Magisch denken klinkt tof. Het klinkt alsof je kunt toveren, alsof je met je gedachten gebeurtenissen kunt veranderen. Benieuwd wat magisch denken echt is? Lees snel verder!
Eigenlijk zit je er met “met je gedachten gebeurtenissen veranderen” niet eens zo heel erg ver naast. Alleen is het niet zo dat je dit echt kunt, maar het is meer een soort bijgeloof, een geloof dat jouw gedachten bepaalde dingen laten gebeuren, of juist niet laten gebeuren.
Volgens Wikipedia (meest betrouwbare bron ooit ;-)) is magisch denken het volgende:
Magisch denken, in psychologische zin, ook wel verzoeking van de goden in religieuze of bijgelovige zin, is het dwangmatige geloof van een persoon, dat zijn gedachten, woorden of handelingen een bepaalde gebeurtenis kunnen oproepen of verhinderen, waarbij algemeen geldende regels voor oorzaak en gevolg genegeerd worden.
Uit magisch denken kan een dwangstoornis ontstaan. Er zijn veel gelijkenissen met een dwangstoornis. Bij magisch denken is het echter niet zo dat je er echt door wordt belemmerd.
Ik denk dat iedereen tot op zekere hoogte “magisch denkt”. Heb je bijvoorbeeld lievelingssokken? Een armband die je om doet om je te steunen als je een spannende dag hebt? Dat is niet gek. Ik denk dat dat ook prima is. Neem bijvoorbeeld de gelukssokken: misschien voel je je sterker, zelfverzekerder wanneer je deze sokken aan hebt. Dat is geen enkel probleem. Dat is alleen maar fijn. Het wordt natuurlijk wel een probleem wanneer het je hele leven beheerst, wanneer het heel erg dwangmatig wordt.
De laatste tijd heb ik heel erg veel last van het gevoel geen enkele grip te hebben op de situatie waar ik mij in bevind. Ik doe heel erg mijn best om om te gaan met mijn angst, om dingen niet uit de weg te gaan, maar om tegelijkertijd te dealen met mijn paniekaanvallen. Dit valt me eerlijk gezegd erg zwaar. Ik doe erg mijn best, ik zoek hulp, maar ik lijk alleen maar dieper te vallen.
Dat beangstigt me. Ik wil grip hebben op de situatie. Op die manier is voor mij magisch denken meer en meer om de hoek komen kijken. Het geeft me het gevoel van controle, terwijl ik tegelijkertijd merk dat ik er juist minder controle door heb.
Ik zal wat voorbeelden geven. Dat vind ik best lastig, omdat ik me er eigenlijk een beetje voor schaam. Daarnaast ben ik bang dat dit van mij afgenomen wordt (terwijl ik weet dat dit wellicht beter is). In eerste instantie had ik een heel grote hoeveelheid gelukssokken. Ik kon elke dag van de week nieuwe gelukssokken dragen. Dat was dus niet echt een “probleem” (ik wil het nu ook nog niet echt een probleem noemen). Wanneer ik in paniek raak en bijna flauw val heb ik vaak heel erg warme voeten. Mijn gelukssokken waren allemaal lange sokken. Het was voor mij heel logisch dat ik warme voeten kreeg (en dus in paniek raakte) wanneer ik lange sokken droeg. Toen ben ik dus over gegaan op het dragen van korte sokken. Nu durf ik al mijn lange, mooie, fijne gelukssokken niet aan. Ik durf alleen nog maar korte sokken aan, want die zorgen er voor dat de kans dat ik een paniekaanval krijg kleiner is. Onzin natuurlijk, maar ik geloof het toch ergens.
Zo ook bijvoorbeeld de kalender van de Flow. Die je altijd bij de eerste Flow van het jaar krijgt, zelf in elkaar kunt zetten… Als ik die niet om sla ’s ochtends vergroot ik zelf de kans dat ik een paniekaanval krijg.
Het is een soort stom bijgeloof. Voor mij een grote houvast. Maar ik wil het niet, ik vind het eng. Tegelijkertijd vind ik het heel erg moeilijk los te laten. Moeilijk om nog meer exposure te doen. Ik durf het niet goed te bespreken, uit angst het aan te moeten pakken. Het is zo stom en dubbel…
Herken jij magisch denken?
Liefs
Magisch denken klinkt bijna als disney. ;)
Ik wens je succes en bedenk alles wat je aandacht geeft wordt groter, zo ook zulke angsten. Ik hoop dat t je lukt je hoofd erbij te houden, rationeel zijn kan soms goed helpen. Hoop voor jou ook.
xx
Haha, ja hè? Ik vind het ook wel een leuke term!
Op zich werkt het voor mij wel om rationeel te zijn. Dat lukt vaak aardig, maar soms is alles zo’n chaos dat ik ergens hou vast probeer te grijpen. Dat is natuurlijk niet slim…
Je hebt helemaal gelijk dat alles wat je aandacht geeft groeit. Het is vaak wel lastig om iets te “verbannen” uit je hoofd. Een beetje het “denk niet aan een roze olifant”-effect.
Ik blijf m’n best doen. :-)
Magisch denken, in mijn traumasessies komt dit ook vaak voor. Als kind ontwikkel je het om de pijn die je al vanaf kleins af voelt weg te toveren. Of als je bepaalde rituelen uitvoert (denk aan eerst tanden poetsen, haren kammer, tik tegen de spiegel, een rondje draaien, slofjes kaarsrecht voor je bed, 1 meter van links) dan komt de boeman niet. Vaak ging het goed, soms ook niet. En toch bield je vast aan het ritueel, het gaf geluk.
Je put vaak uit postieve ervaringen bij een bepaald item. Zo doe ik al jaren 1 armband nooit meer af.
Ja, precies… Aan de ene kant is het positief, aan de andere kant wordt het soms naar, omdat het niet meer anders “kan”. Dat wil ik voorkomen.
Super lastig meis. Wel goed dat je het toch wil gaan aanpakken. In denk dat dat inderdaad een goede beslissing is. Maar ja, ik heb natuurlijk wel lekker makkelijk praten.
Ik denk dat magisch denken kan helpen, maar dat je leven er nog weer ingewikkelder van wordt. Zelf heb ik geen last van sterk angstgevoel of paniek, maar denk altijd wel erg na over wat er allemaal kan gebeuren als… Als gevolg stel ik veel uit of vermijd het. Daarnaast ben ik ook wel lui/futloos. Wat mij helpt is om mezelf de vraag te stellen “waarom niet?” of “waarom niet nu meteen?”. Als ik daar geen overtuigend antwoord op heb, dan moet ik het gewoon doen. Ik sta mezelf daardoor minder toe om iets groter te maken dan het is. Minder nadenken dus in plaats van meer.
Succes met het uitdagen, dat kan nog best moeilijk zijn, dus extra succes gewenst, X
Dankjewel! X
O ja, ik ken het. Maakt deel uit van mijn dwangstoornis. Je hoeft je er niet voor te schamen, bijna iedereen heeft het in zekere mate. Vooral vervelend als het ongezonde proporties begint aan te nemen, maar vaak is het een manier om met stress om te gaan.
Kim als dit jou houvast is op dit moment hoef je, je niet te schamen, Als je dit overwint gaat dat vanzelf weg. ik zou je alleen mee willen geven in jezelf te geloven dat je geest een krachtig iets is wat je zelf kan besturen waar jij de macht over heb en dat kan je in jou voordeel laten werken. heel veel jaren terug had ik ook paniekaanvallen en ik kreeg van mijn tante een placebopillletje wat dus niks deed maar omdat er in geloofde werkte het. En elke dag die passeerde waarin het steeds minder aanvallen waren kreeg ik steeds meer kracht ik heb het overwonnen en het is al zoveel jaar weg. Maar ik leef bewust als ik niet zo sterk in mijn schoenen sta laat ik alles voor wat het is dan let ik op mijn ademhaling en ga ik mediteren zo blijf ik de baas geloof in jezelf tijdens een paniekaanval let op je ademhaling en vecht tegen het monster er is nog nooit iemand dood gegaan tijdens een paniekaanval dus relativeer succes xxx