De laatste tijd vraag ik me vaak af of ik niet beter kan stoppen met bloggen. Vandaag deel ik mijn gedachten en overwegingen met jullie.
Misschien heb je het op Twitter wel voorbij zien komen, misschien ook niet. Ik twijfel of ik nog wel verder kan bloggen. Er zijn veel dingen die daarin meespelen natuurlijk, het is geen keuze die ik van het ene op het andere moment wil maken. Ik wil wel graag met jullie delen wat mijn gedachten zijn en wie weet, heeft iemand van jullie zich eerder ook zo gevoeld en heeft iemand een goede tip voor me.
Verdrietig
Het eerste wat heel erg meespeelt in mijn ‘keuze’ is het feit dat ik op dit moment voornamelijk verdrietig wordt van bloggen en alles wat daarbij hoort. Dat klinkt super dramatisch, maar dat valt wel mee allemaal. Wanneer ik nu bezig ben met mijn blog heb ik het idee dat iedereen tegen mij is, dat iedereen stiekem een hekel aan me heeft (wellicht is dat ook zo en zitten jullie nu allemaal te gniffelen achter jullie computer). Elke reactie komt heel erg hard binnen. Alles doet me pijn. Daarmee wil ik niet zeggen dat ik de reacties niet waardeer, want ik waardeer ze enorm. Ik kan redelijk relativeren en ik weet heel prima dat de meeste reacties gewoon geen enkel woord bevat wat iemand anders gemeen zou kunnen opvatten. En toch doe ik het. Voordat ik kan relativeren is de ‘pijn’ al wel aanwezig, dat kan ik niet preventief relativeren of iets, haha..
Daarnaast voel ik me gewoon niet super. Ik heb niet echt ergens zin in, zo ook niet in bloggen. Het voelt als ‘moeten’, terwijl ik graag wil dat het voelt als iets fijns, zoals het eerder deed. Ik probeer het plezier terug te krijgen door alleen te bloggen wanneer ik daar zin in heb. Vaak heb ik dan even tijdelijk een hoop inspiratie en zin om te bloggen, dan schrijf ik veel en dan heb ik weer even een voorraadje. Dat heeft er voor gezorgd dat ik tot nu toe altijd wel iets online kon zetten, dat vind ik wel fijn.
Stoppen? Doorgaan? Vermijden?
Nu heb ik natuurlijk nagedacht over de opties. Over wat ik kan doen om wat ik hierboven heb beschreven te veranderen. Het liefst zou ik helemaal verdwijnen in een keer. Hups. Weg. Maar aan de andere kant is dat ook helemaal niet wat ik wil.
Ergens wil ik graag doorgaan. Ik wil niet de reacties uitzetten, want naast de pijn komt er voornamelijk goeds uit de reacties. Ik vind ze leuk en fijn, ondanks de pijn. Ik moet er niet aan denken om ze uit te zetten. Zoek ik dan de pijn op? Zou kunnen, ik weet het niet zo goed.
Het zelfde geldt voor het nemen van een tijdelijke break. Ik zou dit heel, heel erg moeilijk vinden. Nu staat er elke dag een artikel online en eigenlijk wil ik dat zo houden. Vermijden helpt (meestal) niet, heb ik geleerd. Als ik een break neem ben ik bang dat ik niet meer zal starten, en dat was nou juist wat ik niet wilde.
Het is allemaal heel erg dubbel op dit moment en ik weet niet goed wat de uitkomst zal zijn. Ik hoop dat jullie me willen blijven volgen, in elk geval tot ik een beslissing heb genomen. Maar dat is natuurlijk helemaal aan jullie. :-)
Heb jij wel eens een periode gehad dat je niet meer wist of je wilde doorgaan of stoppen met bloggen?
Liefs
Wat lastig Kim. Heel mooi dat je hier zo eerlijk een artikel over schrijft. Ik kan me herkennen in dat het bloggen soms meer een ‘moetje’ wordt dan dat je het voor je plezier doet. Of je dan ook meteen maar moet stoppen met bloggen weet ik niet. Ik kan je geen advies geven. Ik denk dat je zelf de keuze miet maken en moet doen wat voor jou goed voelt. Je lezers hebben vast begrip voor wat je ook kiest te doen.
Liefs
Hi Kim, ik heb het idee dat dit een vrij recentelijke ontwikkeling is, mogelijk ook na je stukje “bloggen over psychische klachten” nav mijn artikel. Kan ik mishebben, dan kan je deze comment negeren. :)
Ik kan alleen voor mezelf spreken over je denkbeelden over je lezers, maar ik persoonlijk ben niet tegen jou. Dat ben ik nooit geweest, we zijn het alleen niet 100% met elkaar eens – maar voor een deel ook weer wel- dat is iets anders.
Je moet doen wat goed is voor jou, en ik vind je eigen ideeen hierover zoals je ze omschrijft treffend. Ik wilde toch wel even tegen je zeggen voor het geval je daar ergens nog mee zat na vorige week: Ik heb geen hekel aan je en heel veel van je lezers zijn volgens mij dol op je.
Hallo Kim,
Bloggen moet geen verplichting maar fijn zijn. Waar jij energie en een uitlaatklep in vindt. Op momenten dat ik me niet zo lekker voel en er geen woord uit mijn handen komt blog ik niet. Of ik schrijf alleen voor mezelf.
Ik hoop dat je blijft bloggen maar dan ook vooral dat het je helpt en dat je het leuk vind. Want dat is de bedoeling.
Ik blijf je volgen.
Knuf.
Noirona
Lieve Kim,
Ik denk dat iedere blogger hier wel eens doorheen gaat in meer of minder ernstige vorm. Ik heb ooit mijn blog verwijderd omdat een kennis tegen me zei: Het is wel heel erg op jezelf gericht. Ik heb daar tot op de dag van vandaag spijt van. Daarna kwam Mijn Kladblog en ben ik vol overgave gaan schrijven.
Wat jou betreft: Of je blijft bloggen is een keuze die je zelf moet maken. De vraag is alleen: moet je die maken voor vandaag, een maand, een jaar, altijd? Ik zou kiezen voor het eerste. Vandaag heb ik geen puf/zin/wat dan ook om te bloggen. Er komt vanzelf een moment dat je wél in staat bent de knoop door te hakken.
Wat betreft of wij hier zitten te gniffelen achter onze computers? Gekkie. Dat is jouw angst. Die verrekte rotangst. Denk je serieus dat ik iedere dag jouw artikelen zou lezen als ik jou/ze niet waard vond om te lezen? Maar ik ken je angsten. Ik heb het al vaker gezegd: ik herken heel veel in jou. Dit is een vreselijk naar proces wat jij doormaakt. Ik kan je alleen maar zeggen dat het beter gaat worden met de tijd. Echt waar. Je gaat steeds meer leren en het zal je lukken om er steeds beter mee om te gaan. Wees mild voor jezelf en geef jezelf de tijd. X
Hoi Kim, ik volg je nog niet zo lang (ik ben hier gekomen via mijn zusje Vivian), maar misschien is het een idee om de reactiemogelijkheid (tijdelijk) uit te zetten? Dan blog je even puur voor jezelf en kun je later beslissen of je weer reacties wilt ontvangen. :)
Ik heb ook soms het idee dat (bijna) niemand mijn blog leuk vindt en dat ik maar beter kan stoppen. Maar dan besef ik hoe graag ik het doe, en dan ga ik toch weer door. Voor mezelf, omdat ik het graag doe en omdat ik er veel uit leer. En ik denk dat bloggen voor jou ook veel doet, al je gedachten op een rij kunnen zetten, herkenning vinden in de reacties, mensen herkennen laten vinden in jouw verhalen… Maar als je er even geen zin in hebt, dan blog je gewoon even niet. Dat kan prima. Ik zou doen wat voor jou op dat moment goed voelt.
Herkenbaar in een zekere zin. Ik heb ook al een aantal blogs laten gaan omdat ik het niet meer zag zitten. Soms is een pauze de beste oplossing. En als je bang bent dat je niet meer zal herbeginnen moet je misschien iets achter de hand houden als een herinnering in je agenda ofzo…
Beste Kim, wat moet dit lastig en naar voor je zijn. Ik stel voor dat je even tijd voor je neemt, dat kan zijn even voor jezelf bloggen of iets anders. Maar weet gewoon dat ik je artikels fijn vind om te lezen.
Ik heb alvast geen hekel aan jou hoor. Je bent aan niemand verplicht te bloggen maar het kan evengoed zijn dat je het gaat beginnen missen als je ermee stopt. En je zal ook gemist worden. Je kan ook je blog wat links laten liggen en iets posten als je zin en/of inspiratie hebt, je hoeft jezelf niet te verplichten elke dag te bloggen.
in mijn ogen gaat bloggen om wat JIJ wil niet wat anderen willen of vinden.
Jij moet kunnen schrijven wat je wil, en het met plezier doen.
Het gaat ook om kwaliteit boven kwantiteit. Dus waarom niet om de dag bloggen? Of 2x per week?
En als je je goed voelt vaker. Zo doe ik het ook. Ik blog om de dag en als het zo uit komt vaker.
Ik werk fulltime, heb een leven en wil niet dat ik het plezier in bloggen verlies.
En wat anderen vinden, vinden ze. Daar kun je niks aan doen. Je zou de reacties uit kunnen zetten, maar dan mis je ook weer de goede reacties. Moeilijke keuze
Mijn antwoord is: volg je hart!
Lieve Kim,
Jouw blog is zo persoonlijk dat het gek zou zijn als je het voor een ander doet. Ik vind het helemaal te gek dat je elke dag post en zo open bent, net als nu weer! Maar je trouwe volgers, die dol op je zijn en je nooit zouden uitlachen, die waarschijnlijk juist veel troost vinden in je woorden, die blijven wel, pauze of niet. En al zou je 1 keer week een blog schrijven, ik blijf wel terugkomen! Kies voor jezelf pop, whatever you do, make sure it makes you HAPPY!
Lieve Kim,
Ik blijf je volgen, hoor. Als jij er uiteindelijk voor kiest om te stoppen met bloggen omdat dat beter is voor jou, dan is dat natuurlijk prima. Maar ik vind je blogposts altijd erg mooi en ik lees ze graag. Het is heel moeilijk dat jouw angst zo’n grote mond tegen je heeft: dat je bang bent dat wij echt met z’n allen zitten te gniffelen om jou… nee, echt niet. Voor mij kan het niet helderder zijn dat mensen jouw blog lezen omdat je blog mooi en interessant is, omdat jij een mooi persoon bent. Hopelijk zal je dat over niet al te lange tijd ook zien. Want ’t wordt echt wel beter, maar je gaat momenteel door een heel moeilijke periode heen.
Doe wat goed is voor jou. Gun jezelf wat tijd. Denk niet teveel aan anderen. :)
Sterkte!
Hey meissie, wat ontzettend vervelend dat je je zo voelt. Ik denk dat ik even heb gemist waar het mis is gegaan (ben een paar weken erg weinig online geweest), krijg je nare reacties op je blogposts? Het lijkt me verschrikkelijk als je het gevoel hebt dat andere mensen tegen je zijn en je in je überhaupt het idee hebt dat andere mensen je uitlachen om je blogs. Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken, maar ik heb niets tegen jou en lees je blogjes juist altijd graag! Het lijkt me een lastige situatie waarin je zit. Misschien voelt het goed om het even los te laten en een pauze te nemen?
Knuffel!
Lieve Kim.
Wat moet dit lastig voor je zijn.
Ik persoonlijk zou het ontzettend jammer vinden als je zou stoppen met bloggen. Ik vind jou blog namelijk super sterk. Het is persoonlijk, en oprecht. Ik heb zelfs een sterk gevoel dat jij anderen die in een soort gelijke situatie als jij met angst ontzettend helpt met je blogposts, niet iedereen zal durven te reageren, maar ik weet haast zeker dat deze personen er zijn.
Maar als het jou alleen maar verdrietig maakt dan begrijp ik maar ook al je volgers dat je voor jezelf kiest. En dat mag. Ik hoop dat je geen spijt krijgt van je keuze.
Lieve Kim,
Misschien wil je deze reacties allemaal niet lezen, en maakt het je alleen maar meer verdrietig en banger. Het is een zo moeilijk proces waar je doorheen gaat, met zoveel bergen en muren die je tegenkomt. Zelfs je blog is nu opeens een muur geworden. Hoe pijnlijk en moeilijk moet dat zijn.
Je was één van de eerste blogs die ik tegenkwam en ik vond het ongelofelijk moedig en knap dat je alles zo goed en helder wist op te schrijven. Ik kon en kan daar alleen maar van leren. Ik gaf het na een paar blogs al gauw op, maar sinds twee maanden blog ik weer vaker. Je bent naar niemand toe verplicht om te bloggen en je faalt absoluut niet als je het niet doet. Gun jezelf de tijd, doe het een dagje niet, misschien een paar dagen, iedereen zal het begrijpen. Misschien als je dan weer op kan brengen, als je het dan zo moedig als je altijd bent weer probeert, schrijf je wel een blog. Zonder verwachtingen en verplichtingen. Ik zal er dan weer naar uit kijken, en lukt het niet, hoop ik alleen maar dat je kleine stapjes verder neemt. Want ook deze blog geeft wee hoe mooi jij je gevoel kan omschrijven en hoe knap het is hoe je naar jezelf kan kijken, daar kunnen nog zoveel mensen (in jou ogen succesvoller misschien) nog zoveel van leren!
Ps. Sorry als deze reactie je misschien verdrietiger maakt.
Hoi Kim, ik volg je blog als een tijdje, maar ik heb nog nooit gereageerd. Ik vind het heel fijn om je blog te lezen, dat is het eerste wat ik doe als ik ’s ochtends op sta. Ik vind de dingen die je schrijft interessant en ik denk zeker dat de mensen die jouw blogs lezen er ook wat aan kunnen hebben. Heel veel succes met je moeilijke keuze en ik hoop dat de angst voor wat anderen van jouw of je blogs zullen vinden snel wat minder wordt.
Josien
HIIII!
Is ook moeilijk. En bloggen moet ook misschien iets zijn wat je meestal met plezier doet. Ik Will je geen advies geven. Alleen de mogelijkheid van om de dag te bloggen? Ook al vind ik het heel leuk om elke dag een blog te lezen, misschien is dat dan meer te doen voor je. En dan hoef je helemaal niet te stoppen. Een soort middenweg. Maar dat kan natuurlijk op alle vormen. Het belangrijkste is dat jij doet wat goed voor je is Kim!!!! Dat vind ik heel belangrijk. Mijn advies of idee hoef je hierin niet te volgen (: hugsss Leoni
Lieve Kim, wat een vervelende gevoelens! Bloggen moet geen ‘moeten’ zijn, het moet een hobby zijn, iets dat jou plezier oplevert. Ik denk dat je goed moet nadenken voordat je een uiteindelijke beslissing neemt. Maar ik heb het idee dat je daar al mee bezig bent! :-) Misschien is volledig stoppen of een lange pauze nemen niets voor jou en vind je iedere dag bloggen ook te veel van het goede. Er is ook een tussenweg, meid. :-) Je kunt er ook voor kiezen om drie keer in de week te bloggen. Of iets dergelijks, hihi. Ik kan je in ieder geval één ding zeggen: ik vind jouw blog TOF! En ik zou het oprecht erg jammer vinden als je volledig gaat stoppen. Ik lees jouw blogjes juist graag! Knuffel!
Lieve Kim, zijn er positieve dingen die je op dit moment uit het bloggen kunt halen? Bijv. contact met lotgenoten of het kwijt kunnen van je gevoelens op papier. Ik begrijp dat het positieve nu niet opweegt tegen de pijn die je ervaart. En dat is ok! Maar misschien helpt het om de positieve dingen wel te blijven herinneren.
Neem geen definitieve beslissingen nu je niet goed in je vel zit. Zijn er andere oplossingen? Is het mogelijk om de commentaar-functie op je blog (tijdelijk) uit te zetten, zodat je wel kunt schrijven maar mensen even geen reactie kunnen achterlaten?
Sterkte en liefs! :)
Weet dat je het niemand verplicht bent om te bloggen. Weet dat ik je met veel “plezier” volg en je blogs erg sterk vind. Maar voelt het niet goed.. dan voelt het niet goed. Volg je eigen gevoel. Een kleine pauze kan natuurlijk ook. Je hoeft niet in 1x een beslissing te maken!
Ik kom je even een stevige knuffel brengen, en je vertellen dat ik je in de tijd dat ik je blog volg heb leren kennen als een dappere lieverd – ook als je je zelf eens niet zo voelt – en dat ik je openheid ontzettend knap vind. Ik merkte inderdaad de laatste tijd dat je de (mijn) reacties wel eens moeilijker vond, en ik vind het nog steeds heel erg goed van je dat je die angsten onder ogen zag, doorvroeg wat ik bedoelde, zodat ik je kon vertellen dat ik niet negatief over je dacht. Want dat doe ik niet, en ik kan me niet voorstellen dat ik dat ga doen.
Je moet doen wat voor jou goed voelt, wat jou de meeste energie oplevert om door te gaan. Als je zou stoppen met bloggen zou ik je blog enorm gaan missen, maar jouw gezondheid is belangrijker dan of je lezers je missen of niet. Je blogt voor jezelf, toch? Ik herken in ieder geval wel de ‘blogdip’, die heb ik ook wel eens gehad. Soms past je blog niet meer, of is het beter om in een andere vorm verder te gaan omdat het beter bij jou past.
Wat je ook doet: als je eens een (virtuele) knuffel wilt hoef je maar een por te geven en dan krijg je er een ;-)
Hi Kim, ik wil ook eventjes zeggen dat ik absoluut niet tegen jou ben, dat ik het super van je vind hoe je alles doet en dat ik heel erg met je meeleef. Ik denk dat je inderdaad moet doen wat het beste voelt, maar ik snap ook heel goed dat dat enorm lastig voor je is omdat je het gewoon niet weet. Wat je misschien nog zou kunnen proberen is het op slot zetten van artikelen, met een wachtwoord? Dat draagt misschien een beetje bij aan je gevoel. Sowieso: als je geen zin hebt in bloggen, zou ik het gewoon niet doen en het even laten rusten. Misschien is dat goed voor je.
Of je moet stoppen moet je helemaal zelf beslissen meis :) Doe wat goed voelt. Ik heb ook een periode gehad waarin ik overwoog te stoppen. Gelukkig heb ik dit niet gedaan want ik heb er nu zoveel plezier in! Dit kwam vooral omdat ik dagelijks een post online wilde zetten en dit gewoon teveel was naast een fulltime baan. Nu is de druk eraf en heb ik er heel veel plezier in. Misschien moet je het nog even aankijken, wellicht dat het dan allemaal wat duidelijker is voor jezelf. Liefs x
En als je per moment gewoon kijkt waar je zin in hebt?
Even geen zin in de reacties, dan schrijf je zonder ze te lezen. Geen puf om te schrijven, dan niet!
En als je denkt dat her goed is voor je om van je af te schrijven, als je even wel behoefte hebt aan wat reacties, of als je gewoon graag wilt schrijven dan blog je wel?
Geen grote beslissing maken, maar jezelf vrijlaten om ieder moment weer te doen wat het beste voelt, zonder verplichtingen?
Wat ik ook schrijf in de reacties, dat bedoel ik nooit als kritiek, als gemeen of als negatief lieve Kim, als je dat maar weet :) <3
Ik blijf hier, zolang je pagina bestaat.
Liefs, Sofie <3
Wat naar dat je er zo over denkt. Ik hoop in ieder geval dat je blijft bloggen. In het andere geval zou ik heel verdrietig zijn maar it’s up to you. Veel sterkte en hoop dat je eruit komt.
Ik denk dat niemand er belang bij heeft om iets anders te zeggen dan hij of zij meent. Durf te vertrouwen in jezelf. Ik zou je geen pijn willen doen met dubbele betekenissen in reacties, ik denk een ander ook niet. Neem je tijd om dat voor jezelf helder te krijgen. Ik volg je blog graag. Heb je zo leren kennen als een wijze, eerlijke, lieve, maar ook onzekere meid. Of je kiest om door te gaan, te stoppen of even een pauze te nemen, zolang jij je er goed bij voelt moet je t doen.
It was dark when I woke. This is a ray of suensihn.
Hmm wat lastig zeg.. ik probeer tegenwoordig alleen nog maar dingen te doen waar ik blij van word, waar ik energie van krijg, dingen die me gelukkig maken.
Als je blog je dat op het moment even niet geeft is een onbepaalde pauze misschien gewoon even fijn. En als je dan de dag er na denkt “neeee ik wil toch weer schrijven!” dan begin je gelijk weer, en als je dat na een maand hebt begin je dan pas weer.. als je het nooit meer hebt dan is dat ook oke.
Jammer dat het door negatieve reacties komt.. het is zo flauw hè, dat mensen zo via het internet zo makkelijk negatief gaan doen. Alsof ze vergeten dat ze het wel tegen een echt mens, net zoals zij dat zijn, hebben.
Succes met je keuze! Liefs!
Lastige keus, die ik niet voor je kan maken (gelukkig maar). Ik denk dat je vooral de voor en nadelen tegen elkaar af moet wegen. Bloggen moet zeker geen verplichting zijn, en als je er vooral ongelukkig van wordt dan zou ik niet doorgaan. Maar ik wil wel even zeggen dat ik je blog graag lees en absoluut niet stiekem een hekel aan je heb. Knuffel!
Ik vind het echt heel naar om te lezen dat je je zo voelt. Ik weet niet of je er iets aan hebt, maar toch wil ik even zeggen dat ik absoluut geen hekel aan je heb. Ik ken je natuurlijk niet persoonlijk, maar je lijkt me een hele lieve meid. Daarnaast vind ik jou juist heel erg sterk overkomen op je blog. Je stelt je kwetsbaar op en zet je er voor de volle 100% voor in om ‘beter’ te worden. (Dit klinkt misschien een beetje raar, maar ik weet even niet hoe ik het anders moet verwoorden.)
Wat ik me afvraag. Zijn er meerdere reacties die je pijn doen of gaat het om een enkele reactie? Ik kan me voorstellen dat het op dit moment moeilijk voor je is om te bloggen als het je zoveel verdriet doet. Misschien is het een idee om even alle voors en tegens tegenover elkaar te zetten. Wat je natuurlijk ook kan doen is even een paar dagen wat afstand nemen en kijken wat dat voor effect op je heeft. Ik wens je veel sterkte met de beslissing. Weet dat ik je blogjes altijd met plezier lees. Niet om er stiekem om te gniffelen, maar omdat ik oprecht geïnteresseerd ben in hoe het met je gaat.
je moet natuurlijk doen wat goed voor je voelt, maar ik denk dat het stoppen met bloggen niet de juiste keuze voor je is, je haalt er ook zoveel kracht weer uit, maar je moet ook zeker aan jezelf denken, Neem anders even rust en neem de tijd…
Je moet zelf doen wat goed voelt. Ik wil alleen zeggen dat het voor iemand die zelf psychische klachten heeft heel fijn is om hier te lezen dat ik niet alleen ben.
Ik herken het gevoel van verplichting wel. Anderzijds vind ik het wel altijd fijn om weer wat af te hebben. ”weer iets gecreëerd” denk ik dan. Denk dat het goed is om je te realiseren dat je niemand verantwoording bent verschuldigd. Het is een hobby en die moeten leuk zijn. Maar doorzetten en ergens doorheen komen voelt erg lekker :) Veel succes met je beslissing!
Ik zit midden in zo’n periode, je bent niet alleen! Ik had voor mijn vakantie flink vooruit geschreven (waar ik gemotiveerd van raakte om juist veel te bloggen), nu ik terug ben voel ik me leeg. Ik wilde net weer wat schrijven, maar ik kan mijn admin panel niet in. Ik heb wordpress al opnieuw geïnstalleerd (en een oude versie geprobeerd), werkt allemaal niet. Het is denk ik een kwestie van geduld hebben. De vorige keer dat dit gebeurde kreeg ik daar motivatie van. Deze keer nog niet… We wachten af, wat er gebeurt op onze blogs. ;)
(Hierboven staan allerlei lieve en fijne reacties, dus ik kom je gewoon even een knuffel brengen; je mag er zijn, Kim.)
Lieve Kim, wat ontzettend vervelend dat je je zo voelt! Moet inderdaad erg verdrietig zijn als je het gevoel hebt dat iedereen tegen je is. Nu ben ik ook een tijdje wat minder online geweest vanwege eigen gezondheid, dus ik heb dit niet helemaal meegekregen. Ik vind het juist erg moedig hoe je schrijft en lees je berichten altijd met veel plezier. Zoals je weet heb ik ook last van een blog-dipje gehad. Ik ben het nu weer aan het oppakken, gewoon omdat ik het leuk vind. Welke beslissing je ook maakt, je moet doen wat goed voelt. ♥