Tja, waar doe je goed aan… Van alle kanten komen adviezen. Behandelaren zeggen A, familie zegt B, je hoofd zegt C, het internet zegt D en dat ene boek dat je ooit eens las.. juist ja, dat zegt E. En oh ja, je gevoel… Dat zegt F. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Honderden adviezen, meningen en opties. Maar waar doe je nu goed aan? Wie/wat moet je volgen?
Lange tijd ben ik de regeltjes van de angstbehandeling achterna gelopen. Dat zou immers wel zijn wat goed voor me was. Ik moest doen wat mijn behandelaren mij vertelden. Zeker in het begin was dat logisch. Ik had ergens last van, bezocht een vrouw die mij zou helpen met het vinden van een oplossing. Zij gaf mij opdrachten die ik moest doen en vervolgens was het aan mij om die opdrachten uit te voeren. Als ik die opdrachten uit zou voeren, zou mijn probleem minder moeten worden na verloop van tijd. Dit zou veel tijd kosten, maar het zou gaan gebeuren.
Wat ik hierboven beschreef was in 2009. Het gaat ook daar om mijn angstklachten. Toen ik in therapie ging kreeg ik direct vanaf het begin cognitieve gedragstherapie. Ik moest eindeloos veel GGG (gedachte – gevoel – gedrag) schema’s maakten. Voor wie deze niet kent: hierbij gaat men ervan uit dat je een gedachte hebt die een gevoel oproept om vervolgens een bepaald gedrag te “creëren”. Bijv. je ziet een kat. Je denkt dat hij je aan gaat vallen. Je voelt je daardoor angstig. Daardoor loop je een straatje om. Of zo. Hoe ik bij die kat die je aan ging vallen kwam? Geen idee, er bestaan vast hele gevaarlijke katten! Anyway, deze schema’s maakte ik voor alles waar ik bang van was. Welke gedachte had ik? Wat was mijn gevoel daarbij? Wat was het daaropvolgende gedrag? Later kwamen ook de “helpende gedachte” en het nieuwe gevoel en gedrag erbij kijken.
De helpende gedachte moet je helpen om de angstige gedachte om te buigen naar een beter hanteerbare of zelfs fijne gedachte. Doordat de bange gedachte “weg” is. zal ook je bange gevoel weg gaan en daardoor zul je ook ander gedrag gaan vertonen. Heel erg logisch als ik het zo schrijf, toch? ;-)
Inmiddels ben ik zeven jaar lang dag in, dag uit bezig geweest met deze vorm van therapie. Er werd mij verteld dat het lang zou duren… Maar zo lang? Tja. Ik weet het niet. Zo lang, zonder enige echte vorm van vooruitgang? Ik denk dat dat niet helemaal de bedoeling is.
Dus ben ik de laatste tijd wat meer mijn eigen gevoel en gedachten gaan volgen. Ik ben meer en meer aan het ontdekken wat voor mij werkt. Of dat dan ook de manier is die volgens de hulpverlening goed is? Geen idee. Eerlijk gezegd boeit het me vrij weinig. Ik voel me er beter door. Ik kan dingen doen.
Neem bijvoorbeeld het verlate kerstdiner/nieuwjaarsreceptie van afgelopen weekend. We zouden met de familie een diner hebben. Bij ons thuis. Iedereen zou een gang van het gerecht maken. We zouden met z’n elven zijn. Dat is best een groep. Voor mij heel onoverzichtelijk en druk. Daar heb ik veel moeite mee en ik krijg er erg veel spanning van. Nu weet ik dat mijn behandelaren altijd hebben gezegd “hup Kim, duik erin, het komt wel goed, wat is het ergste dat er kan gebeuren?”. Oké, niet letterlijk, maar je snapt wel wat ik bedoel denk ik. Wat ik bedoel te zeggen is dat ik van mezelf en anderen nooit “zekerheden” mocht inbouwen. Dat is toegeven aan je angst. Alles wat de angst kan verlagen moet je per definitie niet doen, want je moet door je angst heen.
Nu had ik dusdanig veel spanning dat ik besloot dat het voor mij gewoon niet de manier was. Dus heb ik mijn broers een berichtje gestuurd wat zij voor het diner zouden gaan maken. Allemaal hebben ze geantwoord. Niemand vond het een stomme vraag en al vonden ze dat wel… Dan had het mij vrij weinig uit gemaakt. Het gaf mij een heleboel rust om een stukje zekerheid te hebben. Dat had ik en dat maakte alles voor mij wat overzichtelijker.
Is het slecht om dit te doen? Geen idee. Ik voel me er beter bij, en dus zal ik op deze manier dingetjes blijven proberen. Na 7 jaar een bepaalde aanpak te hebben gedaan is het tijd voor een andere aanpak. Een aanpak die voor mij goed voelt en die mij zal gaan helpen. Want daar draait het uit eindelijk om.
Liefs
Ik vind het super goed dat je doet wat voor jou goed voelt! Ik denk dat je zo zelf ook het beste vooruit komt. Al zal je soms wel jezelf wat pushen maar dat kan je dan ook zelf kiezen. Je hebt je eigen leven in handen. Gewoon doen wat voor jou goed voelt en je eigen weg zoeken!
Jij kent jezelf het beste!
Oh ik herken me zo in jou! Die ellenlange ggg schema’s hebben bij mij nooit wat gedaan.. En ik mocht ook geen uitwegen inplannen. Ik moest perse dingen gaan doen zonder medicatie mee te nemen en zonder plastic zak mee te nemen (angst voor overgeven…) , omdat ik dan toegaf aan de angst. Tot op de dag van vandaag heb ik nog altijd de halve apotheek in mn tas. Waarom niet als het mijn angsten vooraf met 50% verminderd? En misschien doe ik mezelf hiermee te kort… Maar het enige wat bij mij werkt is exposure.. Dus weer door de enge dingen heen gaan. En waarom dat niet voor mezelf een beetje dragelijk maken? Precies .. Therapeuten weten ook niet alles en velen doen het nog precies volgens de boekjes. Idk… Ik ga zelf wel out of the box denken ;)
Onthoud, Je doet het super! Ga door op jou manier en dan kan je nooit falen, want je bent bij jezelf gebleven :)
Ik vind het supper dat je deze stap durft te maken! Je doet het supper goed, en ik ben van mening dat je beter naar jezelf kan luisteren! En zeker als dat beter werkt. Je mag echt trots zijn op jezelf! Ga zo door!
Heel goed van je!
Ik denk dat het super is, dat je voor jezelf durft te kiezen, Kim. Dat is absoluut het aller- aller- allerbelangrijkste!
Ik denk dat je het meeste hebt aan wat voor jou goed voelt. Altijd op jezelf blijven vertrouwen!
Heel goed Kim, als het jou (vooruit) helpt door het te doen op jouw manier zou ik het zeker blijven doen. Jezelf prikkelen is goed maar jezelf blokkeren door de angst/spanning natuurlijk niet.
X.
Je hoeft toch niet gelijk alles toe doen? Goed dat je naar je gevoel luistert, wel erbij geweest, maar voor jezelf het fijner gemaakt. Misschien is binnenkort dat stapje ook niet meer nodig :-).
Je intuïtie is de rest van je leven het allerbelangrijkste een hulpmiddel wat ik nog steeds gebruik voor iets anders is mediteren en ademhalingsoefeningen, mijn mening is dat als je alles opschrijft en uitdiept is het heel de tijd in je face terwijl je die angst los moet laten en dat je moet gaan leren om op jezelf te vertrouwen
Ik snap dit heel goed: iedereen zegt altijd dat je moet doen wat goed voelt maar als dat in strijd is met alles wat je volgens anderen of jezelf zou moeten doen wordt het gewoon lastig. Super dat je dit hebt durven doen, uiteindelijk zijn het vaak juist dit soort dingen die het net wat makkelijker maken!
Wat goed dat je nu dat doet dat goed voor je voelt! Ik ben sinds kort begonnen met CGT en ik heb ook GGG schema’s moeten maken voor o.a. mijn faalangst. Ik merk dat de helpende gedachtes mij wel helpen, dus dat is fijn! Als je zo lang al bezig bent met een behandeling en het helpt nog steeds niet, dan zou ik ook iets anders proberen.
Ik denk dat je op een gegeven moment zo ontzettend gefocust kunt zijn op ‘het goed doen’ dat het niet meer werkt, het kan soms misschien juist meer angsten in de hand werken. Ik heb vooral veel vooruitgang geboekt toen ik leerde loslaten van goed en fout. Ik ging meer mijn gevoel volgen en ik deed waar IK gelukkig van werd, niet dat waarvan ik dacht dat anderen mij graag zagen doen. Dat heeft mij enorm veel opgeleverd. Ik hoop dat je angsten snel minder mogen worden. Je knokt zo hard! Maar je bent zeker op de goede weg!
Ik vind het knap dat je naar je gevoel hebt geluisterd!
En die g-schema’s klinken erg herkenbaar. Heb ze zowel bij een psycholoog als op mijn opleiding regelmatig moeten gebruiken maar kan ik zeggen dat het werkt? Nou nee. Ik kan heel goed bedenken wat een helpende gedachte is, maar tussen deze bedenken en dit ook daadwerkelijk geloven en voelen zit een wezenlijk verschil.
Slecht om te doen? Mijn vriendin weet dat als we uit eten of naar de film gaan ze een dag van te voren moet voorstellen om na afloop wat te drinken en niet als we het restaurant of bioscoop uit lopen, heb ik nodig om vooraf te weten. Is dat vreemd? Best wel. Ga ik me er nog druk om maken? Echt niet. Als jij behoefte hebt aan iets van te voren weten is daar niks mis mee.
7 jaar lang dagelijks iets doen waar je niet zeker van bent…wat een doorzettingsvermogen!