De zomervakantieperiode is weer aangebroken en veel mensen gaan op vakantie. Of dit nu de hele vakantie lang door de jungle trekken is of een nachtje slapen in een hotel, je moet altijd een tas met spullen meenemen. Zo ging ik op vakantie met mijn angststoornis.
Ik ga op vakantie en ik neem mee… een tas volgeladen met angst. Genoeg voor de hele week. Genoeg voor een jaar, just in case, zeg maar. Je weet maar nooit hoeveel je nodig hebt. Wat als je meer nodig hebt dan in een gewone week? Wat als, wat als, wat als… Goed, misschien moet ik nog maar een extra tas meenemen, dit gaat niet passen.
Een angststoornis is niet iets wat je zomaar even ‘uit’ kan zetten wanneer je vakantie wilt hebben. Het reist met je mee, waar je ook naartoe gaat. Ik nam het mee naar Duitsland, en ook weer mee naar huis. Ik heb nog even geprobeerd het in het huisje te vergeten, maar tevergeefs. ;-) Helaas!
Voor mij is er echter wel een verschil tussen ‘hier’ en ‘daar’. Hier being thuis, in mijn eigen omgeving. Daar being op de vakantiebestemming. Waar die vakantiebestemming dan is, dat maakt eigenlijk niet uit. Van veel mensen met soortgelijke problemen hoor ik dat ze enorm op zien tegen vakanties. Ik kan het me voorstellen. Toch is het bij mij helemaal anders. Voor mij is vakantie heerlijk, fantastisch, nog net niet het paradijs, maar het komt dichtbij.
Ik ga wel degelijk op vakantie met mijn angststoornis, maar het is zo compleet anders dan thuis. Thuis ben ik vreselijk bang om iemand tegen te komen die ik ken. Iemand met wie ik dan moet praten (oh jee!). Op vakantie is de kans dat ik iemand tegenkom die ik ken zó klein, dat ik me daar heel erg weinig zorgen om maak. Daarnaast gaan wij vrijwel altijd buiten ‘het seizoen’ (hoogseizoen) op vakantie. Anderen, die wel aan het hoogseizoen gebonden zijn, zal ik dus niet tegenkomen. In restaurantjes durf ik gewoon te eten, want deze mensen ken ik toch niet! Op straat durf ik een foto te maken, want ach, deze mensen wonen zover van mijn huis af dat ik ze toch nooit meer zal zien! Als deze mensen over mij praten, ach boeiend! Ik zie ze toch nooit meer.
Ik voel me veel zekerder op vakantie. Het maakt me minder uit wat mensen van me denken, omdat ik er van uit ga dat ik ze toch nooit meer zie. Dat maakt mij zoveel meer relaxt. Ik ben een heel ander mens, en ik voel me ook helemaal anders. Ik voel me zelfs bijna gelukkig! Ik kan eindelijk echt eens genieten.
Mamma heeft al vaak gezegd ‘misschien moeten we maar hierheen verhuizen dan!’. Maar helaas gaat dat niet werken. Dat is best een pijnlijk besef. Ik zal namelijk direct weer een nieuwe ‘hier’/thuis hebben waar ik mensen ken. Natuurlijk moet je dat wel opbouwen, maar zodra ik in een dorpje woon is het gevoel weg, denk ik. Dan zijn mensen weer ‘bekenden’ en vind ik het wél erg wanneer ze over mij praten. Misschien moet ik maar elke week in een ander vakantiepark gaan wonen. :-)
Wat voor mij ook anders is op vakantie, is dat ik het gevoel heb dat ik uitdagingen aan mág gaan in plaats van aan móét gaan. Hier thuis heb ik gevoel dat ik bezig moet zijn. Dat ik de hele dag oefeningen moet doen om mijn angsten te overwinnen en aan te gaan. Op vakantie doe ik dit minder ‘gedwongen’. Ik ga misschien nog wel meer aan dan ik hier thuis doe, maar het is zoveel minder gedwongen. Ik doe dingen wanneer ik denk dat ik ze aankan en niet omdat het moet. Dat is zo’n fijn gevoel.
Ik ga op vakantie met mijn angststoornis – ik ga op vakantie. Ik geniet. Ik ben mezelf. Ik ben blij.
Neem jij iets ‘extra’s’ mee op vakantie? Hoe ga je daar mee om?
Liefs
Ja, mijn angst gaat ook gezellig mee op vakantie ;) Vervelend, maar ik kan hem helaas niet uit m’n tas gooien, dus gaat hij ongewild mee… Liefs!
Zonde hè! Kon het maar. :)
Bij mij gaat er een hele stapel boeken mee als ik (alleen) op vakantie ga, zodat ik me nooit eenzaam voel…
Fijn dat dat jou helpt om je niet eenzaam te voelen.
Liefs
Wat vervelend voor je. Hopelijk heb je genoeg tijd om lekker te genieten en ongedwongen je angsten te overwinnen.
Dat is zeker gelukt. :-)
Dit moet echt ontzettend vervelend zijn als je constant angsten hebt en deze ook nog telkens mee moet nemen met jou. Ik weet voor een deel hoe dat is, vanuit eigen omgeving.
Zelf heb ik maar 1 obstakel als ik op vakantie ga, ik ga het liefste naar landen waarvan ik zeker weet dat men er goed engels spreekt op zijn minst.. Duits lukt ook nog wel maar ook niet zo goed meer, maar zoals aan de Costa Brava, dat half om half, ik hou van een leuk gesprek namelijk en als ik de taal niet spreek, is dat best lastig om een binding te vinden met de plaatselijke bevolking. ;-)
X
Is inderdaad lastig, haha. Ik ging eens naar Hongarije… Kon er helemaal niks van maken qua taal, haha. Wat wel fijn is, is dat Engels wel steeds wat ‘bekender’ wordt, ook in landen waar dat vroeger niet zo was. Wat mij soms wel helpt is om in elk geval wat basis te leren van een taal. Het vervelende is alleen altijd dat mensen dan terug gaan praten… In zo’n razendsnel tempo dat ik er niks van snap. ;-)
Liefs
Misschien is een nomadisch bestaan een idee? ;-) Nee,maar fijn dat je op dat soort momenten minder belemmerd wordt door je angst. Vakantie is dan echt vakantie. En je angststoornis heeft ook vakantie nodig :-)
Haha, heb ook al vaak gedacht aan leven als kluizenaar. Lijkt me heerlijk rustig, haha.
Inderdaad wel heel erg fijn! Ik zou het fijn vinden als hij eens op een hele lange wereldreis ging. ;-)
Liefs Kim
Ik neem ADD, gegeneraliseerde angst en PTSS mee. Gelukkig heb ik van mijn PTSS niet heel veel last in het buitenland, simpel weg omdat het een andere omgeving is en er veel minder is wat me er aan doet “denken”. Gegeneraliseerde angst en ADD is veel lastiger! Het is de laatste tijd echt heel erg geworden met mijn angst maar over 3 weken ga ik op vakantie. Heel benieuwd hoe dat zal gaan. Hopelijk net zoals bij jou dat je er minder last van hebt. Die rust kan ik wel gebruiken :)
De rust heb je ook heel erg verdiend!
Liefs
Wel fijn dat vakantie dus echt ‘vakantie’ is voor je. De angst is er wel, maar veel minder, dus kan je beter genieten denk ik. Mooi om te lezen.
Ja :-) Heel fijn!
Ah toch wel fijn dat je van vakantie zo kan genieten, ondanks die angst. Dat moet echt een opluchting zijn :)
Zeker! Even een ademhalingspauze. :-)
Weer die herkenning. Ik ben nog eens gaan zoeken naar jouw diagnose, want ik herken zo vreselijk veel in jouw verhalen. Dit ook weer. Ik voel me heerlijk vrij als ik ergens ben waar ik niemand ken. De angst is niet compleet weg, maar toch zeker met meer dan de helft afgenomen. Zo herkenbaar. Je zou vaker op vakantie moeten dus ;-)
Haha, eigenlijk wel! :-) Wie weten kunnen we het declareren bij de verzekering, het gaat immers om ‘behandeling’ en ‘herstel’ ;-)
Liefs x
Mooi geschreven. Helaas kan je het niet thuis laten nee
Ik heb toevallig net gisteren een artikel geschreven op vakantie gaan voor volgende week
Ben benieuwd naar jouw artikel. :)
Wat vervelend dat het ook mee gaat op vakantie, maar wel fijn dat het in ieder geval minder is.
Heel veel plezier op vakantie! Liefs, Jonne
Zeker! De vakantie is alweer voorbij, hihi.
Angst neem ik ook mee op vakantie. Niet zozeer angststoornis achtige dingen zoals de paniek zonder aantoonbare reden (“paniek om niks”) die ik vaak heb, maar angst om praktische dingen. “Wat als ze onze boeking niet hebben ontvangen?” “Wat als we naar x gaan en we daar geen parking gaan vinden?” En ook nogal wat last van mijn dwangstoornis en bijhorende angst. Twintig keer checken of ik mijn autosleutels niet kwijt ben bijvoorbeeld, want “dan zitten we hier eeuwig vast.”
Dat is inderdaad ook herkenbaar. De praktische angsten en het controleren dat daarbij hoort wordt bij mij op vakantie vaak juist erger dan ‘hier’. Ervaar jij dat ook zo?
Ja, omdat je dan uit je vertrouwde omgeving bent. Allerhande zaken zoals parking zoeken, iets te eten vinden (extra moeilijk met een vegetarische vriendin), transport, boekingen zijn dan stresserender. Ook het ‘vertrekritueel’ kan best lastig zijn, tien keer controleren of ik het water heb afgesloten, of de verwarming uit staat, of alle lichten uit staan, of de deur op slot is, …
Ik ga niet van huis zonder mijn depressie. Hoe dat uitpakt is heel verschillend. Soms is het heel erg fijn om even in een andere omgeving te zijn, dan kun je ook makkelijker aan andere dingen denken. Andere keren voel ik me constant slecht. En daar voel ik me dan weer behoorlijk schuldig over, want op vakantie (of een dagje uit) moet je vrolijk zijn, toch? Het kost me dan ook bakken energie. De laatste keer dat ik een weekend weg was (in oktober) heb ik gezworen nooit meer zoiets te doen. Inmiddels zou ik het best wel weer willen, maar er is ook de angst dat ik er spijt van krijg. Het kost toch tijd en geld…