Als je me al een tijdje volgt heb je wellicht gemerkt dat ik niet veel heb gepost de afgelopen weken. Vandaag leg ik in een persoonlijke update uit waarom.
Er zijn de afgelopen twee weken maar een aantal blogjes van me online gekomen. Dat kwam omdat het me niet lukte om er even voor te gaan zitten. Geen puf, zin, inspiratie en vooral te veel andere dingen aan mijn hoofd. Niet erg natuurlijk, bloggen mag en is niet iets wat moet, maar toch vond ik het jammer. Omdat ik het een beetje gek vond om ‘ineens’ terug te komen en vond dat een uitleg misschien wel even handig was deze persoonlijke update vandaag.
“Het” begon allemaal toen mijn neefje werd geboren twee weken geleden. Degenen die mij op Twitter en Instagram volgen weten dit al, maar in het ziekenhuis ben ik toen flauwgevallen. Ik was in paniek geraakt en voelde me erg slecht. Toen mijn moeder voorstelde een stukje door de gang te lopen ging het mis en viel ik om. Gelijk wat verpleegkundigen erbij en even op een bed bijkomen. Niets ergs aan, op zich. Ik was gewoon erg gespannen.
Helaas was (is) het voor mij wel een enorm ding. Wanneer ik in paniek raak ben ik erg bang flauw te vallen of dood te gaan. Ik was nooit flauwgevallen door paniek (ook nooit doodgegaan, overigens), maar nu viel ik ineens wél flauw. Het vertrouwen in mijn lichaam was weg en ik was vreselijk angstig. Alleen thuis zijn was eng en moeilijk, maar ik deed het wel.
Op vrijdagavond 16 oktober kreeg ik een behoorlijk heftige paniekaanval. Ik had het heel erg benauwd en het idee geen lucht te krijgen. Ook ging mijn hart heel erg te keer. Ik twijfelde enorm of ik naar het ziekenhuis moest gaan. Ik kon namelijk niet afgeleid worden en de paniek bleef maar erger worden. Uit eindelijk toch thuis gebleven, want de angst om naar het ziekenhuis te gaan, daar dan misschien te moeten blijven of in een wachtkamer te moeten zitten was te groot.
Zaterdagochtend hebben we de instelling waar ik in behandeling ben gebeld voor advies. Ik wilde heel graag iets kalmerends, want zelfs als er niets met mijn hart was zou mijn hart dit niet heel lang volhouden zo, haha. Daar was geen psychiater aanwezig, helaas, dus we moesten alsnog bellen naar de huisartsenpost van het ziekenhuis. Zij raadden aan oxazepam te nemen, dat hadden we nog in huis. Vanaf die dag nam ik 3 keer per dag 2 oxazepam pilletjes. Dat hielp zowaar wat. Mijn lichaam werd rustiger. Niet de hele dag.. Tussen de keren dat ik de pilletjes mocht nemen sloeg de paniek weer toe. Maar het was wat verlichting en dat is al heel prettig.
Maandag direct de instelling weer gebeld om te vragen voor een afspraak met de psychiater. Medicatie was/is mijn hoop. Zelf lukt het me niet om me rustiger te maken. Omdat het herfstvakantie is was m’n psychiater er helaas niet, dus ik heb pas vandaag (een week later dus) mijn afspraak.
Afgelopen week gaat het, met behulp van de oxazepam, wat beter. Helaas mag je die niet te lang nemen, omdat ze verslavend kunnen werken. Ik hoop dus dat de psychiater vandaag met een idee komt. Ik merk wel dat ik op dit moment nog steeds niet zeker ben dat er niets met mijn lichaam mis is. Ik ben wel voor de zekerheid naar de huisarts geweest vorige week maandag. Hij hoorde niets geks bij mijn hart en longen, behalve dan dat m’n hart erg snel klopte, maar dat kwam volgens hem door de angst. Ik vind het moeilijk daarop te vertrouwen en dat maakt me natuurlijk weer onzekerder. Ik hoop dat het allemaal met kleine stapjes weer wat beter mag gaan. Ik doe in elk geval heel erg mijn best. Ik stel de inname van de oxazepam uit, ik ben weer meegeweest naar het ziekenhuis waar het eerst mis ging om bij mijn neefje te kijken, we hebben veel gewandeld, ik heb wat “actieve” dingen gedaan (voor mij actief, dus niet hardgelopen of zo, haha), ik ben naar een winkel geweest etc.
Woensdag heb ik ook nog een afspraak met Thijs, mijn behandelaar. 16 november heb ik een intake bij de GGZ (van het FACT team waar ik naar verwezen werd). Daar is ook nog weer een hoop onduidelijkheid over, maar dat komt een andere keer). Voor nu even deze dramatische en zeurderige update. Pardon!
Wat doe jij om te ontspannen wanneer je je erg onrustig voelt?
Liefs
Lieve Kim,
Geen excuses maken omdat je je zo rot voelt of even niet geschreven hebt. Je hebt het nu even druk genoeg met jezelf. Vanuit hier wil ik je een knuffel geven en sterkte wensen.
Xx
Vervelend dat je niet rustig kon worden… Bij mij helpt het vaak om diep in en uit te ademen. Hopen dat de psychiater vandaag met een oplossing komt!
Ik weet ook niet zo goed wat ik moet doen als ik heel onrustig ben. Toevallig heb ik gisteren advies gevraagd aan de groepsleiding en die tips heb ik vannacht geprobeerd. Zij zei (en ik ook, uit ervaring) dat je als je heel onrustig bent kunt proberen je fantasie te gebruiken, maar dat dat niet in een keer lukt en moet oefenen. Waar zou je graag eens naar toe gaan op vakantie? Hoe ziet dat er uit. Zie jezelf al cocktails drinken op het strand van Hawaï? Wat zie je als je links en rechts van je kijkt? Hoor je de zee?
Een andere tip die ik vannacht van J kreeg om in slaap te komen: ga liggen, ga al je spieren langs of ze ontspannen zijn (of sla die stap over zoals ik) en ga je focussen op je ademhaling. In uit in uit in uit. Ik ken jou ondertussen ook een beetje en het is niet nodig om er een oordeel aan te geven. Het zit niet te hoog, het gaat niet te snel of te langzaam. Het is jouw ademhaling.
Ik hoop dat je iets met deze tips kunt en ik wens je veel succes bij de psychiater.
Liefs
Succes vandaag in ieder geval. Ik hoop dat er een oplossing te vinden is in de vorm van medicatie. Zelf ga ik vaak wandelen in de natuur, maar doordat ik nu veel pijn heb kan dat niet. Mediteren heb ik de rust niet voor. Ik heb zelfs de rust niet om te lezen of een serie te kijken. Vaak speel ik dan een spelletje wordfeud of maak ik een puzzel. Kleuren helpt me nu ook. Sinds kort kijk en luister ik bijna dagelijks naar deze site http://www.calm.com/. Koptelefoon op en rustig kijken. Als je rechts onder in op het embleem naast de volumeregelaar klikt zie allemaal bolletje verschijnen. Dat zijn andere rustgevende beelden met ook andere muziek. Misschien heb je er wat aan. X
Hè wat vervelend, Kim. Ik vind net goed dat je actief aan het zoek bent naar hulp hierbij en hoop dat het snel wat beter gaat.
Wat vervelend om te horen, Kim. Ik hoop dat de psychiater vandaag met een idee komt om jou verder te helpen, want zes Oxezapam per dag is wel heel erg veel toch? Ik zal voor je duimen en hopen op het beste!
Als ik zelf onrustig ben, ga ik vaak afleiding zoeken in bijvoorbeeld het spelen van een spelletje, lezen van een boek, muziek luisteren, lekker lang en warm douchen, nagels lakken, scrollen door mijn Pinterest etc.
Wow wat heftig meis! Ik hoop dat je psych een oplossing heeft voor je vandaag.
Ik heb verschillende manieren om rustiger te worden: naar m’n adem luisteren ipv m’n gedachten, muziek luisteren ( meestal helpt Enya, ken je die?), iets creatiefs of een serie kijken . Gewoon wat afleiding van de situatie. Maar met een paniek aanval lukt dat helaas niet altijd bij mij. Soms voel ik me net een toeschouwer naar mezelf die wacht tot het over is..
Wat vervelend dat het niet goed gaat :( Maar wel goed dat je ook minder post op je blog!
Oxazepam helpt bij mij goed, maar dat kan inderdaad niet te lang. Ik heb ook een tijd een hogere dosis antidepressiva gehad (citolapram) omdat dat tegen de paniekaanvallen hielp. Maar jij merkte daar weinig van toch?
Toevallig heb ik vorige week nog een gesprek gehad met mijn werkgever die bij een drogisterij heeft gewerkt. Hij zei dat neuraphyt van Steigerwald goed hielp bij paniek. Heb het zelf niet geprobeerd dus ik weet niet of het echt zo is, maar het is een natuurlijk middel, dus proberen kan geen kwaad.
Ookal heb ik maar een hele lichte variant van de paniekaanvallen die jij ervaart, kan ik me wel heel goed voorstellen hoe moeilijk en vreselijk rot het is. Als ik in paniek raak, ben ik ook bang dat ik flauw ga vallen. Meestal krijg ik mezelf (aldanniet met afleiding van mama of degene die op dat moment bij me is, of ik bel gewoon op) wel weer rustig. Als mijn hart tekeergaat, ben ik ook altijd bang dat het helemaal mis gaat en raak ik NOG meer in paniek. Het is echt herkenbaar wat ik lees, maar godzijdank heb ik het niet zo heftig als jij. Ik zou willen dat ik kon helpen.. Het is zo vervelend dat je eigen brein ZO veel invloed heeft op je lichaam. Het is natuurlijk helemaal niet zo dat je lichaam niet functioneert, je maakt jezelf gewoon gek. Dat je dan flauwvalt is een reactie op (denk ik) hyperventileren en gewoon de paniek alom. Dan gaat je lichaam flauwvallen, om een soort van in een veilig spaarstand te springen. Lijkt mij dan. Dus eigenlijk is dat hele flauwvallen zo slecht nog niet, lichamelijk. Maar het geestelijke is wel eng. Ik vind flauwvallen doodeng, ookal weet ik precies wat er gebeurt en kan ik daarna ook goed omgaan met mijn lichaam en dingen. Brrrr. Ik hoop dat ze oxe-dinges de komende tijd nog ietsie meer gaat helpen, en dat je snel weer wat beter in je vel zal zitten. Veel liefs!
Wat balen voor je zeg, ik hoop dat je er snel weer bovenop komt! Ik moet het op papier zetten als ik onrustig ben… qua dingen die ik nog moet doen tenminste. Als ik niet goed in mijn vel zit door iets anders en hiervoor onrustig word, moet ik me concentreren op iets leuks: even projectje naaien, een stukje lezen of schrijven, een serie kijken enzo.
Oh bah, wat naar dat je je zo voelt! Ik kan me niet voorstellen hoe het is om constant paniekaanvallen te hebben en zo beheerst te worden door angst. Ik hoop echt dat je behandelaar je kan helpen en dat je je beter gaat voelen!
Vreselijk meid!!! Wat zal jij je machteloos voelen. Dat is wat ik lees. Wat ik ook lees ia dat je erg in het moment blijft hangen, jaja ik makkelijk lullen. Not, been there done that! Vgz heeft een app mindfulness. Download hem. Ik heb 1 oefening gedaan: mantra en deze heeft mij alweer 100x geholpen. Wie weet jou ook? Er zijn meerderen, want je weet wat ik zeg: war voor mij werkt hoeft niet voor jou te werken. Het Is niet erg dat je weer aan andere meds zit, minor thing, alleen onthou wel dat de psychiater geen kant en klare oplossingen heeft. Het kost een hoop mantra’s en harde werk (en voor jou iets om rustig te worden en misschien kan je dan eindelijk vooruitgang boeken?). Er zullen shit momenten komen en nog een paar erachteraan, maar stap voor stap voor stap zal het beter gaan. Hopelijk kan je snel weer ontspannen.
Oh meisje, ik weet precies wat je hebt doorgemaakt en nog steeds voelt, het is je eigen persoonlijke hel waarin je gevangen zit he? Wat bij mij helpt is intensieve afleiding door iets waar ik helemaal in opga. Dat kan een spannende film, muziek of een spelletje op je telefoon zijn dat heel snel gaat. Iets lezen helpt dan weer niet, daar is te veel ruimte voor mijn geest om af re dwalen. Op dappere dagen helpt het ook om helemaal in de angst te gaan, ECHT te voelen wat je nu precies voelt, zowel fysieke gewaarwordingen (hartslag) als je emoties. Het is helemaal het tegenovergestelde van wat je wil doen, wegvluchten van die narigheid, maar daardoor merk je keer op keer dat wat je echt voelt helemaal niet zo erg is als wat je er in je paniekerige hoofd van maakt. Klinkt ongeloofwaardig maar het is echt zo.
Wat bij mij echt niet helpt, is me bewust proberen ontspannen, op mijn ademhaling letten of naar iets ontspannends luisteren. Een beetje zoals lezen; te veel ruimte om mijn geest zijn paniekerige gang te laten gaan.
Ik hoop zo hard dat het snel weer wat beter word! Als je het nog eens kwijt wil of vragen hebt, contacteer me dan maar. Je bent niet alleen hierin meisje, ik denk aan je! xxx
Paniekaanvallen lijken me echt eng, maar ik denk ook dat je eigen leven en lichaam voor gaat op je blog. Je gezondheid kun je geen tweede keer overdoen en een blog wel xxx
Volgens mij heb je laten zien hoe sterk je bent. Echt. Ik bedoel, ondanks je paniek toch weer naar dat ziekenhuis gaan en weer dingen doen: superknap! Ik hoop echt dat je op de één of andere manier hulp gaat vinden die echt bij je aansluit en waardoor je heel veel verder komt.
Ik hoop echt voor je dat je snel wat meer duidelijkheid krijgt, en dus ook wat meer kunt gaan ontspannen. En je prettiger en minder angstig kunt gaan voelen.
Het lijkt me ook zo moeilijk om niet die controle te hebben.. Hopelijk kan Thijs je goede tips en adviezen geven. X
Ik hoop ontzettend dat je wat meer rust zal krijgen. Maak je in ieder geval niet druk om je blog: schrijf wanneer jij wil schrijven. Ik vind je artikelen altijd mooi.
Sterkte meis. Als je behoefte hebt om met iemand te praten, al is het maar ter afleiding, mag je me altijd aanspreken. :) (mail, twitter, facebook, wat dan ook!)
Heftig zeg, wat rot voor je. Ik denk dat je het beste op de huisarts kunt vertrouwen dat er niks geks is met je hart. Rationeel gezien is de kans heel klein dat er op zo jonge leeftijd wat mis mee zou zijn. Ik zeg dit in de hoop dat je jezelf op termijn hierin toch een beetje gerust kan stellen. Ik bedoel dus niet te zeggen dat je je aanstelt of zo. Ik geloof meteen dat het heel naar voelt en heel erg eng is. Veel sterkte meid!
Oh ja, wat ik doe om rustig te worden. Zo hard mogelijk tegen de wind in fietsen, naar het bos gaan, mijn konijnen knuffelen. Helpt alleen niet als het heel erg is helaas.
Pffff heftig hoor. Zo’n paniekaanval lijkt me heel erg. Als ik ontspanning wil omdat alle emoties te veel zijn probeer ik zoveel mogelijk afleiding te zoeken. Ik ga dan kleuren, armbandjes knopen of mahjong spelen. Ook een dikke deken om mezelf heen slaan wil wel eens werken. wanneer ik last heb van alle emoties houd ik me wel voor dat ik dat gewoon uit kan zitten, dat het minder wordt, van emoties kun je in principe niet doodgaan, denk ik dan maar weer.
Wat naar allemaal! Ik hoop echt voor je dat die intake goed gaat en ze je daar goed kunnen helpen. Ontzettend balen dat juist een mooie gebeurtenis als een geboorte bij jouw zoiets rottigs triggert! Maar ook dit kan je aan en ik heb er vertrouwen in dat je het kan!
ik heb vandaag weer een groep nieuwe medewerkers getraind en wat ik op zo’n eerste dag minstens 10 keer roep is ” geef je behoefte aan”. Je bent niemand verantwoording verschuldigd over of je er wel of niet bent. Het lijkt me zo naar om met zoiets rond te lopen. Ik vind het erg stoer dat je zo actief op zoek bent naar een oplossing, ook wanneer dat niet meteen lukt én dat je weer terug gegaan bent. Wees daar ook trots op en realiseer je dat die aanvallen misschien heftig zijn maar volgens mij ben jij ook niet mis ;)
Ik ontspan me met whisky en een sigaartje. Of een boekje, met een whisky. Of even flink sporten. En daarna een whisky ;)
Ah meid, wat vervelend dat je ‘bang’ bent voor de reactie van je lichaam en er niet meer op durft te vertrouwen… Dat maakt je situatie alleen maar nog ingewikkelder. Ik hoop dat de psychiater en je behandelaar je kunnen helpen en je toch wat rust mag ervaren. In elk geval fijn dat de oxazepam wel z’n werk doet en je er niet helemaal alleen voor staat. Sterkte weer en voel je vooral niet verplicht om te bloggen, dat zorgt alleen maar voor nog meer spanning lijkt me.
<3!
Oh meid, ik hoop dat je je snel terug wat minder gespannen voelt maar weet spijtig genoeg uit eigen ervaring dat het soms een vicieuze cirkel is. Mind over matter. Wat ik doe om rustig te worden is wat creatief bezig zijn, opruimen of een wandelingetje in de natuur maken (of naar de winkel), nog beter. In ieder geval wordt je goed opgevolgd. Vooral de moed niet opgeven. xx