Het lijkt alleen maar donker. Alles voelt slecht, je voelt je somber. Geen lichtje te vinden. Geen hoop, niets. Toch is het niet alleen maar donker…
De afgelopen periode is voor mij een “donkere” periode geweest. Eigenlijk is dat het nog steeds. Dat gaat niet zo gemakkelijk over als het komt (helaas). Alles kost ongelofelijk veel moeite. De kleinste dingen. Ik omschrijf het vaak als “ik ben op”. Leeg. Kan niet meer. Máár: ik moet wel verder. Ik zou ervoor kunnen kiezen om in mijn bed te gaan liggen en er niet meer uit te komen tot de “donkerte” over is. Geloof me, dat heb ik geprobeerd. Werkt ook niet echt.
Het is enorm verleidelijk. Ik zal ook zeker niet ontkennen dat ik in zulke periodes nog regelmatig in die val trap. Geen wijzende vingertjes dus als dat is wat je nu doet in de donkere periodes die voorbij komen…
Wanneer alles zwart zie, alles zonder kleur… Vergeet ik meestal dat er ook licht is. Hoop. Kleine, fijne dingetjes. Ik zie ze niet. Ik kan ze niet zien. Misschien wil ik ze ook wel helemaal niet zien… Wat het precies is weet ik niet, maar zichtbaar zijn ze niet direct.
Tot ik er afgelopen week eens bij stilstond. Het is niet alleen maar donker. Er is altijd wel licht, ergens. Als je er bij stil durft te staan. Kunt staan. Wil staan.
Het kan werkelijk van alles zijn: van iemand in de supermarkt die zegt dat jij wel eventjes voor mag omdat jij maar 1 boodschap hebt en zij een hele kar vol (als het al lukt om naar de supermarkt te gaan, natuurlijk) tot een vogel die – terwijl jij in bed ligt – vlakbij zit te fluiten. Of juist wegvliegt nadat hij een half uur heel erg vals heeft zitten “zingen” voor jouw raam. Wat een opluchting. ;-)
Ik denk dat het belangrijk is ook stil te staan bij wat je zelf kunt doen voor iemand die in een donkere periode zit. Een kort berichtje is zo verstuurd. Een kaartje is zo geschreven. Iemand zal misschien niet de waardering voelen die hij of zij normaal voelt. Het kan ook dat diegene het juist heel erg sterk voelt. Het maakt niet uit. Het gaat erom dat iemand weet dat je aan hem/haar denkt. <3
Dit blogje is niet helemaal geworden wat ik wilde. De woorden komen de laatste tijd niet helemaal zoals ik wil.
Liefs
Prima blogje hoor! Als het niet goed gaat mag je best wat minder streng zijn voor jezelf. Ik hoop dat je snel weer uit deze dip komt en het schrijven weer makkelijker gaat <3
Wat goed dat je ook de positieve dingen probeert in te zien, alhoewel dat inderdaad niet altijd makkelijk is. Hier een vogel in huis die regelmatig heel hard (en vals) fluit, kan hem soms wel wat doen. Totdat hij dan heel lief op mijn schouder komt zitten en me aankijkt met zijn wijze oogjes. Ja, mijn vogel heeft wijze oogjes ;)
Ik hoop dat je snel weer uit je dip kunt komen, maar wees ook niet te hard voor jezelf dat het niet snel genoeg gaat. Het is voor jezelf namelijk nooit snel genoeg.
Hey Kim, wat erg voor je dat het zo’n donkere periode is….
Je hebt begrepen dat je je moet optrekken aan de kleinste positieve dingen. Dat is moeilijk maar je bent er bewust mee bezig en dat is een goede eerste stap. Ik wens je heel veel sterkte toe en wees niet zo streng voor jezelf. Dit blogje is – net als vele anderen – zo herkenbaar voor mij…En jij kan het zo mooi verwoorden, Je mag trots zijn op jezelf dat je deze blog postte in deze moeilijke periode. Heel veel sterkte!
Het is misschien niet geworden wat je ervan hoopte, maar ik vind het prachtig <3 je hebt ook helemaal gelijk: er zijn altijd lichtpuntjes, maar het lukt niet altijd om ze te zien en ook niet om ze te zien als lichtpuntjes.