Stapjes van de afgelopen tijd

Het is alweer heel erg lang geleden dat ik een post schreef over de stappen die ik heb gezet. Vandaag weer eens zo’n blogje… Deze keer vol overwinningen! Kijk snel verder. :-)

Ik zei “lang geleden”… Dat was een understatement… Mijn laatste “stapjes” blog dateert van 28-10-2015. Dat is al een hele tijd geleden! Sindsdien heb ik een heleboel stappen gezet. Sommige heb ik gedeeld op mijn blog, andere niet. Die keer dat ik voor het eerst weer alleen op de fiets stapte deelde ik met jullie, maar vandaag deel ik andere, recentere stappen.

• Ik ben in het buitenland geweest. In mijn vakantievlogs is dit natuurlijk zichtbaar, maar het was voor mij een hele grote stap. Onderweg gaan naar een land waar ze mijn taal niet spreken, waar ik hen taal niet echt spreek… Het was ontzettend spannend. Daarnaast was het een hele andere omgeving. Ik had niét vooraf opgezocht wat we allemaal konden doen in de omgeving, terwijl ik dit normaal wel doe. Een heleboel grote stappen in een.

• Ik ben gaan zwemmen. In eerste instantie alleen op vakantie, maar later ook in het zwembad hier in de buurt. Beide keren een confrontatie met mijn lichaam. Waar je op vakantie meer “recreatie” zwemt, zwemmen we hier wat meer baantjes. Het is heerlijk!

• Ik ben gaan sporten. Sporten deed ik tot voor kort alleen bij de fysio. Een veilige omgeving. Een veilig persoon. Mijn moeder kende iemand die eens per week een bootcamp organiseert. Dit is in een groepje van ongeveer 6 tot 8 personen. We zijn nu één keer geweest, maar gaan deze week zeker weer! :-) Het was een hele stap om een groepje onbekenden (behalve mijn moeder, natuurlijk) te zijn. Het viel mee. Ik had geen contact. Geen echt contact. Dat was niet nodig, dat was fijn. Ik vond het super. Ik had zoveel probeer in het sporten. Slechts één keer had ik last van heel snel opkomende paniek. Dit merkte ik op. Ik handelde goed. Ik merkte het op, ik voelde het, en greep in. Daardoor zette het niet door. :-)

• Opa’s verjaardag! De afgelopen jaren was ik niet mee naar mijn opa’s verjaardag (of mijn oma’s). Er waren zo veel mensen, te veel prikkels, te veel sociaal contact. Ik durfde het niet aan. Ik wilde het niet. Afgelopen week ben ik wel mee geweest. Het was vreselijk vermoeiend, maar ik heb het wel gedaan.

• Grenzen aangeven en uitrusten. Tja, dit is een lastige, nog steeds. Ik word er steeds beter in, gelukkig.

• Ik ben alleen naar de Ikea geweest, met de bus. Mijn moeder wist niet waar ik heen ging. Ik had niet van te voren gevraagd of ik mocht kopen wat ik wilde kopen. Allemaal dingen die ik moeilijk vind. Toch maar mooi gedaan!

• Ik heb meerdere keren zelf gemaild naar hulpverleners. Onder andere voor een nieuw kennismakingsgesprek met de coaches die mij niet hebben gezien tijdens het eerste gesprek omdat ik toen in paniek achter mijn bed verstopt zat. Ook heb ik gemaild naar de mevrouw die ik wel heb gezien met wat vragen. Ik ben mee geweest naar twee afspraken omtrent het voorbereiden van het keukentafelgesprek over het pgb.

• Ik heb me niets van anderen aangetrokken. Ik zeg vaak dat ik zelf denk dat ik 11 ben. Nou goed. Dat doet er weinig toe, maar de afgelopen tijd heb ik me op momenten dat ik dat wilde ook gewoon zo gedragen, omdat ik me zo voelde. En dat was bevrijdend! Ik rolde van een zandhelling. Ik groef mezelf in in het zand. Ik huppelde, ik was mezelf. Mocht er even zijn van mezelf. Op moment waarop ik mij zo voelde heb ik dat proberen toe te laten. Soms lastig, omdat de omgeving dat natuurlijk vaak wel wat gek vindt, maar als het míj gelukkig of vrolijk maakt mag ik het doen. Dus.

Nou, dat waren wel weer eventjes genoeg dingen, hihi. Het lijkt nu alsof ik enorm over mezelf op aan het scheppen ben, oeps. Nou ja, weet je, misschien is dat ook wel zo. Boeiend. Ik mag soms best trots zijn.

Welke stap heb jij de afgelopen tijd gezet? Waar ben jij trots op? 

Liefs

Misschien vind je dit ook leuk om te lezen

Challenge accepted: Turnen Mijn week #9 Stapjes van de afgelopen tijd Stapjes van de afgelopen tijd #2