Afgelopen week had ik een gesprek met mijn psychiater en SPV’er. Mijn moeder was hier ook bij. We hebben het gehad over hoe we nu verder gaan met de therapie en vandaag brengt ik jullie op de hoogte.
Bij de GGZ begint een gesprek bijna altijd met “we meoten kijken hoe we dit gesprek gaan indelen”. Ze maken graag planningen voor gesprekken. Soms handig, soms nogal irritant, want dan doen ze er zo lang over om tot een planning te komen dat er nauwelijks meer tijd is om het gesprek te voeren.
Anyway, deze keer ging het wel oké. Voorafgaand aan het gesprek had ik het er al met mijn moeder over gehad dat ik graag verwezen wilde worden naar een instelling waar ze een gespecialiseerd autisme team hebben. De GGZ waar ik nu ben heeft dit team wel gehad, maar dit team is opgeheven (wegens bezuinigingen). In principe had ik ook wel bij deze GGZ mogen en kunnen blijven. Ze weten natuurlijk wel wat van autisme en kunnen vast ook wel wat helpen. Toch koos ik ervoor om direct aan te geven dat ik doorverwezen wilde worden. Waarom?
Omdat ik niet na een jaar weer te horen wil krijgen dat ze niet meer weten wat ze voor me kunnen doen. Dan moet ik alsnog verwezen worden. Dan maar in één keer.
Helaas zijn de wachtlijsten erg lang. Ik word nu aangemeld bij het SARR in Den Haag. Daar is de wachtlijst nu 8 maanden. Ik wil ook nog vragen of ze me willen aanmelden bij Yulius. Zij bieden ook deeltijd behandeling aan. Of dat iets voor mij zou zijn weet ik niet, maar het is goed om de opties open te houden – hoe eng ook.
Tot die tijd blijf ik in behandeling bij de GGZ. Ik kreeg ook de optie een tijdje te stoppen, maar dit leek me niet zo’n goede/fijne optie. Hoewel ik therapie soms helemaal zat ben, weet ik niet of het verstandig is om nu acht maanden te stoppen. De kans dat ik dan nog weer verder achteruit ga is dan denk ik groot. Aan de andere kant zou het ook kunnen dat die rust mij juist goed zou doen en mij vooruit brengt. Lastig. Voor nu heb ik ervoor gekozen om toch door te gaan met therapie.
Als ik het goed heb begrepen hou ik eens in de zoveel tijd gesprekken met de SPV’er. Ook blijf ik mijn huidige psychiater zien voor de medicatie. Daarnaast wordt er iemand uit het voormalige autismeteam ingeschakeld om vast een start te maken met psycho-educatie. Zij heeft het echter erg druk dus kan mij maximaal een keer per maand zien.
Nou ja, beter dan niets, toch? :-)
Ook mijn signaleringsplan (eHealth) maak ik af. Tot op heden helpt het me niet echt. Het is niet echt iets dat bij mij past. Daarnaast is het benoemen, herkennen en voelen van emoties erg lastig, dus dat maakt het maken van een signaleringsplan weer lastig. Inmiddels ben ik al over de helft met de module, dus ik ben benieuwd hoe het aan het eind zal zijn.
Liefs
Goed dat je hebt aangegeven wat jij graag wil qua therapie. Wel ontzettend balen dat de wachttijden zo lang zijn.
Goed om eens te lezen waar je allemaal mee bezig bent op de achtergrond. Die 1x per maand naar iemand die gespecialiseerd is in ASS ter overbrugging klinkt ook goed. Niet vaak, maar met wat ‘huiswerk’ kun je het vast zinvol laten zijn. Goed bezig samen!