Close
Kleine gelukjes

Kleine gelukjes

Het is alweer even geleden dat ik een kleine gelukjes post plaatste… Na mijn ietswat negatieve blog van afgelopen maandag dacht ik dat het ook wel weer eens leuk was om te focussen op de mooie, fijne dingen van dit moment.

Het is namelijk niet zo dat het compleet donker is. Er zijn veel lichtpuntjes. Sommige groot, sommige klein. Maar ze zijn er.

Hulp. Hoewel het op de slechte momenten de afgelopen tijd heel lastig is om erachter te komen wat me helpt is het soms gewoon wel fijn als mamma me even een knuffel geeft. Of als ik iets eet wat ik normaal gesproken erg lekker vind. Het is geen “hulp” in de zin van een behandeling bij de GGZ, daar wacht ik nog op. maar wel gewoon over fijne dingetjes, fijne “hulp”. <3

Sneeuw. Onderstaande foto spreekt voor zich, denk ik. Ik hoop zó dat het weer gaat sneeuwen komend weekend.

Gisteravond keek ik uit het raam (toen ik al in bed lag). Sneeuw! Dus ik rende naar beneden en naar buiten in pyjama en op mijn sokken. No shame in my game ❄️❄️❄️❄️

Lezen. Op dit moment lees ik het boek “De afstand tussen jou en mij” en ik ben verliefd. Ik ben inmiddels al ver over de helft, maar ik wil niet dat dit boek ooit stopt. Echt. Het gaat, even heel simpel gezegd, over een meisje dat in haar eentje 3500 gaat lopen. De Appalachian Trail. Met alles wat daarbij komt kijken… Echt een heel tof boek.

Wandelen. Ik merk steeds meer hoe fijn wandelen eigenlijk is. Vaak zijn de wandelingen niet paniekvrij. Soms niet eens huilbui-vrij, maar toch merk ik dat het wel prettig is. Natuurlijk is het op het moment dat ik het gevoel heb dat ik nu toch echt dood ga niet fijn. Absoluut niet. Maar dat is nergens fijn. Buiten minder fijn dan binnen… Toch helpt het wel om naar buiten te gaan als ik mijn hoofd even leeg wil maken. Als ik even de weg kwijt ben. Gewoon even wandelen. Hoofd leegmaken. Even niks.

Door de spagaat heen. In 2016 was het mijn doel om de spagaat de kunnen. Dat is gelukt. Bijna gooide een stomme blessure roet in het eten, maar gelukkig kon ik op 31 december de spagaat doen. Inmiddels kan ik ook de spagaat met mijn voorste been op een verhoging!

15876281_1922930367939981_1536835011854991360_n

Het is niet zo’n hele duidelijke foto, maar toch. Ik kan het, echt.

♥ Brieven schrijven Lieve mensen ♥ Oppassen ♥ Knuffelen met Pojke als ik me niet zo goed voel ♥ Hoe snel mijn nieuwe begeleidster op mails reageert, en ook hoe uitgebreid ze dit doet ♥ Slapen ♥ Dingen aan mensen durven vragen ♥ De telefoon durven opnemen en antwoord kunnen geven op de vragen die degene “aan de andere kant heeft” ♥ Dromen ♥ Dromen waarmaken ♥ Nadenken over hoe ik verder wil met mijn blog ♥ Voor het eerst helium inademen en dan praten, hihi ♥ Mijn snoezelkussen, wat ik aan het maken ben Hulp van een turnster, op afstand ♥ Warme chocolademelk met slagroom op een koude dag ♥ Voor het eerst in meer dan een jaar een bepaalde ronde zonder paniek kunnen lopen ♥ Blog ideeën opdoen ♥

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

%d bloggers liken dit: