Close
Oneindige pirouette #3: weer eens een update!

Oneindige pirouette #3: weer eens een update!

Wauw, sinds juli is er niets op mijn blog verschenen. Toch blijven er mensen naar mijn blog komen om artikelen te lezen. Dat vind ik heel bijzonder om te merken. Bedankt daarvoor. Ik vond het toch wel weer eens tijd om het bloggen op te pakken. Of in geval, een poging te doen tot… haha. Vandaag eerst maar eens een update. Er is een hoop gebeurd in de periode dat ik niet heb geblogd. 

Hoe gaat het nu?
Daar stel je me een goede vraag. ;) Dat is een vraag die niet zo makkelijk te beantwoorden is. Er speelt erg veel. Er is de afgelopen maanden heel veel gebeurd. Een hoop fijne dingen, maar ook een aantal minder fijne dingen. Zo heeft mijn opa een tijd in het ziekenhuis gelegen, is er tot 2 keer toe geprobeerd in te breken in ons huis en zijn mijn pijnklachten enorm toegenomen. Ze belemmeren me momenteel erg in mijn dagelijks leven, dus dat is naar. Het is nog altijd een zoektocht naar waar deze klachten nu vandaan komen. Er worden dingen uitgesloten, maar de oorzaak is nog niet gevonden.

Gelukkig zijn er niet enkel vervelende dingen gebeurd! Ik heb ook veel stappen kunnen zetten. Deze worden voor een deel momenteel weer wat naar de achtergrond gedrukt door de pijnklachten, maar ik weet dat ik het kan. Ik heb met een goede vriendin afgesproken om samen naar een klimbos te gaan. Hier heb ik een hele fijne dag gehad. Ook ben ik éindelijk, na een hoop jaar, in het “grote-mensen-“huis van mijn beste vriendin wezen kijken. Ik ben samen met een lieve medegeocacher in Delft een ochtend wezen geocachen. Heel erg leuk!
Over geocachen zal ik binnenkort nog eens een blog schrijven. Veel mensen vragen me wat dit nu precies inhoudt. Nu moet ik zeggen dat ik niet heel erg goed ben in uitleggen, maar ik kan een poging wagen, en (aanvullende) vragen mogen altijd worden gesteld!

Therapie
Wat betreft therapie is er ook best wat veranderd. Mijn eigen psycholoog is weer terug! Dat is super fijn! Ik heb een behoorlijke tijd geen therapie gehad, omdat het tussen de vervanger en mij totaal niet klikte. Het is erg fijn dat mijn eigen behandelaar er nu weer is. Ik merk dat het in therapie iets beter lukt om te praten. Waar ik eerder letterlijk niets kon zeggen lukt dit nu vaak wat beter. De psycholoog en psychiater vinden ook dat ik me beter uit in gesprekken, dus dat is prettig. Helaas hebben zij wel een iets te rooskleurig beeld van hoe het gaat, dus ik heb hierin moeten aangeven dat het minder goed gaat dan zij denken. Lastig, maar wel belangrijk.

Angsten spelen een grote rol en ook mijn stemming is niet altijd even goed. Ik voel me “niet mezelf”. Waarschijnlijk komt dit voor een groot deel door de pijnklachten. Samen met mijn psycholoog kijk ik nu nog een keer naar een eventuele relatie tussen stress en mijn klachten.

Ook ben ik gestart met psychomotorische therapie. Een vorm van therapie waarbij je meer “bezig bent” en minder praat. Tot nu toe heb ik twee sessies gehad, dus of het me helpt kan ik nog niet zeggen, maar het is in elk geval iets waar ik plezier uit heb gehaald de afgelopen twee keer. Dat is ook al wat waard!

In mijn vorige update schreef ik over een groepsbehandeling die ik zou gaan doen. Toen was nog niet helemaal duidelijk geworden welke dit zou zijn, maar uit eindelijk viel de keuze op de mindfulnesstraining. Helaas is het voor mij momenteel wat veel qua afspraken, want naast therapie heb ik ook nog mijn autismecoach en wat andere vaste afspraken, dus de mindfulnessgroep zal waarschijnlijk niet haalbaar zijn op dit moment. De training duurt 2,5 uur en dit is momenteel te veel voor me. Gelukkig kan ik deze mogelijk op een later moment alsnog volgen als dit wenselijk is.

Aankomen
Ik was behoorlijk afgevallen het afgelopen jaar. Hoe dit precies kwam is totaal niet duidelijk (ik at niet minder, ik bewoog niet meer, ik had niet meer stress), maar het was zo.  Mijn huisarts gaf mijn ondergewicht als een van de belangrijke redenen voor mijn lichamelijke klachten. Hoewel ik zelf niet zo zag hoe mijn gewicht en de klachten in dit geval verband zouden hebben, wilde ik zeker uitsluiten dat mijn klachten wel door onderwicht komen. Daarom ben ik aan de slag gegaan om aan te komen. In het begin ging dat vreselijk moeizaam. Ik viel na de eerste afspraken met de diëtiste af, in plaats van dat ik aankwam zoals de bedoeling was. Uit eindelijk hebben we besloten dat ik met nutridrink en nutri-toetjes mijn calorie-inname zou verhogen om zo hopelijk aan te komen. Dit lijkt behoorlijk te lukken nu. Het gaat niet snel, maar dat hoeft ook niet. Het gaat. Hoewel ik dit nu nog niets van merk, blijf ik hopen dat ik als ik op een gezonder gewicht zit minder lichamelijke klachten zal hebben!

Sociale contacten
De afgelopen maanden zijn mijn sociale contacten, ook buiten het online wereldje, toegenomen. Ik heb met meer mensen afgesproken. Ik heb een groot deel van mijn vriendinnen van de middelbare school weer eens gezien en ik ben mee geweest naar een verjaardag waar ik bijna niemand kende. Voor mij allemaal spannende dingen, maar wel goede dingen om te doen!
Mijn contacten op sociale media probeer ik te onderhouden, maar ik merk dat ik het toch erg lastig vind om contacten te onderhouden. Zowel op sociale media als daarbuiten. Ik doe er in elk geval mijn best voor. Ook merk ik steeds meer welk contact voor mij prettig is en welk contact niet of minder prettig is.
Sociale contacten kunnen best prettig zijn heb ik gemerkt, als ik het maar zo mag en kan invullen als voor mij haalbaar is. Als die ruimte er is kan het heel fijn zijn.

 

Zo, voor nu was dat even de update. Er is zoveel te vertellen, zoveel wat ik zou kunnen delen, maar het moet nog wel leesbaar blijven, haha. Respect als je dit hele verhaal hebt gelezen! Als het goed is komen er de komende periode weer meer blogjes online.

Mocht je vragen hebben, of een onderwerp hebben waar je graag een blog over zou lezen, schroom dan niet om een reactie achter te laten of me een berichtje te sturen! :)

Liefs,
Kim

 

14 thoughts on “Oneindige pirouette #3: weer eens een update!

  1. Hey Kim,
    Mooi persoonlijk blogbericht. Misschien is Biodanza wel iets voor jou. Je moet het maar eens opzoeken. Overal zijn er wel groepen.
    Ik vind het alleszins fantastisch. Het is echt op je eigen tempo, geen danspassen ofzo. Het is ook helemaal non- verbaal.
    Af en toe geven ze kennismakingssessies.
    Nog iets anders ; mijn dochter heeft een website/blog gemaakt met reviews over musea in Nederland en België. Misschien eens leuk om een kijkje te nemen : groetenuithetmuseum.com

    Groetjes,
    Magda

    1. Hoi Magda,

      Dankjewel.
      Nee, ik heb nog nooit van Biodanza gehoord. Ik zal het eens opzoeken.

      Liefs,
      Kim

  2. Fijn dat je een update hebt geplaatst en ook fijn en goed dat je lekker de tijd en ruimte voor jezelf hebt genomen! :) Alle goeds!

  3. Ook al voel je je niet op je best, het is wel duidelijk dat je grote sprongen vooruit hebt gemaakt!

  4. Leuk om weer een update van je te lezen. Vervelend dat je zoveel pijnklachten hebt. Zou dat niet op fibromyalgie kunnen duiden? Ik zou wel eens willen lezen over wat je graag wilt. Zou je niet een keer op jezelf willen wonen in de toekomst, of een studie willen doen? Kortom, ik ben heel benieuwd naar je dromen en hoe je toekomst voor je ziet.

    1. Omdat de pijn zich voornamelijk uit als pijn op mijn borst (soms borstbeen), is fibromyalgie volgens mij niet erg waarschijnlijk. Wel erg lief dat je meedenkt!
      Bedankt voor je tip! Hele lastige, maar wel een goede om bij stil te staan en eens over te schrijven. Dankjewel. :-)

  5. Wat fijn dat je eigen psycholoog terug is. En fijn om via je blog weer wat van je te horen. Al volg ik je nog steeds op instagram!

  6. Leuk dat je weer schrijft Kim! Ik lees je blog graag en je helpt me enorm met het bevrienden van mijn eigen angststoornis. :)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

%d bloggers liken dit: