Heel vaak denk ik “laat allemaal maar”. Ik heb geen zin meer om te vechten tegen angsten. Ik wil niet meer. Laat mij maar lekker als kluizenaar leven, geïsoleerd van de buitenwereld. En dat meen ik echt, het lijkt me oprecht heerlijk.
Maar het is niet geaccepteerd en niet wat ik moet willen. Nu kun je je afvragen in hoeverre ik mee moet gaan in wat er verwacht wordt, maar goed. Vandaag heb ik toch een lijstje opgesteld met redenen waarom ik geen genoegen moet én wil nemen met leven zoals ik dat nu doe. Alleen, met alleen mamma (en soms wat andere familie) om me heen (maar niet te veel hoor!).
- De eerste en voor mij direct de belangrijkste reden is dat is vroeger enorm kon genieten van afspreken met mijn liefste vriendinnetje. Veel andere afspraken vond ik toen ook al moeilijk, maar een paar jaar terug genoot ik enorm als ik een middagje met T. afsprak. Gewoon fijn praten, lachen, vals meezingen met liedjes… Dat zou ik heel graag terug willen. Niet eens omdat het moet. En dat zegt veel op dit moment. Puur en alleen omdat ik het wil.
- Omdat ik weet dat er meer in mij zit dan dit. Dat klinkt vreselijk egoïstisch dat besef ik me heel goed. Toch geloof ik dit ergens diep van binnen. De havo (met extra vak (even opscheppen hè)) heb ik zonder veel moeite gedaan. Dat houdt in dat mijn hersenen slim genoeg zijn om meer te doen dan Twitter en Instagram refreshen.
- Omdat anderen meer voor mij willen. Ik wil heel graag anderen gelukkig maken. Anderen worden gelukkig als ik meet kan en doe, dat weet ik. Daarom zou ik graag meer willen kunnen doen. Onder deze reden valt ook “omdat ik pappa trots wil maken”.
- Deze reden klinkt heel crue maar ach: ik wil niet een jaar dood in huis liggen voordat ik gevonden word. Je leest de verhalen wel eens… Oude mensen die niemand meer hebben die pad na heel erg lang gevonden worden. Niemand die ze mist, of in elk geval niemand die alert en attent genoeg is om een kijkje te nemen. Oblivion en zo ik weet het. En toch. Dit is iets waar ik een heel klein beetje motivatie uit haal om niet volledig kluizenares te worden.
- Omdat ik mamma meer vrijheid wil geven. Heel af en toe zegt ze het, maar ik weet zeker dat het veel vaker zo is: mamma kan vaak dingen niet door/met mij. Dat vind ik zo oneerlijk voor haar. Ze koos dan wel om mij te krijgen, maar ze koos toch niet om míj te krijgen. Ze verdient een zoveel mooier leven. Ik wil haar graag meer vrijheid geven.
- Omdat ik denk dat ik echt meer wil hoe eng het ook is.
Of dit lijstje mij door moeilijke momenten heen gaat slepen? Ik verwacht het niet. De angsten zijn heel erg sterk, dus die zijn voor mij sterker dan “oh ja, maar ik wil graag dat mamma blij is”. Dat is niet groots genoeg (natuurlijk is de wens wel groot genoeg, maar op zo’n moment kan ik er niks mee). Is dat erg? Nee. Dit zijn punten die voor mij belangrijk zijn. Nu en altijd. Het hoeven geen rotsen in de branding te zijn, het mogen ook vuurvliegjes in het donker zijn.
Neem jij genoegen met jouw leven op dit moment? Waarom wel/niet?
Liefs
Wat moedig en knap geschreven! Dikke knuffel. Ik wil ook graag wat dingen in mijn leven veranderen, maar dat komt nog wel. Heeft geen haast.
Dankjewel :)
Mijn droom is ook nog steeds dat huisje ergens midden in de bossen aan de rand van een meer, waar niemand woont, niemand me ziet, niemand iets van me moet. Het is helaas niet realistisch. Behoorlijk confronterend om dit artikel te lezen. Ik weet niet zo goed wat te zeggen. Het is gewoon zo… X
Knuffel!
Dikke knuffel meis! Je komt er wel!
Lief, dankjewel!
Ik ben er groot voorstander van om zoveel mogelijk na te streven wat jij belangrijk vindt in het leven. En volgens mij zijn dat al die redenen die jij noemt. En ja, daar hoort dan ook bij dat je aan je angsten werkt, maar daar ben je ook goed mee bezig!
:-)
Zo herkenbaar en tegelijk zo frustrerend dat bij mij m’n angsten voor 90% ontstaan zijn doordat ik ziek ben en mijn lichaam niet meer kan vertrouwen + hormonaal, mijn hormonen zorgen ervoor dat ik zeker een aantal dagen per maand zoveel last heb dat ik niet eens meer naar de supermarkt durf, terwijl dat verder wel redelijk goed gaat.
Het is daardoor ontzettend moeilijk om er wat mee te doen want standaard therapie werkt niet, ik ben nu eenmaal ziek en ja dit speelt een gigantische rol in hoe ik mijn mentaal voel. Heb ik een goede dag heb ik ook nog maar 10% van de angsten die ik op een slechte dag kan hebben, dus hoe kom je er dan vanaf?
Ik zou zo graag terug willen naar die persoon die het heerlijk vond om in de trein te stappen en maar te zien waar ze uit kwam, nu raak ik al in paniek bij de gedachte dat er iets fout kan gaan en ik uren over een reis doe, want ik trek dat lichamelijk niet.
Dat lijkt me heel erg lastig! Ik weet wel dat er dingen bestaan zoals een Psychiatrisch Medische Unit. Dat is direct wel heel extreem en wellicht totaal niet wat je nodig hebt, maar dit zijn wel plekken waar ze lichamelijk ziek zijn en de psychische klachten kunnen combineren, omdat het, zoals het je zelf ook al schrijft vaak nogal samenhangt. Heel veel sterkte in elk geval. Ik hoop dat je snel iets zult vinden waar je iets aan hebt!
Stoer dat je dit zo deelt! Ik denk dat nu je deze punten hebt opgeschreven en uitgesproken voor jezelf het betekent dat dit je wel zou kunnen lukken ooit een keer :)
Lief! :-)
Knap geschreven en goed dat je het deelt denk dat het belangrijk is dat mensen dit lezen
Lief, dankjewel :)
Ik neem meestal wel genoegen met mijn leven, al is het soms lastig..
Je hoeft niet per se genoegen te nemen met hoe dingen nu zijn, toch? Je mag best dingen willen veranderen! Zolang je maar niet bij de pakken neer gaat zitten en alleen maar gaat balen van hoe het nu gaat en er niks aan doet.
Liefs
Knap dat je dit zo op schrijft. Ik merk dat je veel moet schrijft, misschien moet je dat eens omdraaien naar mag? Ik was ook altijd van ik moet.. maar door mijn therapie heb ik geleerd dat los te laten. Ik begrijp wel wat je bedoelt, zeker met het eerste punt brengt het veel herkenning met zich mee. Sterkte xx
Ik ga het eens nalezen en kijken waar ik moet kan vervangen door mag. :-) Veel dingen voelen nog als moeten en dan voelt het vreselijk gemaakt om het in ‘mag’ te schrijven, maar je hebt inderdaad gelijk!
Liefs
Heel mooi en ingrijpend om te lezen. Heel herkenbaar ook, trouwens. Mijn leven wordt inmiddels niet meer beheerst door depressie en angst, maar dat is een hele tijd wel zo geweest. Ik herken het zo goed bij jou en vind ’t zo knap hoe je ermee om gaat.
Momenteel ben ik weer terug gevallen in een heel sombere instelling. Ik wil ook méér van mijn leven, van mezelf, dan dit. En omdat ik niet weet hoe ik dat voor elkaar moet krijgen, word ik nogal eens erg verdrietig van die gedachtegang. Het is denk ik belangrijk om te herinneren waar je ’t voor doet, waar je voor knokt, wat je wil *voelen* en niet zo zeer wat je wil *doen* (zoals: ik wil een studie doen. Daar word ik heel nerveus van, als ik dat steeds denk).
Wat lastig dat je weer wat bent teruggevallen in die mindset… :-( <3 Het niet weten hoe is heel erg herkenbaar. Ik schrijf het allemaal wel leuk op, het 'waarom', maar hoe ik dit moet aanpakken? Geen idee!
Bedankt voor je laatste, mooie tip!
Liefs
Ik schrik wel van punt 2. Ik vind het schokkend namelijk dat je denkt dat het egoïstisch is om te zeggen dat er meer in zit voor je.
Natuurlijk zit er meer in voor je! De wereld ligt vol mogelijkheden en jij hebt daar net zoveel recht op als iemand anders. Het is pas egoïstisch als je het een ander niet gunt.
Jij mag ook dromen, jij mag ook meer willen, daar is helemaal niks mis mee.
Goed van je dat je vooruit blijft kijken en iet bij de pakken neer gaat zitten. Ik vind het bijzonder hoe je jezelf op Internet zo goed kan verwoorden en hoe je je open durft te stellen. En dat je ook niet bang bent voor de reacties van mensen. Ik denk dat jij veel meer durft dan je denkt ;)
Oeps nog eens nagelezen, meer in jou, niet meer in voor jou. Maar dan is het nog niet egoïstisch. Dat is gewoon zelfkennis. Het is goed om te weten waar je goed in bent, dat is noch egoïstisch, noch arrogant of narcistisch. Dat is gewoon een bepaalde zelfverzekerdheid die je dus wel bezit (maar niet durft te uiten). En zelfverzekerdheid is juist een mooie eigenschap. Pas als die zelfverzekerdheid zover doorslaat dat je jezelf boven anderen gaat verheffen, wordt de eigenschap negatief.
Goed om op te schrijven en natuurlijk zit er meer in je! Ik hoop dat de angsten en sombere gedachten steeds verder en verder naar de achtergrond zullen gaan en je weer met plezier de dingen kan doen die je wil doen! Knuffel meis!
Lief, dankjewel!
Ik kan zóveel woorden schrijven, maar gewoon: hou vol, Kim!
Lief! Bedankt!
Stoer dat je het deelt! Het is een lange weg maar jij komt er wel!
Girlpowerrr :)
Haha, yesss!
Ik vind het zes mooie redenen! Maar ik denk dat je de belangrijkste vergeet: omdat jij gewoon beter verdient! ;)
Ik neem geen genoegen met mijn leven nu in ieder geval. Als ik zo doorga ben ik op mn 50e dood door alle stress die ik niet onderga. Maar daarnaast, ik gun mezelf een meer zorgeloos leven dan nu. Ach ja, komt wel!
Haha, lief! :-)
Dat is toch ook al een reden? Omdat je weet dat dit niet goed is voor je gezondheid?
Je kunt er wel!
Ik vind dit ingrijpend om te lezen en heel knap van jou dat je dit hebt geschreven. Het zijn jouw gevoelens. Ik hoop hoe dan ook dat jouw dromen en wensen uitkomen en dat je in de spiegel kunt kijken en denkt en hardop kunt zeggen: good job!
Houd vol.
Dankjewel. :)
Goed om dit eens op een rijtje te zetten. Ik neem geen genoegen met mijn leven van nu, maar net als jij heb ik niet altijd de kracht om te vechten. Op het moment ben ik leeg. Ik hoop dat ik duidelijkheid krijg tijdens mijn afspraak met de internist (of zicht op meer onderzoeken bijvoorbeeld). Zo niet, dan ben ik bang dat ik de moed opgeef.
Niet de moed opgeven, lieve Anne… Dat is natuurlijk voor mij 100 x makkelijker gezegd dan het voor jou gedaan is. Maar het zou zo zonde zijn als je nu opgeeft. Ik denk namelijk oprecht dat er nog zoveel meer uit jouw leven te halen is. <3
Wat een mooie redenen! De herinneringen aan vroeger werken bij mij ook om te motiveren. Tevens de momenten dat het wat beter gaat en ik denk: “oja, zo kan het ook!”
Dat kan ik me voorstellen ja! Dat zijn ook mooie dingen om aan te denken. :)
Heftig, ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Maar mooi dat je dit deelt, en het zijn zeker goede redenen. Knuffel!
mooi geschreven! goodluck. <3
Dankjewel :-)
Ik denk dat het in je achterhoofd houden van deze redenen je heel erg kan helpen om de moed erin te houden, goed van je! :)
Goed van je dat je inziet dat je niet zo wilt blijven leven. Das het allerbelangrijkste als motivatie! xx
Zo herkenbaar want ik heb soms ook meer zin om bij de pakken te blijven zitten. Niks loopt zoals ik het zou willen of zoals anderen het verwachten, wat ik nog stiekem het ergste vind.
Ik leef al 3 jaar vrij geïsoleerd (geen werk e.d., dus tijdens de week zie ik zelden iemand) en ik zou het nog gerust 10 jaar kunnen volhouden. Ik ben nu eenmaal iemand die graag op zichzelf is en zich toch nooit verveelt. Ik wil wel weer een deeltijdse job, maar eerlijk: ik wil dat vooral om terug wat meer financiële zekerheid te hebben, het aspect sociale contacten speelt daar voor geen meter in mee bij mij :)
Wat een prachtige punten! Ookal zijn ze nu nog niet sterk genoeg om je direct door alle angst heen te slepen, houd ze toch maar in je achterhoofd! Ik denk dat ze stiekem een stuk sterker zijn dan je denkt :*
Heel goed en mooi geschreven. Het leven is soms moeilijk, maar het feit dat je alles van je af kan schrijven zegt al heel wat. Geloof me dat je er sterker uitkomt! Life is good. Knuffel! ❤
Dankjewel! Liefs
Is misschien gekke vraag: maar is een thuisstudie niets voor jou? Krijg je wel goede begeleiding en mag je in je eigen tempo doen. Desnoods als proef aanvragen. meestal is dat ook mogelijk.
Anyway, er zijn een paar dingen in het leven die ik nog wil veranderen en toevallig deze week mijn eigen happiness project gestart om die bepaalde aan te pakken. Van ‘kleine’ dingen zoals elke dag een beetje mediteren tot kijken wat ik echt wil.
Helaas zijn er vrijwel geen thuisstudies die je echt volledig thuis kunt doen. We hebben er al heel veel over opgezocht en informatie over opgevraagd en zo.. Cursussen kunnen vaak wel en ik wil ook wel ergens dit jaar weer een cursus gaan doen. Welke weet ik nog niet precies. :-)
Mooi dat je via het happiness project tot je eigen “doelen” bent gekomen. Heel veel succes. <3