Paniek is iets dat iedereen anders ervaart. Hoe ik mijn paniek ervaar hoeft niet hetzelfde te zijn als de manier waarop jij je paniek ervaart. Misschien ken jij helemaal geen paniek, misschien is jouw paniek wel veel heftiger, het kan allemaal! In dit artikel beschrijf ik wat paniek is én hoe ik mijn paniek ervaar. Ik hoop dat je er iets aan hebt!
Wat is een paniekaanval eigenlijk?
Een paniekaanval is een aanval van intense angst die vaak plotseling opkomt niet langer dan 30 minuten duurt. Paniekaanvallen kunnen optreden in gevaarlijke situaties zoals bij een ongeluk, maar ze kunnen ook optreden op het moment dat er veel stress wordt ervaren in andere situaties. Wanneer iemand angst ontwikkelt om een paniekaanval te krijgen kan er sprake zijn van een paniekstoornis.
Wat zijn de symptomen van een paniekaanval?
Er zijn een heleboel symptomen die kunnen optreden bij een paniekaanval. Wat je precies voelt tijdens een paniekaanval is voor iedereen anders, maar er zijn wel een aantal veelvoorkomende symptomen. Voorbeelden zijn beven, zweten, pijn op de borst, moeite met ademhalen, hartkloppingen, duizeligheid, misselijkheid en hyperventilatie. Veel mensen hebben het gevoel flauw te vallen of dood te gaan wanneer ze een paniekaanval hebben.
Hoe ervaar ik paniek?
Er zijn een aantal situaties waarin ik last heb van paniek, en een aantal situaties waarin ik bang ben om paniek te krijgen. Dit zijn niet dezelfde situaties, gek genoeg! Situaties waarin ik wel eens last heb van paniek zijn bijvoorbeeld momenten waarop ik ergens in mijn eentje stil moet staan en momenten waarop ik lichamelijk pijn voel. Situaties waarin ik bang ben om paniek te krijgen (omdat ik dat wel eens heb gehad) zijn bijvoorbeeld tijdens het fietsen, tijdens het douchen en tijdens andere inspannende activiteiten.
Waar ik dan last van krijg ik duizeligheid, benauwdheid, hartkloppingen, pijn op de borst en het gevoel dat ik dood ga. Als het me niet lukt om de paniek onder controle te krijgen, krijg ik gauw ook last van hyperventilatie, dat is heel erg vervelend. Paniek op zich is al vervelend genoeg natuurlijk, maar hyperventileren als gevolg daarvan vind ik helemaal naar. Misschien vooral omdat ik nogal vervelende ervaringen heb met hyperventileren, haha. Ik ben een keer vastgehouden door de EHBO van een concertzaal omdat ze niet geloofden dat ik niks had gedronken en geen drugs had gebruikt. Terwijl ik ze vaak vertelde dat ik gewoon heel erg trilde en hyperventileerde door angst en ze vertelde dat het het snelst over zou gaan als ik even naar buiten zou mogen. Dat mocht niet, dus dat was geen hele fijne ervaring!
Het nare aan paniekaanvallen vind ik dat je nooit weet wanneer iets nu echt paniek is, en wanneer er écht iets aan de hand is. De symptomen zijn vrijwel hetzelfde als voor een hartaanval bijvoorbeeld. Wanneer ik duizelig ben, kortademig en veel pijn heb op mijn borst weet ik dat dat kan komen door een paniekaanval, maar het blijven ook de symptomen van een hartaanval of andere hartaandoeningen. Ik twijfel altijd of dit niet wél net de keer is dat het wél serieus is… Dat maakt me natuurlijk niet rustiger, haha. Die onrust zorgt voor meer paniek en zo is paniek bij mij echt iets wat zichzelf heel erg versterkt.
Gelukkig weet ik dat afleiding helpt bij het verminderen en stoppen van paniek. Ik lees vaak dat mensen ademhalingsoefeningen doen om zichzelf rustig te maken, maar bij mij zorgt dit alleen maar voor ergere symptomen. Nu zoek ik afleiding in mijn omgeving, op het internet of door het focussen op iets als een zuur snoepje in mijn mond. Dat zijn dingen die voor mij helpen. Het best werkt voor mij praten, omdat ik daar het meest door wordt afgeleid. Helaas heb ik vooral last van paniek in situatie waarin ik alleen ben.
Hoe vaak ik last heb van paniek verschilt heel erg per week, per dag. De ene keer meer en vaker dan de andere keer. Ik blijf eraan werken en hoop dat het ooit helemaal weg is. Daar gaan we voor! :-)
Heb jij last van paniek? Hoe ervaar jij dit?
Liefs
Dapper dat je zo open vertelt over jouw ervaringen Kim!
Dankjewel Britta!
Ah hyperventileren is naar zeg, vooral wanneer ze niet geloven dat het paniek is!
Bij mij voelt het niet alsof ik doodga o.i.d., gelukkig, want dat lijkt me ook super naar :( ik word (zoals je eigenlijk al weet haha) heeel erg misselijk, benauwd en duizelig. Ik denk dat dat komt omdat mijn angst overgeven is, dus de klachten lijken daar dan ook op.
Dat klinkt inderdaad wel heel logisch. Kennelijk ben ik bang dood te gaan, haha. Wat overigens ook klopt, al komen mijn angsten/paniek hier denk ik meer vanuit de angst op straat neer te vallen en dan mensen om je heen en zo.Denk ik, maar het is (zoals je vast ook weet) vaak nogal lastig te achterhalen wat het nu precies is en waar het vandaan komt.
Wat dus zo apart is, is dat ik soms random ineens pijn in mijn arm heb of ‘last van mijn hart’ (dat denk ik dan, ik weet niet of het dan ook echt mijn hart is) en daarvan raak ik dan in paniek. En dan worden die symptomen dus alleen maar erger. Ik ben ook echt koninging flauwvallen.. Ik vind sommige dingen ZO eng dat ik er duizelig van word. Maar, dat hele duizelig worden vind ik juist het allerengst. Bijvoorbeeld: ik durf geen bloed te laten prikken. Dat is echt mijn grootste nachtmerrie. Niet omdat ik bang ben voor de pijn van de prik, maar omdat ik weet dat ik dan duizelig ga worden van angst. En DAT is het naarste gevoel ooit. Daarnaast durf ik stiekem nooit zo goed in de trein. En ook in collegezalen waar ik in het midden zit en er dus niet makkelijk uit kan, kan ik mezelf he-le-maal gek maken. Resultaat; paniek. Afleiding probeer ik dan te zoeken door bijvoorbeeld een lijstje met leuke blogideetjes te maken, door naar foto’s op Instagram te kijken, door rustig adem te halen en door mezelf ervan te overtuigen dat er echt niks gaat gebeuren, en zo wel, dat ik er dan heus wel uit kom (uit de trein of uit de collegezaal of iets). Omdat dat bij vliegtuigen echt niet kan, is dat mijn grootste angst. Vliegen. Nee. Gatsie. Ik zou heel graag willen leren om minder bang te zijn dat er iets naars met me gebeurd. Mijn lichaam is heus sterk en gezond genoeg.. Hoop ik. Goed artikel! Liefs!
Wat rot dat je zoveel last hebt van paniek en angst zeg! :-( Je lichaam verdient inderdaad meer ‘credit’ dan je het geeft, maar dat is niet zo gemakkelijk om te veranderen denk ik – anders had je het wel gedaan. Het lastige vind ik zelf altijd dat als je eraan denkt (bijvoorbeeld bij het bloedprikken) het juist gebeurd, maar daardoor krijg je niet snel de ervaring dat de paniek niet komt. Wat mij wel eens heeft geholpen is me te realiseren dat het áltijd over gaat. Het is heel erg eng en rot op het moment zelf, maar de paniek zakt altijd weer. Ik weet niet of dat een gedachte is die jou zou kunnen helpen.
Ik vind het stoer en fijn dat je zo open bent in je reactie, dankjewel.
Liefs!
Whoa, whoa, get out the way with that good intfimaoron.
Wat vervelend dat jij het idee hebt dood te gaan :( En ook dat je bang bent dat het toch geen paniek is maar iets anders. Mijn paniek uit zich in zweten, maagpijn krijgen (ik denk omdat ik dan zo gek adem), trillen, het idee geen stap meer te kunnen zetten en dan is er nog dat hele extra gevoel dat het écht paniek maakt :(
Oef, dat klinkt heel heel rot! Ik hoop dat je paniek steeds meer naar de achtergrond zal ‘verdwijnen’. :-)
Wat een mooie blog! Fijn dat je het zo goed kan herkennen bij jezelf. Ik ben af en toe nog in het stadium dat ik niet herken dat het paniek/angst is, omdat mijn lichamelijke klachten niet zo opvallend zijn. Ik hyperventileer bijvoorbeeld nooit. In plaats daarvan ‘klap ik dicht’, wil ik me alleen maar zo ver mogelijk uit de situatie verwijderen en kan ik nauwelijks samenhangend denken of praten.
Dat blijft ook een hele nare ervaring.
Ik denk dat ik hier binnenkort ook wel een blogje over schrijf :)
Liefs, Sofie ♥
Angst op zich zorgt bij mij ook voor dichtklappen en niet kunnen denken/praten. Ben heel benieuwd naar je blog erover!
Dat lijkt me erg naar. Vooral ook dat het vaak gebeurt als je alleen bent, dat maakt afleiding zoeken een stuk lastiger. Ik ken zelf de echte paniekaanval niet. Ik reageer op een andere manier op angst. Ik bevries en alles gaat langs me heen, alsof ik er niet bij ben. Het enige zichtbare is dat ik begin te zweten.
Lichamelijke klachten die bij paniek kunnen voorkomen ken ik los daarvan wel. Duizeligheid, misselijkheid en pijn op de borst heb ik vaak last van. Ik vermoed dat mijn lichaam op zo’n moment veel adrenaline aanmaakt om mijn bloedsuikerspiegel op peil te houden. Aangezien adrenaline een stresshormoon is zal het wel een beetje op een paniekaanval lijken denk ik. Ik heb de duizeligheid wel eens genoemd bij de huisarts, maar dat werd weer in verband gebracht met mijn gewicht/slecht eten….. Tja, volgens mij heeft het daar niks mee te maken haha.
Op de meeste dingen reageer ik inderdaad ook door te bevriezen, de paniekaanvallen lijken niet perse te komen in voor mij enge situaties, of zo, haha.
Zucht… Die huisarts…
Ikzelf heb het nog nooit ervaren. Ik heb het wel al gemerkt wanneer vriendlief een heeft.. Hoe ik ermee moet omgaan weet ik ook niet goed. Dat is misschien het lastige eraan, dat ik hem er dan niet bij kan helpen..
Het enige wat ik kan bedenken (wat mij helpt) is iemand helpen met het zoeken van afleiding.
Heftig.
Ik vind het knap dat je ons zo goed weet uit te leggen hoe jij dit ervaart. Zelf heb ik geen last van paniekaanvallen.
En ik vind het fijn dat jij er geen last van hebt! :-)
Duidelijk beschreven en wat je ook zegt, het uit zich bij iedereen weer op een andere manier.
Dankjewel.
Mijn paniekaanvallen duren ook wel eens een uur. Dus of ze zijn bij mij abnormaal, of ik heb er dan stiekem 2 achter elkaar ofzo :P
Benauwdheid en hyperventilatie vallen wel redelijk mee bij mij. Ik ben heel erg rilliger, ijskoud en zweten tegelijkertijd, opgefokt gevoel en misselijk en buikpijn.
Het schijnt dat het er dan meerdere achter elkaar zijn, maar ik heb daar geen onderzoek naar gedaan. Rot dat ze langer duren :-(
Bij mij duurt het gevoel wel langer dan 30 min. maar dit gaat wel met pieken en ‘dalen’.
Hoi, ik zie hier allerlei reacties van mensen met angst / paniek klachten. Misschien kan iemand van jullie mij een tip geven. Ik heb al zeker 8 jaar agorafobie. Straat / pleinvrees .
Het is een aantal keer gebeurd dat ik op straat liep met mijn hond en paniekaanval kreeg en naar huis rende. Sinds die keren met de fiets aan de hand gaan lopen. De angst om slappe benen te krijgen en flauw te vallen is erg groot. Het is zelf zo dat ik altijd als ik ga lopen mijn fiets meeneem. Het geeft het gevoel weg te kunnen bij paniek.
Ik heb al cognitieve therapie gehad, Emdr etc.
Niets helpt.
Weet iemand op welke manier je hier vanaf kunt komen? Het beheerst me!
Alvast bedankt
Hi Patricia, updating my post now to make this more clacr.Seareh volume and CPC should come from the one and only Google Adwords Keyword Tool.
In het verleden heb ik ook wel eens paniekaanvallen gehad. Gelukkig maar een aantal, maar dat waren er al een aantal te veel. ;-) Fijn is het namelijk niet! En het heeft ook wel tijd gekost om die situaties weer onder ogen te komen, ondanks dat het in sommige situaties maar een eenmalige paniekaanval was.
Wat vervelend trouwens dat je door de EHBO bent vastgehouden. Ik snap dat er veel mensen zijn die alcohol en drugs gebruiken, maar om iemand vast te houden die duidelijk aangeeft naar buiten te willen? Stom! ;)
Ik heb ooit een soort van paniekaanval gehad, maar dat was niet zo erg als jij beschrijft. Ik was in de keuken aan het koken en was echt zodanig aan het stressen (was op school trouwens) en ik wou iets pakken en wist totaal niet meer wat en ik was serieus in paniek en wist niet hoe of wat. Het was zonder hyperventileren of hallucineren maar het was wel echt eng want ik had echt een soort black-out. Ik wist een moment niet meer waar ik was of wat ik moest doen, was echt raar… xxx
Hoi, ik zie hier allerlei reacties van mensen met angst / paniek klachten. Misschien kan iemand van jullie mij een tip geven. Ik heb al zeker 8 jaar agorafobie. Straat / pleinvrees .
Het is een aantal keer gebeurd dat ik op straat liep met mijn hond en paniekaanval kreeg en naar huis rende. Sinds die keren met de fiets aan de hand gaan lopen. De angst om slappe benen te krijgen en flauw te vallen is erg groot. Het is zelf zo dat ik altijd als ik ga lopen mijn fiets meeneem. Het geeft het gevoel weg te kunnen bij paniek.
Ik heb al cognitieve therapie gehad, Emdr etc.
Niets helpt.
Weet iemand op welke manier je hier vanaf kunt komen? Het beheerst me!
Alvast bedankt
Lijkt me heel heftig. Zelf heb ik gelukkig geen last van paniekaanvallen.
Heel herkenbaar. Mijn verhaal kan je lezen op http://www.angst-paniek.blogspot.com
Sterkte en ik hoop dat we het snel achter ons kunnen laten en echt kunnen genieten.
Groetjes Bo
Dag Kim,
Ik heb ook jarenlang last gehad van paniekaanvallen/angststoornis. Zo heftig dat ik zes jaar geleden maandenlang vrijwel onafgebroken in een paniekstaat heb geleefd. Een ware hel.
Tegenwoordig heb ik er bijna geen meer last van. Medicatie en diverse therapievormen hebben mij geholpen om stabiel te worden. Als ik nu de lichamelijke panieksymptomen ervaar word ik er niet bang meer van. Mijn gedachten gaan niet meer met mij op de loop. Een verademing (letterlijk ;-) !!
Ik ben van plan om ook een blog te schrijven over mijn ervaring met paniek, wat ik wil publiceren op mijn website. Mijn intentie is om mijn leven te leiden vanuit kracht in plaats vanuit angst en daarbij hoop ik mensen met mijn ervaring wellicht een steuntje in de rug te kunnen geven.
Al surfend op het internet, om te kijken wat er zoal wordt geschreven over paniek, kwam ik diverse artikelen tegen waaronder die van jou. Je hebt jouw blog bijna een jaar geleden gepubliceerd en ik hoop van harte dat je intussen geen last meer hebt van paniekaanvallen of dat je ermee om kunt gaan als je het nog wel ervaart.
Hartelijke groet,
Savannah