“Wat eet iemand met een eetstoornis?” Dat is een vraag die ik al verschillende keren heb gekregen. Er zijn verschillende varianten op de vraag, maar dit is toch wel de meest gevraagde vraag. Vandaag geef ik het antwoord! A llereerst is het belangrijk dat we ons even realiseren dat “wat eet iemand met een eetstoornis” een vraag is die sowieso niet te beantwoorden valt, omdat er zoveel verschillende eetstoornissen zijn. Waarschijnlijk snappen jullie allemaal wel dat iemand met anorexia nervosa niet hetzelfde eet als iemand met boulimia nervosa of binge eating disorder en andersom. En toch krijg ik de vraag vrij vaak.
Iemand met anorexia eet bij het ontbijt een droge cracker en drinkt daarbij een glas water. Bij de lunch werkt hij of zij met een nors gezicht een in klein gesneden stukjes appel naar binnen. Avondeten? Ach, daar komt hij of zij wel onderuit met een smoesje.
Nee, zo gaat het niet. Ik kan je niet vertellen wat iemand met een eetstoornis eet. Dit is namelijk voor iedereen anders. Niemand is hetzelfde. Elke eetstoornis en elk eetpatroon is anders. Teleurstelling hè, dat ik geen antwoord heb op je vraag? Maar niet getreurd, er is wel een klein aanknopingspunt: de DSM.
Hierin staan namelijk wel een soort ‘richtlijnen’, hoe gek dat ook klinkt. Laten we beginnen met de eetstoornis anorexia nervosa. Hierbij is het zo dat je een BMI van 17,5 of lager ‘moet hebben’, anders krijg je een andere diagnose. Vaak wordt er ook een gewichtsverlies van een bepaald aantal kilo’s gehandhaaft. Zoals de meeste mensen wel weten val je af wanneer je meer energie verbruikt dan je tot je neemt. Simpel gezegd eet iemand met anorexia dus minder dan hij/zij verbruikt. Kleine kanttekening: niet iedereen met anorexia eet minder dan hij/zij verbruikt. Wanneer iemand in herstel is en een eetlijst aanhoudt is de diagnose ‘anorexia’ niet weg.
Bij boulimia en de eetbuienstoornis is er ook een ‘voorschrift’ voor wat hij of zij eet. Niet specifiek, maar in de DSM staat een ‘regel. Namelijk “het binnen een beperkte tijd (bijvoorbeeld twee uur) eten van een hoeveelheid voedsel die beslist groter is dan wat de meeste mensen in eenzelfde periode en onder dezelfde omstandigheden zouden eten”.
Echt concreet kan ik je dus geen antwoord geven. Ik zou je hooguit kunnen vertellen wat ik eet, en at, maar ook dat vind ik erg lastig. Dat wil ik niet vertellen. Deels omdat het ‘privé’ is en deels omdat het kan triggeren. Zowel voor mij, als voor anderen met een (beginnende) eetstoornis. Dat houdt in dat het mijn eetstoornis weer zou kunnen versterken, of die van een ander sterken kan maken. Dat wil ik niet ‘op mijn geweten hebben’. Mijn eetstoornis zou er sterker door kunnen worden omdat ‘het’ vindt dat ik nu teveel eet, of nooit echt weinig heb gegeten. Aan de andere kant kan het een ander aanzetten tot minder eten dan ik doe of deed. Eetstoornissen zijn extreem competitief, helaas.
Als laatste wil ik nog even meegeven dat een eetstoornis niet om eten gaat. Hoeveel iemand eet, of hoeveel iemand weegt zegt niks over het gevecht in zijn of haar hoofd. Onthoud dat goed!
Wat vind jij ervan dat mensen zo geïnteresseerd zijn in wat iemand met een eetstoornis eet?
Liefs
Heel verstandig dat je niet verteld wat je eet. Ik ben daar ook geen voorstander van. Nog steeds krijg ik er de kriebels van. Zelfs als vrijwilliger op het forum vermijd ik die topics. Ik denk dat het alleen maar kan triggeren. Je eetstoornis zal het namelijk nooit me je eens zijn. Behalve als je niets eet. Ik kreeg ooit de opmerking: ”Maar je eet wel.” Met een soort half vraagteken erachter. Het voelde alsof ik mijn anorexia in twijfel getrokken werd en ik kon meteen niet meer eten die dag. Wat jij ook zegt: ik denk dat mensen vooral héél goed moeten beseffen dat een eetstoornis niet om eten gaat. Het eten of niet eten is een afleidingsmechanisme. Een dekmantel voor één of meerdere ernstige onderliggende problemen.
Mooi hoe je het omschrijft, je hebt helemaal gelijk.
Mooi geschreven en duidelijk. Ik vind het knap wat je deelt en heel goed over nagedacht.
Ik heb je trouwens getagd :-). Voel je niet verplicht om de tag in te vullen :-).
Ik ga even kijken. :) Leuk!
Interessant artikel. Ik heb die nieuwsgierigheid ook wel, maar begrijp heel goed dat je dat niet zegt. Wat ik wel steeds leer van jouw stukjes is dat competitieve wat er speelt bij een eetstoornis. Het is nooit goed genoeg.
Precies! Het moet altijd ‘erger’ en daarbij vooral ‘erger/dunner/minder dan dat andere meisje/die andere jongen met de eetstoornis’.
Liefs!
Aan de ene kant snap ik de vraag.
Aan de andere kant niet. Je vraagt toch ook niet aan iemand zonder een eetstoornis zoiets?
Of wat diegene niet eet?
Ik met een andere eetstoornis, krijg hem ook. Maar dan anders: Zou je dat wel eten (bijvoorbeeld)?
Ah, ja, dat is ook een rotte vraag! :\
Zoals je al zegt, aan de ene kant is het een logische vraag, mensen zijn nu eenmaal heel nieuwsgierig. Aan de andere kant… is het een beetje té.
Liefs
Wat goed dat je hier aandacht aan besteedt! Zelf heb ik ook even zitten denken, wat antwoord je hier nou op? Ik vind het goed hoe je het hebt aangepakt, ook omdat je hebt gedaan wat voor jouzelf goed en veilig voelde.
Liefs,
Dankjewel!
Ik vind het een goed artikel. Ik heb zelf ook jaren met anorexia gekampt en jeetje je denkt dat je controle hebt maar nee, dat stemmetje heeft controle over jou. En inderdaad in gezelschap altijd minder eten dan een ander. Het is behoorlijk competitief en slopend. En mensen die nieuwsgierig zijn naar wat iemand met een eetstoornis eet. Het kan gewoon gezonde interesse zijn. Dan is er niet veel aan de hand, al blijft het een crime om dit te delen. Maar het kan ook ter ‘inspiratie’ dienen en dat is niet goed! Ik zit er trouwens aan te denken om voor deze gezondheidsweek ook een stuk over mijn eetstoornis periode te schrijven. Wel eng!!
Het kan inderdaad puur interesse zijn en dat is oké, maar ik ga het ze niet vertellen. ;-) Eerlijk is eerlijk, mijn diëtiste en behandelaar hebben nooit geweten wat ik nou eigenlijk precies at. Niet iets wat ik graag deel, haha…
goed stuk en ook goed dat je het er niet bij zet :) kan voor andere weer een greep zijn om het zo maar te zeggen.
Bedankt. :)
Wauw wat mooi dat je zo goed naar je gevoel luistert, niet opschrijven om triggers te voorkomen! Petje af hoor. Ik vind het ook heel erg goed van je dat je mensen bewust wilt maken van het feit dat het bij een eetstoornis helemaal niet om eten gaat. Ik ben zelf hulpverlener en ben er via deze weg ook achter gekomen, maar voor de ‘buitenwereld’ is dit inderdaad wel hetgeen wat ze ‘zien’. Iemand eet niet, of juist te veel waarna hij/zij het vervolgens er weer uitgooit. Ik denk dat zulke vragen dus niet verkeerd bedoeld zijn, want het is meer een onwetendheid. Als jij dit verhaal dan verteld, dan wordt automatisch hun vraag wel anders; vertel eens waar het bij een eetstoornis dan wel omdraait? Dat is misschien wel interessant, want waarvan is het jouw ‘dekmantel’? Ik kom trouwens voor het eerst op je blog, dus vergeef me als je hierover al wel wat hebt geschreven hihi. Ik ga je volgen! Liefs, Cherry.
Ik heb hier inderdaad al eens over geschreven, maar geen probleem dat je het vraagt hoor. :) http://dansenindestorm.nl/wat-houdt-mijn-eetstoornis-in/ Dat is de link naar het artikel. :)
Leuk dat je me gaat volgen!
Liefs Kim
Goed artikel Kim!
Dankjewel Britta :)
Ik vind de dsm soms zo bekrompen… Zo van, je hebt een normaal gewicht dus je kan geen anorexia hebben. Natuurlijk kan dat wel! Ik denk dat er via het dsm nog steeds veel mensen verkeerd beoordeeld worden, zowel in eetstoornissen als angst als depressie en ga zo maar door… Jammer!
Daar heb je inderdaad gelijk in. Ik snap dat ze onderscheid moeten maken, maar soms helpt het volgens mij helemaal niet voor de ‘clienten’.
Ik vind het heel verstandig van je dat je niet vertelt wat jij at/eet en ook uitlegt waarom je dat niet doet. Juist die uitleg is heel waardevol, denk ik. Ik hoop dat mensen daardoor zich zullen beseffen dat deze vraag stellen niet altijd handig is.
Ik snap ’t trouwens wel hoor, die nieuwsgierigheid. Dat is menselijk.
Dankjewel!
Echt heel vreemd hoe die diagnoses worden gesteld. Dat iemand met een gezond BMI geen anorexia kan hebben kan toch niet kloppen? Idem voor iemand die minder eet dan hij/zij verbrandt; er zouden dan veel meer anorecten zijn dan nu bekend.
Goed dat je geen openheid geeft over wat je at hoor, je gewicht waarschijnlijk idem. Je zult er toch altijd reacties op krijgen van ‘leken’. Inderdaad reacties als ‘oh dat valt wel mee eigenlijk’, ik kan me voorstellen dat dat voor jou weer kan voelen als falen (want een eetstoornis is competetief).
Wat ik ervan vind dat mensen vragen wat een eetstoornispatiënt eet? Tja. enerzijds wel begrijpelijk. Het onbekende triggert en is interessant. Tegelijkertijd zijn er heel veel mensen die willen afvallen (meer mensen die willen afvallen dan andersom), maar dit lukt hen niet. Zij zien in eetstoornispatiënten vaak iemand die het wel lukt om af te vallen, dus zodoende is het logisch dat ze willen weten wat zij dan doen en wat zijzelf misschien wel verkeerd doen. Anderzijds vind ik dat er een gevaar in schuilt. Door op een bizarre manier met eten om te gaan (bv veel te weinig eten) hoef je natuurlijk geen ES te krijgen, maar het kan wel een trigger zijn om iets te laten ontwaken.
Maar is het niet zo dat je wanneer je op een bizarre manier met eten omgaat en dit je leven beheerst, je eigenlijk al een eetstoornis hebt? ;-)
Ik denk inderdaad dat mensen met een eetstoornis vaak als ‘voorbeeld’ worden gezien bij mensen die niet ‘kunnen’ afvallen… Helaas.
Goed artikel en goed dat je informatie geeft over de stoornis ipv gewoonweg de vraag te beantwoorden. Het gevecht in je hoofd dat telt! Ik snap heel goed dat je het niet online zet, het kan idd triggeren. Sterk!
Dankjewel :)
Ik wil het nog een keer kwijt:
Ik vind het zo goed en knap van je dat zo open en eerlijk over onderwerpen schrijft die in het speciaal voor jou heel zwaar kunnen liggen. Je doet dat echt super! Heel Nederland zou dit moeten lezen…
Respect!
Dankjewel :-) Lief van je!
Bij anorexia kun je ook meer eten dan je verbruikt, maar dit compenseren door te braken. De regel dat iemand met anorexia dus minder eet dan verbruikt gaat niet helemaal op.
Goed dat je niet verteld wat je precies eet, is naar mijn mening ook zinloos aangezien het voor iedereen anders is of iets weinig is of niet, iedereen heeft een andere stofwisseling en het is ook afhankelijk van o.a. je leeftijd, lengte en beweegpatroon wat je nodig hebt om een gewicht te handhaven.
Klopt, dan zou het anorexia purgerend worden bijv maar als ik dat allemaal ga uitleggen wordt het een beetje veel en onduidelijk misschien voor ‘leken’ ;-) Dus ik hou het maar even bij de simpele basis.
Precies wat je zegt – iedereen is anders.
Wauw wat goed van je dat je dit schrijft! Ik vind dat er zo weinig over deze ziekte bekend is, dus fijn om deze blog te hebben ontdekt!
Ik kan me ook altijd ergeren aan mensen die niet snappen wat een eetstoornis inhoudt. Ik bedoel daarmee dat het niet gaat om ‘het zo min mogelijk eten’, maar om de angst voor het eten.
Hoe vaak ik wel niet hoorde: “Eet dan een hamburger”. Zo makkelijk zit het niet in elkaar…
Precies! Fijn dat je blij bent m’n blog te hebben ontdekt :-)
Knap van je dat je hierover schrijft! Ik vind het ook altijd zo bijzonder om te zien dat je op Instagram aangeeft echt te kunnen genieten van eten terwijl het best moeilijk voor je moet zijn, of heb ik dat mis?
Ik denk dat dat makkelijker gezegd/geschreven is dan gedaan. Bij mij zit het eetstoornis stuk nu niet zozeer meer in het niet willen eten, meer in de schuldgevoelens achteraf, en alle gedachten die bij een eetstoornis horen! Het eten op zich gaat best redelijk en ‘genieten’ van het eten lukt ook best! :)
Ik denk dat veel mensen bij een eetstoornis meteen denken aan ‘oh die eet vast bijna niets’ maar er zijn, zoals jij al beschrijft, natuurlijk veel verschillende eetstoornissen. Zo leer ik weer van alles van jouw blog, leuk! :)
:-) Leuk om te horen!
Erg knap dat je er over schrijft, ook erg mooi en duidelijk verwoord! En inderdaad, veel mensen hebben er een heel ander beeld bij dan hoe het in werkelijkheid is!
Dankjewel :-)
Goed artikel!
De DSM V heeft wel wat dingen verandert overigens. Je kunt nu een Anorexia diagnose krijgen als je ‘gewoon ondergewicht’ hebt, ipv BMI 17.5.
Er zijn maatstaven: onder 18.5 = mild, <17.5 = moderate, <16 = severe, <15 = extreme.
Vind het geen geweldige oplossing.. Maakt het alleen maar meer een competitie. Gelukkig leest niet iedere eetstoornis-patient de DSM.
Oh, echt? Ik weet inderdaad, zoals je zegt, niet of dit nou juist ‘helpt’ of niet. ‘Milde’ anorexia wil niemand, denk ik.
Nu snap ik waarom mijn huisarts zo moeilijk doet over mijn BMI van iets onder de 16.
Dat is inderdaad heel erg laag (en ongezond/gevaarlijk!) Hoop dat het je lukt wat aan te komen!
Wat iemand met een eetstoornis eet is alleen van belang voor de behandeling. Ik denk dat de eetstoornis alleen maar erger wordt als mensen zich ermee gaan bemoeien.
Er is iemand in mijn kennissenkring waarvan ik 99% zeker weet dat ze een eetstoornis heeft. Ik weet nog wel dat ik voorafgaand aan een concert een keer samen met haar warme choco met slagroom heb gedronken. Was niet zo handig, want ik kan niet goed tegen lactose :p, maar ik moet toegeven dat ik blij was dat ze dat in ieder geval had binnengekregen. Kort daarna verdween ze wel naar de wc, dus geen idee wat daar gebeurd is. Ik doe altijd mijn best om geen opmerkingen te maken over wat ze (niet) eet. Ik vind opmerkingen over mijn eetgedrag, zonder eetstoornis, al heel vervelend.
Misschien is er wel iets ‘gebeurd’, misschien ook niet! Dat is lastig hè, wat je ermee moet. Je wilt haar graag helpen, maar hoe, dat is heel erg moeilijk.
Logisch dat het niet te beantwoorden valt wat iemand met een eetstoornis eet. Zo is het ook niet te beantwoorden wat iemand met overgewicht eet. (niet elk man/vrouw met een rolletje vet eet pizza als ontbijt, lunch en avondeten). Ik moet je wel bekennen; ik heb wel eens een pro-ana site bekeken met een dieetplan. Waarom weet ik niet meer precies. Misschien om mijzelf te shockeren, of om de problematiek beter te begrijpen? Het is me echt bijgebleven dat bijvoorbeeld bij een 30-dagenplan de ene dag 200 calorieën geconsumeerd mocht worden, de dag erna 100 calorieën, en de dag moest de calorieteller op 0 blijven. Ongelooflijk dat men na een hele dag geleefd te hebben op 100 calorieën (minder dan 2 appels ) de volgende dag gaat vasten. Heel shockerend, maar tegelijkertijd ontzettend boeiend en interessant (vind ik dan) Ik houd van de menselijke psyche: hoe een bepaalde gedachtegang, bepaalde handelingen tot stand brengen.
Het is ook bijzonder en schokkend. De plannen ken ik helaas. Achteraf vind ik het oprecht heel bijzonder dat de geest in combinatie met het lichaam zo enorm krachtig zijn.
Goed artikel, duidelijk uiteen gezet! Ik was zelf ook wel een beetje benieuwd, zeker toen ik de titel van je post las. Puur interesse, nieuwsgierigheid naar iets wat ik me zelf niet kan voorstellen. Maar ik snap heel erg goed dat je het niet deelt en dat is denk ik ook maar beter.
Duidelijk artikel,ik heb er ook goed last van,huil elke dag en dat wil ik geen eens komt er gewoon uit.
Mensen die geloven me niet,als ik het eerlijk vertel en dan is het een mes door je hart.
Wat ik vrijwel doe is veel sporten,dat koppie leeg maken,ze zeggen jij ziek?anorexia wat een onzin gisteren fietste je nog 100 km zoiets bijvoorbeeld hoor je,en dat doet echt mega zeer.
Of je wordt buitengesloten van iets,zou zouden ik en vriendin mee gaan met een natuurtocht.
Wildkansel in Ede,omdat ze ziek was en mensen moeilijk vertrouwde,en ze iets goeds wilde maken met iemand die goed voor haar was geweest,mocht ze geen eens mee.
Ze werd boos (vriendin dan) en zei nou kan die er nog 1 vermoorden,ik schrok van haar uitspraak maar gaf haar wel gelijk.
Het is vreselijk hoe mensen met elkaar om gaan,ik doe nu een thuis studie en dat bevalt me erg goed,ik wilde het oprecht goed maken,maar we mochten niet mee omdat ik ziek was.
En meneer loog dat de tocht was volgeboekt en wij hadden op tijd geboekt zei die dus er zijn te weinig deelnemers”.
Vriendin zei leugens dat zijn het”zeg dan gewoon de waarheid wij zouden naar het Veluwe centrum gaan in Ede een avondje uit,maar daar weigeren ze zieke mensen.
En vandaar dus dat ik nu helemaal geen mensen meer vertrouw,ik heb extreem veel meegemaakt en ook mede door het gepest van me figuur kreeg ik de ziekte,sommige zeggen ben er zeker trots op,wat een onzin verhaal weer !!!.
Anorexia kies je niet voor je krijgt het of niet,tot slot geniet van het leven duurt maar even en probeer de dingen te doen die je leuk vindt\ of vond.
Liefs Diane
Er waren ook veel leken die diagnose stelden omdat het in de media een soort hype gaande was en dan vergeleken ze je figuur met dat gedrag. Het grote publiek en de massa. Iemand met een tenger postuur kon er dan onterecht voor op aangezien worden. Er waren ook mensen die zich met je bemoeiden en in je leven gaan infiltreren en dan ging je die maar uit de weg. Onderzoeken als bloedsuiker bloedwaarden bloeddruk ect scan dexa-scan werden niet gedaan. Behoefte aan rust.