorgeschreven (bijvoorbeeld om hele heftige angst tijdelijk wat dragelijker te maken of bij het instellen op antidepressiva).
Wanneer en waarom wordt er medicatie voorgeschreven?
Medicatie wordt vaak voorgeschreven wanneer het je zelf allemaal niet goed (meer) lukt. Bij mij zijn ze begonnen over medicatie toen ik een beetje vast liep tijdens de cognitieve gedragstherapie. Dit gebeurde omdat de angst die ik ervoer zo groot was dat ik geen stappen durfde te zetten. Bij het overwinnen van angsten is het nu eenmaal zo dat je ze aan moet gaan om ze te kunnen overwinnen, dus je komt niet verder wanneer de angst te groot is.
Medicatie kan ook worden voorgeschreven wanneer de angst bij het aanmelden voor een behandeling, of het moment dat je bij de huisarts zit, zo enorm groot is dat je eigenlijk niks meer kunt. Medicatie is dan een soort noodoplossing om de situatie even wat dragelijker te maken.
De reden dat medicatie wordt voorgeschreven is eigenlijk vrij logisch: om angst en andere klachten die bij een angststoornis horen (zoals slecht slapen, veel piekeren en vermijden) te verminderen.
Wat doet medicatie eigenlijk precies?
Goed, dit is niet heel erg gemakkelijk uit te leggen, maar ik ga het proberen. In de meeste gevallen worden tegenwoordig ‘moderne antidepressiva’ voorgeschreven. Deze hebben minder bijwerkingen dan de klassieke medicatie, dus dat is prettig voor de gebruikers. De groep antidepressiva die het meest wordt voorgeschreven bij angststoornissen zijn de SSRI’s (selective serotonin reuptake inhibitor, ofwel serotonineheropnameremmers). Deze werken op de stof ‘serotonine’. Dit is een van de stoffen die zorgt voor de overdacht van prikkels tussen verschillende zenuwcellen. Serotonine schijnt ook het stofje te zijn dat een grote rol speelt in de gebieden in de hersenen die belangrijk zijn bij het regelen van angst en stemming. Wat er nu wordt gedacht is dat het verbeteren van de functie van serotonerge zenuwcellen een verbetering van de klachten die bij een angststoornis horen tot gevolg heeft. Dit is wat de medicatie zou doen.
Wat zijn de voor- en nadelen van het gebruiken van medicatie?
Ik kan alleen zeggen wat ik van anderen heb gehoord en wat mijn eigen overwegingen zijn. Er zijn natuurlijk honderden redenen om wel of geen medicatie te gebruiken. Voordelen om medicatie te gaan slikken zijn onder andere dat je angst kan afnemen. Ook kun je beter gaan slapen met de medicatie. Het kan ook zijn dat je weer meer durft en daardoor weer verder komt in je behandeling. Eigenlijk is dat het belangrijkste: het steuntje in de rug dat de medicatie kan geven bij het vechten tegen je angststoornis. Er zijn ook een paar nadelen aan het slikken van medicatie. Zo kun je last krijgen van bijwerkingen, je kunt het idee hebben dat je er afhankelijk van bent en dat niet fijn vinden en het is natuurlijk zo dat het een chemisch goedje is wat je lichaam in gaat – sommige mensen willen dit niet.
Mijn ervaringen met mijn angststoornis en medicatie
Ik heb zelf verschillende medicatie geslikt. Zoals je in mijn laatste medicatie update hebt kunnen lezen, slik ik op dit moment niks. De medicatie die ik heb gebruikt is venlafaxine, fluoxetine en sertraline (tussen sertraline en fluoxetine heb ik nog een ander antidepressiva gekregen en geprobeerd, maar hier ben ik abrupt mee gestopt – iets met opstandigheid, haha). Daarnaast heb ik verschillende slaapmiddelen en onder andere oxazepam geslikt. Bij mij lijkt medicatie niks te doen. Bij venlafaxine (dit heb ik meer dan een jaar geslikt) kreeg ik wel last van bijwerkingen, verder heb ik deze ook nooit gemerkt.
Voor mij heeft medicatie dus eigenlijk niks gedaan. Daar baal ik best wel van, omdat ik zie hoe goed het anderen helpt. Ik zou graag willen dat het mij ook zo zou kunnen helpen. Er is nog een soort mogelijkheid waarbij ik een bloedonderzoek laat doen, om te zien hoe de medicatie door mijn lichaam wordt opgenomen. Het schijnt namelijk best vreemd te zijn dat je lichaam helemaal niet reageert. Ik denk er nog over of ik dit wil doen.
Slik jij medicatie? Wat zijn jouw ervaringen hiermee?
Liefs
Ik slik heen medicatie en eerlijk gezegd weet ik ook niet of ik daar wel open voor sta, maar dat zijn een hoop persoonlijke redenen.
Ja precies. Ik respecteer ieders medicijnbeslissing. Maar zelf wil ik het liever niet.
Dat mag zeker ook! Ik ben wel heel benieuwd naar jullie redenen, haha. :-) Maar ik snap dat dat een persoonlijk iets is.
Heel veel succes allebei!
Liefs
Nou ja, ik ben sowieso niet zo’n pillenmeisje. Ik neem met moeite een Ibuprofennetje als ik hoofdpijn heb. En voor mij is het op dit moment zo dat ik het idee heb dat mijn problemen met therapie opgelost moeten worden. Ze zitten me niet op zo’n manier in de weg dat het me remt in mijn behandeling, zoals ik bij jou lees.
Dus heb ik het hier met mijn behandelaar over gehad, en met de psychiater, waar ik bij mijn intake een verplicht gesprek mee had. In overleg hebben we besloten dat ik nu geen medicatie hoef. Ik heb mijn behandelaar toestemming gegeven om het aan te kaarten als hij denkt dat ik mezelf zodanig in de weg ga zitten dat het medicatie op zou moeten lossen. Dus voorlopig ga ik pilloos door het leven.
Ah, dat klinkt fijn! Bedankt voor je uitleg. Ik snap goed dat je het eerst met therapie wilt proberen en als dat alleen niet genoeg blijkt te zijn, dat je dan eventueel naar medicatie zou gaan kijken.
Succes!
Liefs
Vervelend dat het bij jou niet aanslaat :(
Zelf slik ik lexapro tegen mijn angst en fobie. Mensen vonden het inderdaad een beetje gek omdat ik niet depressief was, maar het werkt heel goed! Volgens mij is 15 mg de standaard en ik slik de helft. Zoals je zegt is het een ondersteuning. Het is niet zo dat ik nu angstvrij ben (helaas), maar het vlakt me ook niet af. Ik ben nog steeds makkelijk vrolijk!
Toen ik fluoxetine (prozac) slikte vroegen mensen zich inderdaad wel eens hetzelfde af. Aangezien dat ook meestal wordt gegeven bij depressive klachten en het bij mij juist vooral moest helpen voor de angst. Fijn dat het bij jou zo goed helpt. Niet angstvrij, maar wel net dat steuntje in de rug dat je nodig hebt. :-)
Liefs
Ik heb wat verschillende medicatie gehad voor mijn depressie en angst. Antidepressiva, antipsychotica en zelfs anti epileptica nadat ik van de antidepressiva het serotoninesyndroom kreeg.
* cipramil (vloeibare citalopram)
* citalopram
* zyprexa
* risperdal
* seroquel
* lyrica
Vaak gewisseld tussen doseringen en soms weer terug van de ene naar een andere die ik al gehad had.
In het begin was ik heel erg tegen medicatie. En heb van spanning de eerste keten voor inname moeten overgeven van angst. Ik kon ook geen pillen slikken vandaar de vloeibare en de zyprexa was een zuigtablet.
Tot ik op de crisisdienst kwam en met evt grote pillen naar huis ging. Ik wilde beter worden en dat zou kunnen met hulp van de medicatie. Sindsdien is pillen innemen geen probleem meer. Na het serotoninesyndroom mocht ik geen antidepressiva meer en wilde mijn psychiater het proberen met Lyrica (pregabaline) een anti epileptica dat ook voor abgststoornissen wordt voorgeschreven en dat hielp. Ik slik ze nu nog. De antipsychotica ben ik nu aan het afbouwen.
Liefs, Noirona
Wat fijn dat die anti epileptica wel hielpen voor je! Heel fijn om te horen. :-)
Liefs
Is inderdaad heel erg persoonlijk. Zelf heb ik geen enkele moeite met het slikken van medicijnen, maar dat komt omdat mijn ervaringen zo goed zijn. Ik was levensmoe en dankzij de AD ben ik me langzaam aan weer beter gaan voelen. Ik ben ook minder angstig, al is dat nog lang niet wat het zijn moet. Ik slik overigens Paroxetine. Wel bijwerkingen gehad de eerste 4-6 weken en ik ben nog wel regelmatig misselijk, maar de voordelen zijn zo groot voor mij dat ik dat er ruimschoots voor over heb.
Ik kan me goed voorstellen dat je er geen probleem mee hebt om ze te slikken als ze je goed helpen. De bijwerkingen neem je er dan inderdaad maar gewoon voor ‘lief’ bij. Ze zijn niet fijn, maar zonder de AD is het nog veel minder fijn!
Liefs
Ik slikte eerst citalopram voor mijn depressie. Toen kreeg ik last van paniekaanvallen en ben ik eerst begonnen met oxazepam. Omdat die paniek op een gegeven moment meerdere keren per dag kwam is mijn citalopram verhoogd en had ik er vrijwel geen last meer van gelukkig. Dit zorgde ervoor dat ik het huis weer uitkwam en weer ‘gewoon’ ging leven.
Inmiddels ben ik aan het afbouwen omdat ik het niet fijn vind om die troep zolang te slikken. Maar ik heb geen last gehad van bijwerkingen gelukkig.
Ik snap dat je de ’troep’ wellicht niet te lang wilt slikken, maar het is wel heel erg fijn dat het op zich wel helpt. Fijn steuntje in de rug! :-)
De medicijnen kwamen bij mij al vroeg; als kind had ik al enorme slaapproblemen. Ik heb verschillende medicijnen geprobeerd en niks werkte eigenlijk echt goed. Toen ik wat ouder werd en op de middelbare school zat kreeg ik ook medicijnen voor overmatig piekeren. Eigenlijk heb ik daar geen goede ervaringen mee, omdat ik heel erg gevoelig ben voor de bijwerkingen. Door die ellende heb ik het niet meer zo op de medicijnen, wat ik soms wel frustrerend vind, want mijn hersenen maken vaak echt overuren met piekergedachtes. Wat een goede en fijne uitleg!
Wat lastig dat je zo overgevoelig bent voor medicijnen. Er zijn echter wel een heleboel varianten met allemaal weer andere bijwerkingen. Wellicht heb je bij een andere variant minder last van bijwerkingen? Ik weet het niet hoor, maar het zou kunnen.. :-)
Liefs
Het lijkt me echt frustrerend als je in principe wel openstaat voor medicijnen, maar ze niets lijken te doen. Sowieso lijkt het me al best lastig om je ‘over te moeten geven’ aan medicijnen, omdat je daarmee toch erkent dat het je op eigen kracht niet gaat lukken, maar uiteindelijk is dat alleen maar beter denk ik.
Dat was inderdaad best frustrerend. Toen ik me eenmaal had overgegeven aan het feit dat ik de medicijnen ging toestaan me te helpen… hielpen ze niet, haha.
Liefs
Wat vervelend dat de medicatie bij jou niet lijkt aan te slaan. :(
Zelf heb ik nooit medicatie geslikt. Simpelweg omdat ik het niet wilde. Het is inderdaad een persoonlijke beslissing. Ik snap beide ‘partijen’ heel goed: mensen die wel voor medicatie kiezen en mensen die er niet voor kiezen. Ik hoop dat er bij jou spoedig een medicatie aan gaat slaan!
Dat is inderdaad ook heel goed mogelijk!
Ik ben inmiddels gestopt met het uitproberen. Geen ‘zin’ meer in de bijwerkingen en het steeds uitproberen. We hebben het voor nu even gestopt. :-)
Liefs
Echt zo rot dat je tot nu toe geen medicatie hebt kunnen vinden die aanslaat. Ik kan me goed voorstellen dat een steuntje in de rug juist heel fijn voor je zou kunnen zijn.
Zelfs slik ik ook medicatie, waaronder ook AD, maat dan tegen de pijn. Het helpt me om wat makkelijker in slaap te kunnen valllen, maar de pijn is er bij lange na niet mee weg helaas.
Lastig dat het niet heel veel brengt, maar gelukkig helpt het wel een klein beetje. :-)
Liefs
Wat een fijn en handig artikel! Ik herken een aantal dingen wel die jij hierin verteld. Helaas heb ik nog nooit hulp van buitenaf geaccepteerd…
Wat lastig! Mag ik vragen waarom je dit niet wilt/durft te accepteren?
Die test om te kijken hoe de medicatie wordt opgenomen, dat vind ik interessant. Bij mij deed de medicatie ook helemaal niks. De huisarts vond dat inderdaad ook vreemd. Ze was best huiverig om antidepressiva (fluoxetine) voor te schrijven. “Zo’n grote pil, zo’n klein meisje, gaat dat wel goed?” Maar ja, toen merkte ik… niks. :p Jammer is wel dat haar conclusie nu is dat “depressie niet het probleem is”.
Dat is wel gek. Al zal ze daar best haar redenen voor hebben, anders dan de niet werkende AD, denk ik toch? Ze zal namelijk best weten dat niet werkelijke AD niet betekent dat je geen depressie hebt.. Die test vind ik ook wel interessant, maar ik heb mijn nieuwe psychiater er nooit over gehoord en mijn oude is helaas niet meer in dienst van de instelling waar ik heen ga. :-(
Succes meis!
Liefs
Ze denkt nog altijd aan een eetstoornis. Ik heb daarom ook niet zoveel zin om op consult te komen voor ik weer op gezond gewicht ben. Maar dat kon nog wel even duren en met mijn klachten zou ik eigenlijk niet rond moeten blijven lopen. Dat hebben de huisarts en ik dan gemeen: dat we koppig zijn.
Haha, dat is lastig… Helpt de koppigheid je hier echt verder? Volgens mij heb je alleen jezelf ermee dat je nu geen afspraak maakt. Maar aangezien ik ook nogal koppig ben weet ik dat het allemaal niet zo gemakkelijk gaat als ‘gewoon maar even een afspraak maken’. Ik denk dat als ze ziet dat je inderdaad aan de slag bent met je gewicht, ze wellicht samen wil kijken naar hoe nu verder? Of zeg ik nu iets heel stoms?
Succes meis.
Liefs
Ik slik nu sinds 2 weken ook setraline en had na een paar dagen bijna geen last meer van bijwerkingen, kan natuurlijk nog opkomen spelen aangezien het pa ba 4 weken echt werkt. Ik vind het eerst doooodeng om te gebruiken mede omdat iedereen altijd zo anti is en je veel negatieve verhalen leest. Tot nu toe ben ik alleen maar heel erg positief en heb ik nu al het idee dat het me helpt! Ik gebruik dit voor depressie en o p s.
Wat fijn dat je nu bijna geen last meer hebt van bijwerkingen!
Als het voor jou fijn helpt moet je proberen dat vooral te onthouden inderdaad. Mensen delen vaker hun negatieve ervaringen dan hun positieve. Negatieve ervaringen spreken mensen meer aan en deze kun je vaak veel gemakkelijker vinden dan de positieve. Zo ook hier weer. Maar dat betekent niet dat het de meeste mensen niet helpt. Er zijn heel erg veel mensen mee geholpen. En al die mensen die ’tegen’ zijn, die weten niet hoeveel positieve dingen het je kan brengen.
Ik hoop oprecht dat het je nog veel gaat helpen!
Liefs
Zo vervelend dat het bij jou gewoon niets lijkt te doen :( Ik snap ook wel dat je daarom op het moment gewoon even niets neemt. Dat spul is allemaal behoorlijk sterk geloof ik qua bijwerkingen enzo, dat het misschien ook wel fijn is om even niets te proberen. Ik slik zelf niks en hoewel ik echt wel dipjes heb, heb ik niet het idee dat ik het echt nodig heb. Laat die angst maar komen, die kan ik zelf wel aan :)
Ha, that’s the spirit! :-D
Ik heb zelf ongeveer paroxetine geslikt (10 mg en daarna 20 mg). Het deed niks voor mijn angsten, na de verhoging naar 20 mg had de huisarts (waar ik een beetje bang voor was) niet gezegd dat ik nog eens terug moest komen voor een gesprek en ik had veel last van bijwerkingen. Toen ik met een ander kwaaltje een keer bij een andere huisarts (binnen dezelfde praktijk) kwam, was ze erg verbaasd dat ik zo weinig contact had over die medicatie. In overleg met haar ben ik meteen gaan afbouwen. Ik merkte qua angst geen verschil, maar leven zonder die bijwerkingen was prettig. Nu slik in seroquel, in een lage dosering (de apotheek laat capsules van 5 mg voor me maken). Misschien een placebo-effect, maar ik slaap er geweldig op…
Je hebt me trouwens geïnspireerd om ook te gaan schrijven op een blog, bedankt daarvoor :)
Liefs,
Sophie
Placebo-effect of niet, als het helpt helpt het! :-)
Leuk! Ik ga een kijkje op je blog nemen!
Liefs
* ongeveer een jaar, moet er ergens tussen ;-)
Ik slik citalopram, 20 mg. Ik slik het nu sinds begin dit jaar. Eerst hielp het niet en vond de psychiater dat ik er mee moest stoppen, maar net daarna begon het gelukkig effect te krijgen. Daarvoor heb ik ook al risperidon geslikt, maar dat hielp totaal niet. Ik werd er verschrikkelijk vlak van, kon niet meer huilen en had heel erg last van de bijwerkingen. Ik ben pas afgebouwd van de diazepam. Dit heb ik zeker een aantal maanden geslikt en het afbouwen was moeilijk. Heel erg moeilijk. Omdat het zo verslavend is. Eigenlijk wil mijn psychiater nog iets anders proberen, maar dat wil ik niet meer. Ik heb geen zin meer in bijwerkingen en dan kijken of het werkt en zo niet, weer afbouwen. Ik snap je dan ook volkomen. Medicijnen hebben mij wel het steuntje in de rug gegeven, maar nog steeds heb ik best wel last van mijn angst. Wat naar dat het jouw niet dat steuntje geeft. Persoonlijk vind ik het wel een naar idee dat ik afhankelijk ben van mijn medicijnen. Ik heb gemerkt wat ik ben zonder mijn diazepam en dat is niet leuk. En heel erg lastig. Ik wil het ook kunnen zonder. Maar dat kan ik nog niet en dat vind ik heel moeilijk. Liefs, Klaske
Ik had eerst ook 20 mg citalopram, maar toen ik last kreeg van paniekaanvallen ging ik naar 40. Volgens mijn huisarts helpt een lage dosering niet voor angst namelijk. Misschien dat je met een hogere dosering minder last hebt van je angst?
Dat zou kunnen. Ik kan het mijn psychiater vragen! Dankjewel!
Vragen kan nooit kwaad :-)
Liefs
Ik heb geen ervaring met medicatie en ik ben er ook ontzettend voorzichtig mee. Voor mij moeten de voordelen van medicatie opwegen tegen de nadelen (de bijwerkingen dus) en ik zie toch iets te vaak dat dokters te makkelijk medicatie voorschrijven zonder gepaste begeleiding. Kijk, dan vind ik het gevaarlijk worden.
Maar ik ben wel blij dat ze bestaan, want ze zijn ook een grote hulp voor heel veel mensen die het echt nodig hebben!
Inderdaad!
Sowieso vind ik dat het eigenlijk eerst zonder geprobeerd moet worden. De medicatie dan evt als extra hulp als het zonder niet lukt.
Liefs
Ik zit aan de sertraline. Gelukkig zat dat wel goed en helpt het effectief. Eén keer proberen af te bouwen en na enkele weken terug hervallen dus nu terug de normale dosis. Wel nogal wat bijwerkingen.
Fijn dat de voordelen nu opwegen tegen de nadelen! :)
Ik heb heel lang gewacht met het halen van de medicatie.. maar afgelopen tijd werd het mij allemaal echt te zwaar.. een schematherapie van een jaar achter de rug, maar ook mijn vader verloren.. Ik kon niet meer normaal functioneren, wat anderen hier ook schrijven overuren in m’n hoofd.. Hevige stemmingswisselingen, sociale angsten wisselend met obsessie voor uiterlijk. En om even niet die negatieve stemmen te horen was het enige wat soms even rust gaf een drankje. Alles is zwaar en ik kijk zo negatief naar mezelf. Ik vond het super eng om mee te beginnen gisteravond, nog een paniekaanval gehad s nachts,
maar vanmorgen dacht ik dit kan niet langer zo.. ik probeer het gewoon en als het niks is stop ik weer.. ik heb citalopram gekozen omdat dat ook goed werkt bij mijn zus.
Hebben nog meer mensen ervaring met citalopram?