De laatste tijd merk ik dat er online heel veel “gedoe” is. Dat vind ik jammer. Online was altijd een soort van veilig haven. Een plek waar je (ik) kon komen voor steun, voor bemoedigende woorden en zo nu en dan een figuurlijke schop onder de kont. De laatste tijd merk ik dat het voelt alsof er meer echt onaardig gedaan wordt…
Natuurlijk snap ik dat je, als je dingen online plaatst, er rekening mee moet houden dat er negatieve reacties kunnen komen. Zo is het nu eenmaal. Niet iedereen vindt je leuk en dat hoeft ook niet (al lijkt het me best fijn, haha).
Op zowel Instagram als YouTube is er de afgelopen tijd best veel gebeurd. Allemaal verwijderd en geblokkeerd uit eindelijk, want ik zit er niet op te wachten. Opbouwende kritiek? Prima. Daar kun je iets mee. Maar alleen “loser”, “kun jij dat niet eens?” “waarom zou je dit nou weer plaatsen?”… Tja, wat moet je ermee? Niets, denk ik. Verwijderen en klaar…
Toch snap ik het niet helemaal. Ik snap niet goed waarom iemand de tijd en moeite wil steken in negatieve reacties. Wat levert dat iemand op? Gaat iemand zich er echt beter door voelen?
Inmiddels heb ik geleerd niet te lang op iemand in te blijven gaan als iemand een negatieve reactie stuurt in bijvoorbeeld persoonlijk bericht. Eerder deed ik dit meer. Eindeloos doorgaan. Iemand dingen uitleggen… Met iemand in gesprek blijven tot het moment dat iemand me zou begrijpen. Wat blijkt? Dat moment komt niet. Tot nu toe kwam het altijd uit op een hoop gezeur van de ander, waarin ik het probeerde op te lossen, maar dat bleek meestal onmogelijk, omdat de ander helemaal niet uit wat op “oplossen”.
Wie de negatieve reactie geeft maakt nog wel wat uit. Van sommige mensen doet het me echt pijn. Dit zijn de mensen die (relatief) dicht bij me staan ‘hier’. Onbekenden maken me onzeker en het is niet leuk, maar uit eindelijk lijk je eraan te wennen. De eerste keer schrok ik enorm. Het maakte me verdrietig. Nu ga ik toch sneller over op negeren. Of ik daar goed aan doe? Ik weet het niet. Het is wat voor nu goed voelt en wat me het beste lijkt.
Ik probeer me niet te veel te laten leiden door de negatieve reacties die de laatste tijd vaak worden achtergelaten, maar het blijft iets wat ik moeilijk vind. Ik wil een verklaring. Ik wil weten waarom iemand dat doet. Ik wil weten wat iemand er nu precies mee wil bereiken. Dat antwoord krijg ik niet. Dat maakt ook dat ik niet weet wat precies deze reacties veroorzaken. Is het het feit dat ik erg open ben op bijvoorbeeld Instagram en YouTube? Of is het iets anders? Dat eerste lijkt me de meest logische verklaring.
Minder delen dan maar? Dat zou dan de oplossing zijn… Echter verlies ik dan wel een van mijn belangrijkste uitlaatkleppen… De plek waar ik voorheen altijd “mocht zijn”. Zoals ik al zei… het is iets dat met momenteel erg veel bezighoudt.
Hoe ga jij om met negatieve reacties?
Liefs
Ik heb er gelukkig (nog) geen ervaring mee, maar ik snap inderdaad ook niet waarom mensen dat doen. Wat heb je er aan om online iemand die je niet eens echt kent vaak, te zitten afbreken. Je hebt hem toch niks misdaan (en dan nog).
Niet te veel van aantrekken zou ik zeggen, maar dat is zoveel makkelijker gezegd dan gedaan.
Dat snap ik ook niet inderdaad. Maar ja, misschien toch een gevolg van veel delen. Ik probeer me er weinig van aan te trekken, maar soms zijn reacties zo.. persoonlijk op de een of andere manier. Dan weet iemand precies iets te raken waar jij het moeilijk mee hebt op dat moment en dan is het extra lastig. Alleen “loser” is vervelend, maar tegelijkertijd ook gewoon tja.. wat moet je ermee.
Ik heb er nog geen ervaring mee gehad maar ben wel vaak ‘bang’ wat mensen ervan vindn vooral mensen van ‘dichtbij’. De rest maakt mij niet zo veel uit. Helaas zijn er veel mensen met weinig tot geen inlevingsvermogen die niet snappen dat iets wat voor hen normaal is om te doen voor een ander dood eng kan zijn…
Het feit dat ik ook bang ben wat men van me vindt, of ik het wel goed doe, etc…. helpt hierin zeker niet mee. Voor zover ik weet lezen er niet heel veel mensen van “dichtbij” mee. Misschien ook wel…
Het is ook heel lastig uit te leggen hoe angst precies werkt (vind ik). Of hoe stemmingsklachten werken. Of hoe autisme werkt. Of hoe een eetstoornis werkt. Waarom kun je het niet gewoon DOEN?! Die vraag stel ik mezelf vaak genoeg. Ik ben vaak genoeg boos op mezelf omdat ik iets niet gewoon doe. Eigenlijk gek dus dat zodra anderen het zeggen, het “pijn” gaat doen… Hm… Iets om over na te denken, haha.. Mogelijk omdat ze dan mijn eigen onzekerheid en boosheid bevestigen..?
Bedankt voor je reactie. :-)
Ik krijg ook wel eens negatieve reacties op mijn youtubeaccount. Ik weet niet zo goed wat ik ermee moet. Ik probeer het te verdringen en te doen alsof er niets gebeurt is. Want als ik er stil bij ga staan gaat het fout.
Dat is wel herkenbaar. Daarom verwijder ik ook direct… Tenminste, nu. Eerder deed ik dat niet en dan ging het vaak helemaal fout. Je leert er van, wordt er “hard” van… maar of dat iets goeds is? Ik weet het niet.
Vooral omdat ik er (nog) nooit tegen aan ben gelopen, is dit voor mij natuurlijk makkelijk gezegd, maar ga alstjeblieft niet minder delen! Als je jezelf gaat aanpassen, omdat er een paar mensen kinderachtig hun geluk halen uit anderen onderuithalen, hebben zij ‘gewonnen’. Laat je niet kisten! Je doet het hartstikke goed en leuk. Focus op de positieve reacties en laat de jaloerse, chargerijnige mensen lekker links liggen!
Dankjewel voor je lieve reactie. :-)
Ik wil ze inderdaad niet laten winnen. Het zijn meestal ook mensen van wie ik me niets zou moeten aantrekken, maar toch is dat soms makkelijker gezegd dan gedaan helaas…
Dankjewel!
Niks van wat jij doet veroorzaakt die reacties hoor. Het triggert gewoon iets bij sommige mensen, en die mensen zijn vaak niet erg vrolijk. Want weet je, mensen die echt gelukkig zijn, die houden zich niet bezig met anderen bekritiseren of neerhalen. De uitspraak ‘dat zegt meer over hen dan over jou’ is heel cliché, maar ook heel erg waar. Voor sommige mensen zal het altijd te lang, te scheef, te geel of te blij zijn. Zoek het dus zeker niet bij jezelf, want daar ga je het niet vinden omdat het daar gewoon niet ligt!
Daar heb je inderdaad gelijk in. :-) Soms merk ik wel dat het bijvoorbeeld twee meisjes van een jaar of 12/13 zijn die dan samen met de telefoon in de hand mij berichtjes sturen op instagram. Niet zozeer haat, maar meer dingen als “ik dacht dat je aardig was maar je wilt niet eens vrienden met ons worden!!!!” “wij hebben helemaal geen vrienden!!!!!!” dat soort dingen… Dan weet je dat zij gewoon enorme lol zitten te hebben achter het schermpje. Klinkt misschien een beetje gek want, hoe weet je dat nu eigenlijk? Maar vaak staat er dan in hun bio “<3 *naam* <3 *naam* <3 BFF FOREVER!!!!!" En nog meer namen, zeg maar. Nou ja, het is wat lastig uitleggen, maar in dat soort dingen heb ik geen zin. En dan wordt het een block zonder dat ik me daar schuldig over voel...
Dankjewel voor je lieve (duidelijke, en compleet ware(?)) reactie!
Jaa, begrijp ik helemaal, op dat soort dingen zit niemand te wachten denk ik. Social media hebben een paar nadelen, maar een voordeel is dan weer dat je gewoon kan blocken waar je geen behoefte aan hebt. Kon dat in het echte leven ook maar :)
Hi Kim,
Het lijkt me inderdaad ontzettend lastig om daarmee om te gaan, maar ik vind het heel knap dat het je al wat beter af gaat. Ik hoop dat ik in de toekomst ook zoveel lef heb als jou om alles te delen. Misschien is het voor jou normaal geworden dat je alles deelt op je blog maar ik denk dat je toch wel echt trots mag zijn op jezelf. Voor mij en waarschijnlijk een hoop anderen ben je een voorbeeld en inspiratie. Er zullen altijd mensen zijn die het niet begrijpen maar probeer te onthouden dat je het uiteindelijk allemaal voor jezelf doet (en misschien ook wel een beetje voor ons)!
xx
Op Instagram merk ik het eigenlijk niet zo. Ik heb daar nooit echt een negatieve comment gehad. Op twitter daarentegen wel, ik vond Coldplay vals zingen en ik kreeg fans over me heen. Ik twitterde dat ik op een bepaalde groene (:P) partij ging stemmen en ik kreeg allemaal haatcomments en halve doodsbedreigingen van mensen.
Ik zou er net zo graag erop in gaan, maar ik kan die mensen niet veranderen. Bovendien is het beter afstand te nemen van negatieve mensen. Dus ik rapporteer en blokkeer en ik ga wel door.
Ik merk dat je op dit moment een soort van Social Media detox hebt genomen en dat is ook wel even fijn soms. Ik voel mij daardoor altijd wel weer een stukje beter en kan ik er weer tegenaan.
Ik vind het ook altijd zó naar als ik zie hoe lelijk mensen kunnen reageren. Ik vraag me dan ook echt af wat hen ertoe beweegt om dat te doen… misschien is het hun eigen onzekerheid, misschien willen ze aandacht trekken of misschien is het gewoon onbegrip dat ze verhullen door negativiteit in plaats van vragen te stellen… ik weet het niet. Het enige wat ik eigenlijk kan zeggen is dat je je er niet te veel van aan moet trekken, maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Knuffel! <3
Jaloezie, denk ik. Blijf vooral jezelf! Je zult altijd critici blijven tegenkomen. Maar de grootste criticus over onszelf, zijn we meestal zelf. Ken je dit filmpje al?
https://youtu.be/8-JXOnFOXQk
Anders misschien de moeite waard om eens te bekijken.
Houd de moed erin, meid. Het is geen makkelijke weg die je gaat (weet ik uit ervaring). Maar alles wat je nu leert en investeert in jezelf, zul je jezelf later dankbaar voor zijn. Weet ik ook uit ervaring ;)
Beste Kim,
Vanmorgen zag ik je blog voor het eerst. Nu ben ik veel ouder en ik weet niet eens hoe er een te beginnen, maar je raakt me wel op een positieve manier. Ik denk al zo lang dat allerlei problemen als waar jij over blogt gewoon open zouden moeten zijn. Ik begrijp echter ook waarom ze dat niet zijn. Reacties zoals waar jij het over hebt, maken namelijk niet dat je er wat over wil gaan zeggen. Ik vind het mooi en open wat je doet. ik merk dat ik allerlei oplossingen wil gaan aandragen. Maar beter, beetje oma-achtige opmerking, sorry daarvoor, je moet doen wat voor jou het beste is, jij bent het belangrijkste. Maar weet je gesteund door (waarschijnlijk veel) mensen die jou heel positief vinden met wat je doet. Je krijgt mij zelfs zo ver te reageren op een blog. Zo dan…. :) Groetjes Catja