Via Kim kwam ik in aanraking met de term ‘verwendicapt’. Er was ergens een stuk geschreven waarin deze term veelvuldig werd gebruikt. Ook de reacties waren niet erg mild. Eerlijk gezegd schrok ik behoorlijk, maar aan de andere kant had ik niet anders verwacht. Depressies zijn toch ook op te lossen met een schop onder je kont? Angsten zijn toch ook onzin? Hup, gewoon doen. Eetstoornis? Niet zeuren, gewoon eten.
Wat is een verwendicapte?
Een verwendicapte is iemand met een “probleem”. Tussen aanhalingstekens, ja. Het is een probleem, maar een probleem waar mensen niet echt in geloven. Een probleem, maar eigenlijk stel je je gewoon ontzettend aan. Niet zo zeuren, gewoon gaan werken.
Ben ik een verwendicapte?
Stel ik me aan? Ieder zijn eigen mening.
Mijn mening/kijk op ‘verwendicapten’
Allereerst wil ik graag zeggen dat het niet een term is die ik zelf zou gebruiken (eh, behalve in deze blogpost dan). Ik geloof niet in het bestaan van verwendicapten. Misschien is dat naïef, dat zou kunnen. Ik geloof echter niet dat er mensen zijn die voor de lol doen alsof ze problemen hebben (en zich daar ook volledig naar gedragen) om vervolgens bijvoorbeeld een uitkering te krijgen.
Ik weet best dat er mensen zijn die een uitkering krijgen, omdat ze geen zin hebben om te werken, of wat dan ook. Die mensen zijn er. Die mensen zullen vast ook dingen vertellen om hun arts ervan te overtuigen dat zij niet kunnen werken, die dingen verzinnen ze vast ook. Maar ik geloof niet dat zij ook hiernaar leven, in het dagelijks leven. Iemand die zegt dat hij veel last heeft van zijn rug en écht geen uur lang kan staan om een uitkering te krijgen, zal waarschijnlijk in het dagelijks leven wel ‘gewoon’ leven. Aangezien hij/zij geen rugpijn heeft.
Iemand met een probleem stelt zich niet aan. Het probleem lijkt voor jou misschien erg makkelijk op te lossen, maar voor de persoon in kwestie is dat heel anders. Ziektes en problemen die worden gezien als ‘verwendicapt’ zijn vaak psychische ziektes. Vrij logisch, het is (voor sommige mensen) heel erg moeilijk om zich in te denken hoe het is om bang te zijn voor kritiek. “Dat is toch onzin? Daar kun je je toch gewoon overheen zetten? Je moet niet zo gevoelig zijn!”. Ik vind het eigenlijk heel logisch dat men zo denkt. Maar maakt dat mijn probleem, mijn angst, nep? Nee. Mijn angst bestaat en is voor mij een groot probleem.
Dat anderen niet snappen dat een depressie niet opgelost is door gewoon even wat ritme in je dag aan te brengen is voor hen fijn. Het betekent dat zij zich nooit zo hebben gevoeld. Mensen roepen bij depressies vaak ‘wat heb jij nou om depressief over te zijn’. Zo werkt het niet. Er zijn inderdaad mensen die depressief worden naar aanleiding van een gebeurtenis krijgen. Dit hoeft echter niet zo te zijn. Iedereen kan depressief worden. Ook iemand met een leven dat perfect lijkt. Bij een depressie is er iets mis met de stofjes in je hoofd, dat heeft weinig te maken met het wel of niet hebben van een mooi huis.
Mijn huisarts zei me laatst: “Een psychische ziekte is net als alle andere ziektes. Je kunt er niets aan doen dat je het krijgt, en je kunt er misschien iets aan doen dat je beter wordt.” Hij nam diabetes als voorbeeld (waarbij hij ook de uitzondering maakte voor iemand die bijv. 140 kilo weegt). Je krijgt dit. Je kiest daar niet voor, maar je kunt wél zorgen dat je het goed managet, wanneer je het hebt. Zo ook voor psychische ziektes.
Alsjeblieft, heb een beetje respect. Verwendicapten is een rot term. Zo noem je iemand niet. Je mag je vraagtekens hebben bij ziektebeelden. Je mag zelfs vragen stellen, graag zelfs. Je mag het ergens niet mee eens zijn. Maar is het echt nodig om iemand pijn te doen omdat jij denkt dat hij/zij zich aanstelt? Denk je niet dat een achttienjarige jongen ook liever met zijn vrienden uit zou gaan dan thuis bang in een hoekje van de bank te zitten? Ik denk van wel.
Wat vind jij van de term ‘verwendicapt’?
Liefs
Ik vind dit echt een hele ongepaste term! Maar wij als mensen moeten overal een oordeel over hebben. Wat prima is, maar wees je er wel altijd bewust van dat je oordeel niet per se de waarheid is.
Inderdaad. Soms is het ook oké om je oordeel even voor je te houden, zeg maar. :)
Ik vind het een rotwoord. Ik denk dat het niet aan een ander is om jouw dit label te geven. Je weet zelf het beste of het een echt probleem is, al is dat voor een ander inderdaad misschien een ‘ simpel’ iets wat toch gewoon zo op te lossen is. Had er nog nooit van gehoord. Inderdaad ..voor een ongelukkig leven, problemen en psychische ziektes kies je niet. Je kan wel zelf kiezen om eraan te werken. En vaak is dit nog moeilijker doordat alles vaak uit jezelf moet komen en niet uit een verband, operatie of medicijn!
Daar heb je gelijk in! Mooi gezegd.
Eerlijk gezegd nog nooit van deze term gehoord dus was benieuwd naar je post :-). Wat een rot term inderdaad zeg! De dokter zei precies wat mijn psycholoog zei. Ik vond zelf dat ik geen recht had om me zo te voelen. Ik zei ik ga niet dood of heb geen gekke enge ziekte. Waarop zij zei: Depressie is net zo goed een ziekte. Ik heb dat moeten accepteren en dat helpt. Ik denk dat mensen die nog nooit een depressie gehad hebben zich niet kunnen indenken wat het is. Ik moet eerlijk toegeven toen mijn vader een depressie had snapte ik er ook de ballen niet van. Nu ik het zelf ondervonden heb schaam ik me voor hoe ik me af en toe toen tegen hem gedragen heb (ik was puber en totaal met andere dingen bezig). Mooi dat je hier over schrijft! Liefs Lesley
Fijn dat jouw psycholoog er hetzelfde over heeft gezegd.
Misschien ergens wel ‘mooi’ dat je nu inziet hoe je toen tegen je vader hebt gedaan. Niet dat je je ervoor hoeft te schamen, want zoals je al schrijft: je was met andere dingen bezig. :)
Liefs
Ik had bij het woord een hele andere betekenis in gedachte. Zeker niet dit en vind het een betekenis die nergens op slaat!
Ik heb zelf moeite met het eten van sommige dingen. Het is geen anorexia of boulimia of iets. Volgens mij is er geen naam voor. Sommige dingen slik ik door met water omdat ik het anders nirt wegkrijg en moet kokhalzen. Ik proefde hierdoor ook niks omdat ik bang was om te gaan kokhalzen. Ik probeer nu steeds meer, het gaat vel langzamer dan dat ik zou willen en moet het hier ook nog met mijn ouders over hebben. Heb dit nog niet op mijn blog gedeeld juist omdat mensen het niet snappen en vinden dat ik me aanstel. Ik wil het er eerst met mijn ouders over hebbben en deze zomervakantie wil ik het op mijn blog zetten.
Wat voor betekenis had jij verwacht?
Knap dat je meer deelt, dan snappen mensen het hopelijk beter. :)
Liefs
Toen ik het woord las dacht ik dacht het ging over iemand die een handicap heeft en er alleen maar om verwend wordt waardoor diegene niet zelf dingen probeert en echt gaat leven als: ‘ik heb dit als handicapt dus ik kan dat niet doen’
Ah, zo :)
Ik denk inderdaad wel dat er mensen zijn die gebruik maken van psychische ziektes om een uitkering te krijgen. Lekker ‘makkelijk’. Maar om iedereen over 1 kam te scheren is gewoon achterlijk. Ik kan er zelf heel boos om worden. Vooral als ik naar mezelf kijk en zie dat ondanks de diepste putten, altijd naar school ben geweest en altijd gewerkt heb. Dat ik niet naar feestjes of andere leuke dingen durfde zullen deze mensen die mij verwendicapt noemen wel niet beseffen. Maar ja, dat hoort er OOK bij.
Die mensen zul je inderdaad best hebben, maar om te zeggen dat iedereen dat doet is inderdaad nogal raar.
Precies wat je zegt: je kunt ook de leuke dingen niet. Ik ga dan niet naar school/werk, maar ook niet naar feestjes, vriendinnen, wat dan ook.
Liefs
Goed artikel Kim! Ik kende deze term ook nog niet. Ik voel me meteen aangesproken. Ben ik ook een verwendicapte? Ik heb altijd het idee dat mensen wel zo naar me kijken. Vaak is het vooral de oudere generatie die er zo over denkt, althans zo komt het op mij over. ‘Waarom ga je niet gewoon meer eten (… stel je niet zo aan, het is maar een koekje)?’ Ik ga me door dat beeld altijd heel slecht over mezelf voelen en mezelf ook zien als aansteller. Ik word boos op mezelf en vind ergens dan ook wel dat ze gelijk hebben. Goed om te lezen dat er hier mensen zijn die er anders over denken :-)
Dankjewel. :)
Ik vind jou geen verwendicapte. Ik vind al jouw struggles echt. Ze zíjn echt. <3 Het is lastig hè.. Ik vind zelf ook wel eens dat deze mensen gelijk hebben. "Ik moet niet zo zeuren!". Maar eigenlijk weten we wel beter, toch?
Veel liefs.
Bah, dit is net zo iets als met kanker schelden, dat doe je niet. En inderdaad, de mensen die zo over een depressie praten hebben zich zelf nooit zo gevoeld.
Precies! Dat proberen we maar te onthouden. :)
Erg hè! Al was het wel via Powned, dus dan weet je eigenlijk al wel een beetje wat je kunt verwachten. Laten we het er maar op houden dat dat meer zegt over die mensen, dan over ons!
Helaas komt het op het internet vaker voor, die term! Het zegt inderdaad meer over hen dan over ons. :)
Rotte term…
Het is net als met autisme of adhd, dat krijg je niet van iets, dat is er gewoon. En de ene mens heeft meer aanleg om depressief te zijn dan de andere persoon. Het wordt niet voor niets een psychische ziekte genoemd!
Precies!
Er zijn altijd mensen die het begrijpen en niet begrijpen soms heb je op fb van die lieve dingen en daaronder gaan mensen ook zeiken. Sommige mensen begrijpen het niet. Ik heb ook iets wat nergens vandaan komt ga ik toch ook geen oordeel over geven. Maar ik denk zeker dat er mensen zijn die wel zo zijn en die om het minste en geringste wel zo zijn. Niet iedereen ga je niet over 1 kam scheren maar ze zijn er wel..
Dat klopt inderdaad. Sommige mensen gaan nu eenmaal makkelijk ‘los’… Het is natuurlijk sowieso erg makkelijk om over de problemen van anderen te praten. Die zijn veel makkelijker op te lossen en mee om te gaan dan je eigen. :)
Mensen die deze term gebruiken moeten even gaan nadenken.
Preach it girl!
Totaal ongepast! Ik moet zeggen, ik heb het nooit eerder gehoord of gelezen. Maar ik vind dat je niet zomaar iets mag roepen waar je niks vanaf weet. Dus dat woord mag afgeschaft worden wat mij betreft.
Hup, verwijderen uit iedereen’s vocabulaire! :)
Mooie post! Ik herken het wel. Je moet maar gewoon even normaal doen, gewoon positief denken, gewoon lachen, leuke dingen doen etc. Gaat het vanzelf wel over. Iemand met een geamputeerd been kan toch ook niet zomaar even een marathon lopen zonder hulpmiddel? Het gaat niet vanzelf. Je kan er niks aan doen. (psychische) ziektes krijg je , het overkomt je en je kan er niet voor kiezen. Als dat zo was, was de keuze snel gemaakt. Je kan er inderdaad wel aan werken, en de meesten doen dat natuurlijk. En ieder op zijn eigen manier. Psychische ziektes worden helaas heel erg onderschat.
Precies! Mooi gezegd, Denise.
Rotterm, zoals hierboven al gezegd.
Een depressie is een ziekte/aandoening/hoe je het ook wil noemen, die dodelijk af kan lopen. Net zoals eetstoornissen. Of zoals psychoses. Zelfs als je als buitenstaander geen begrip op kan brengen voor wat je ziet, zou het geen kwaad kunnen dat in gedachten te houden.
Veel van die benadering – want het is dezelfde redenering en dezelfde rottermen die vinden dat alleenstaande moeders het aan zichzelf te danken hebben, illegalen dan maar niet hadden moeten binnenkomen in Europa, moslims zich maar gewoon moeten aanpassen en niet moeten zeuren over discriminatie, Griekenland gewoon harder had moeten werken, werklozen harder moeten zoeken, enzoverder en zo eindeloos verder – die ideeën dus, nou, die staan er nooit bij stil dat geluk of ongeluk hebben een stuk ook toeval is. En vooral: dat het ook hen zou kunnen overkomen. Dat iedereen maar wat probeert in het leven, en dat niet iedereen op dezelfde manier reageert. Maar dat dat een mens nog niet minder menselijk of waardevol maakt.
En als ik nog even verder mag gaan en niet politiek neutraal blijf: veel van die redenering zie ik terugkomen in (erg) rechtse partijen: als het goed gaat komt dat door jou (en niet omdat je in een goede omgeving opgegroeid bent, slim bent of gewoon geluk had) en als het slecht gaat komt dat ook door jou. Wat zich vrij snel vertaalt in wetsvoorstellen die eigenlijk draaien om: ‘ieder voor zich’.
Ik heb dus ook wel eens gehoord van dat soort termen en net zoals bij jou bleven ze weken plakken in mijn hoofd. Niet leuk. Maar ook niet eerlijk. De waarheid is veel complexer en veel grilliger dan deze mentaliteit zou willen, maar door er honend over te doen, gaan sommige dingen nog altijd niet weg.
En wat ik ook erg belangrijk vind, is dat zo’n brute oordelen mensen reduceren tot een bepaald deel van zichzelf of van hun omstandigheden. Neem alleenstaande ouders. Door te zeggen dat scheidingen of alleenstaande ouders/moeders de maatschappij geld kosten en dus egoïstisch zijn, ontneem je mensen de mogelijkheid ook nog heel veel andere dingen te zijn, waarbij hun gezinssituatie één ding is. Dat doe je ook door depressieve mensen ‘verwendicapten’ te noemen: ze zijn alleen nog maar hun problemen. Het verschil tussen ‘wij’ en ‘zij’ wordt dan zo groot, terwijl het eigenlijk alleen maar een spectrum is.
Heel erg mooi beschreven Sarah. Wauw. Ik ben onder de indruk van je ‘betoog’ :)
Ik kende de term niet. Dat zoiets bestaat…
Eigenlijk snap ik de term ook niet. Een uitkering is geen verwennerij, je kan er net van leven.
Raar hè…
Wat een nare term, maar wat heb je er een mooi stuk over geschreven.
Je kan niet de hele wereld laten inzien hoe het is om ziek te zijn (op wat voor manier dan ook; soms lijkt de oplossing voor ons zo simpel, maar voor iemand die in de situatie zit is het alles behalve simpel). Maar door erover te schrijven, zoals jij en ik dat doen, bereiken we hopelijk toch een paar mensen die ervoor open staan. Die na gaan denken.
Helemaal waar, lieve Emily. Ik hoop dat dat is wat we bereiken.
Ik vind de term echt belachelijk. Inderdaad, we kiezen er niet voor. Het liefst gaan we allemaal gelukkig en zonder problemen door het leven, maar helaas is het niet zo en moet het blijkbaar zo zijn. Gelukkig kunnen we er wel wat aan doen om beter te worden!
Ja, dat inderdaad wel! En dat proberen we ook.
De term vind ik erg rot. Ik ken veel mensen met Autisme, aan de buitenkant niet te zien. En dan is het voor mensen lastig om in te schatten wat ze wel en niet kunnen. Dan is het verwijd van gewoon geld innen en niet werken voor sommige mensen snel gemaakt. Ik ken ook genoeg mensen die graag willen werken, maar juist door hun handicap niet worden aangenomen. Dus niks verwend, juist uitgesloten. Wat voor veel mensen lijkt me nog erger is.
Maar… Ik ken ook iemand met een geestelijk handicap die nog nooit gewerkt heeft, maar wel een huishouden heeft, op zichzelf woont, op vakantie gaat, veel dagjes weg, naar het strand, een verzorgpaard heeft en dat staat allemaal op haar facebook en zie ik ook gebeuren. Heeft zelfs werk geweigerd. Daar krijg ik niet zo fijn gevoel bij als ik op kantoor zit met 30 graden en zij op het strand voor de zoveelste keer.
Dat snap ik goed. Dat laatste lijkt me best lastig. Ik zelf ga ook vrij vaak naar het strand, bijv. Ik heb geen eigen huisje, maar zou dat heel misschien wel kunnen. Ik snap dat je daar soms een naar gevoel van krijgt. Ik wil je er wel op wijzen dat mensen (ik, als voorbeeld) alleen ‘leuke’ dingen plaats. Daarnaast zijn bij mensen met psychische problemen deze problemen altijd aanwezig. Ik ga naar het strand, ik ga dagjes weg, maar mijn angst is er altijd. Ik doe alleen maar dingen die ‘kunnen’, daarbij komen zó veel voorwaarden kijken. Ik ga naar het strand, maar wel naar een rustig strand bijv.
Ik merk dat ik mezelf probeer te verantwoorden terwijl dat natuurlijk niet nodig is. Sorry! ;-)
Liefs
Verontschuldigen is helemaal niet nodig hoor :-). Ik snap het allemaal heel goed, zeker omdat mijn broertje autisme heeft. En het leven juist heel moeilijk is met bepaalde problemen. Ik vind het echt heel erg voor hem en wat hij allemaal moet meemaken door mensen die zich niet een beetje willen aanpassen en/of inleveren.
Maar ik wilde ook eerlijk toegeven dat ikzelf ook wel eens denk bij mensen die ik ken, als je dat allemaal kunt, kun je best een beetje werken, al is het maar vrijwillig. Is natuurlijk niet helemaal eerlijk omdat ik niet het hele verhaal ken, maar soms, heel soms bekruipt me toch een beetje dat gevoel. Hiervoor sorry vanuit mij.
Nee, daarvoor hoef jij je dan weer niet te verontschuldigen. ;-)
Ik denk dat er soms inderdaad mensen zijn die best iets zouden kunnen doen en dat aan de andere kant het hoofd van een ander niet te begrijpen is (waardoor je niet weet waarom iemand iets niet doet).
Liefs!
Ik had nog nooit van deze term gehoord en verbaas me er eerlijk gezegd een beetje over. Zijn er echt mensen die zo over psychische aandoeningen denken? Wat kortzichtig! Het feit dat het niet van de buitenkant zichtbaar is betekend niet dat het er niet is…
Inderdaad! Deze mensen zijn er echt…
Liefs
Ik kende de term nog niet, maar nu ik weet wat het betekent, weet ik ook dat er mensen zijn die zo over mij denken. Het is vrijwel zeker dat ik cvs (chronisch vermoeidheidssyndroom) heb. Mensen denken vaak dat ik me aanstel. Ze vinden het raar dat een 17 jarig meisje bijna niks kan doen. Ze hebben alleen niet door dat ze mij daar de grond door in trappen. Op mijn stage zijn ze heel begripvol, maar soms krijg ik de reactie: ‘Ga je nu al naar huis?’ Mensen moet minder snel oordelen. Iedereen oordeelt zomaar over elkaar. x Rieneke
Lastig voor je! <3 Wel fijn dat ze over het algemeen begripvol zijn :)
Verwendicapt = dom + bot + ongeïnteresseerd + compassieloos + kortzichtig
Ha! Mooi!
Ik moet eerlijk zeggen dat ik de term nog helemaal niet ken maar er wel direct stekels van krijg. Helaas heb ik ook te maken met depressies en weet ik maar al te goed dat het helemaal niets te maken heeft met verwend zijn of nergens tegen kunnen. Vreselijk dat mensen elkaar zo kunnen veroordelen.
Inderdaad. Stukje respect zou mooi zijn…
Ik denk dat het ding met een ‘probleem’ ook juist is dat de definitie ervan persoonlijk is. De een kan met hoofdpijn bijvoorbeeld al gelijk uitgeschakeld zijn en zich ziek melden, terwijl de ander daar prima dagen mee door kan werken en tegen die ander zegt ‘ah joh, niet zo zeuren!’; maar andersom maakt persoon één zich misschien om sommige dingen totaal niet druk, terwijl persoon twee daar wel een probleem in ziet. Het heeft geen nut om te beoordelen om iemand wel of niet een probleem heeft (en dat is dus geen aanval op jou of jouw stuk, maar meer op de term ‘verwendicapt’ – die vind ik ook nergens op slaan), want als diegene het zo ziet en voelt is het enige wat je kan doen zoeken naar een oplossing. Of gewoon beamen dat het een probleem is voor diegene, dat in eerste instantie – en het niet beter willen weten (of beter willen zijn!) door te zeggen dat dat allemaal wel meevalt et cetera.
Hele nare term en hoop hem nergens meer tegen te komen eerlijk gezegd. Net alsof je ervoor kiest om zo maar aandacht te vragen? Belachelijk!!!
Helemaal mee eens!
Het is gewoon zwaar respectloos om met deze termen te gooien naar mijn mening. Dat doe je toch niet! Ik zou ook wel willen dat ik meer dan een dag pijnvrij zou zijn, maar dat het niet aan me te zien is, wil ook niet zeggen dat het er niet is. Zelfs in het ziekenhuis zei een arts tegen mij dat ik conversie had. Dat is een psychische ziekte, je ‘denkt’ jezelf ziek. Nou, wat een onzin, ik ben al jaren ziek met zoveel klachten. Later heeft ze haar mening ook bijgesteld en mij haar excuses aangeboden. Dat was dan wel weer netjes. Maar ik denk ook dat het ergens een stuk jaloezie is. Ik denk dat alleen mensen die ontevreden zijn over hun eigen leven met zulke termen gooien. Anders zou je je niet zo bezighouden met die mensen. Onbegrip kan, maar vraag dan inderdaad zoals je zegt. Graag zelfs! We leggen het met liefde aan jullie uit. Liever een vraag dan een oordeel.
Een conversie stoornis is geen stoornis waarbij je je ziek ‘denkt’. Met deze uitspraak doe je deze stoornis echt tekort.
Iemand met een conversiestoornis zet een psychisch probleem om in iets lichamelijks. Dat gebeurt onbewust. Iemand heeft echt lichamelijke klachten maar deze zijn niet lichamelijk te verklaren. Wel psychisch: bv. Heftige gebeurtenis of stress. Men gaat ervan uit dat de hersenen door bv. stress niet de juiste informatie aan het lichaam doorgeven. Ze schakelen als het ware bepaalde lichaamsfuncties uit.
Eigenlijk heb ik hier gewoon geen woorden voor…
Ik vind het echt een rotterm. Depressie is ook een ziekte. Niet meer of niet minder. Punt uit. Er is niemand die dit voor zijn plezier is.
Ik heb om eerlijk gezegd nooit eerder van die term gehoord en ik vind hem zeer akelig! Ik zal hem dan ook niet snel gebruiken. Weet je, het is zoveel makkelijker om een lichamelijke ziekte dan een psychische ziekte te hebben. Mensen snappen dat je met een gebroken been, niet een krantenwijk kunt lopen. Dat angsten zo diep kunnen zitten, kunnen ze zich nauwelijks iets van voorstellen. Hoe leg je uit aan iemand dat je je zo waardeloos voelt dat het al je levenslust uit je zuigt en dus nergens de energie voor kunt opbrengen? Hoe leg je iemand irrationele angsten uit die heel diep liggen, terwijl je je realiseert dat de angsten ongegrond zijn. De gevoelens blijven, de angsten blijven, ook bij de kennis en bewijzen van het tegendeel. Super mooi geschreven!