Wanneer je in behandeling gaat bij een psycholoog of bijvoorbeeld een ggz-instelling heb je vrijwel altijd eerst een intakegesprek. Vandaag een stukje over hoe dat er aan toe gaat.
Ik heb in mijn leven verschillende intakes gehad. Voor een centrum voor eetstoornissen, voor verschillende algemene GGZ-instellingen en bij onafhankelijke begeleiders. Vanuit mijn ervaring zal ik vandaag een stukje schrijven over hoe een intake eruit ziet.
Wanneer je je hebt aangemeld (of bent aangemeld door bijvoorbeeld je huisarts) voor een behandeling bij een psycholoog of instelling krijg je meestal een brief thuis met daarin de datum voor het intakegesprek. Soms zit er ook een pakketje papieren bij. Dit zijn vragenlijsten waarvan men graag wil dat je ze invult voor het gesprek (tenzij anders aangegeven). De vragenlijsten geven vast een overzicht van je klachten en de ernst daarvan. Dat is voor een psycholoog handig om te weten. Soms wordt gevraagd deze formulieren vooraf op te sturen, soms neem je ze gewoon mee naar de afspraak. Wat ook wel eens voor komt is dat je de een mailtje krijgt met de link naar een website waar je de vragenlijsten (beveiligd natuurlijk) kunt invullen. Op die manier kan de psycholoog je vragenlijsten gemakkelijk bekijken voordat je op het gesprek komt. Nog een andere optie is dat je de vragenlijsten na het eerste gesprek invult, bij de intaker of thuis. Laatste optie: er zijn geen vragenlijsten. Alles is mogelijk, zoals je ziet. Helaas kan ik hier geen duidelijkheid over geven.
Wanneer je aankomt op de plek van de intake meld je je meestal bij een balie. Deze zal je verwijzen naar de juiste wachtkamer. Als je bij een onafhankelijke psycholoog een intake hebt zal dit waarschijnlijk niet zo zijn. De kans is dan groter dat er gewoon één wachtruimte is waar je plaats kunt nemen tot je wordt opgehaald voor het gesprek.
Tijdens de intake wordt gevraagd naar je klachten. Het is belangrijk voor een psycholoog om te weten waar je precies last van hebt om te weten of hij/zij je kan helpen. Vaak wordt er besproken wat precies je klachten zijn, hoe je die ervaart, op welke vlakken in je leven deze klachten je belemmeren en wat je graag zou willen veranderen. Soms komt een psycholoog tot de conclusie dat hij of zij je niet goed kan helpen met de klachten die je hebt. Dan kan hij of zij je eigenlijk altijd helpen door je door te verwijzen naar een geschiktere plek.
Wat ook vaak wordt besproken is hoe je zelf graag geholpen zou willen worden en wat je verwachtingen zijn. Verwacht je eens in de twee weken een gesprek? Of weet je (door eerdere ervaring bijvoorbeeld) dat dit niet genoeg gaat zijn? Het is belangrijk om je verwachtingen uit te spreken. Hier wordt natuurlijk niet altijd helemaal in mee gegaan, maar het is wel belangrijk om het aan te geven. Wanneer er niet met jouw idee wordt meegegaan kan dit zijn omdat de psycholoog denkt dat iets anders beter voor jou zal zijn. Dit zal natuurlijk wel altijd gebeuren in overleg. Wanneer je niet weet wat je graag wilt is dat ook niet erg, ook daar kan de psycholoog je bij helpen. Het is ook prima als je graag aan hen over wilt laten wat het beste voor je is (tenminste, dat is mijn ervaring). Het is namelijk vrij logisch dat je niet weet of je genoeg gaat hebben aan eens per week een gesprek of bijvoorbeeld een deeltijdbehandeling.
Vaak volgt er na een intakegesprek een adviesgesprek. Hierin wordt besproken wat het plan van aanpak gaat zijn om jouw klachten te verhelpen of in elk geval leefbaarder te maken.
Heb jij wel eens een intake gehad? Hoe ging dat in zijn werk?
Liefs
Intressant om te lezen. Bij mij is t heel lang geleden toen was ik 9/10/11. Volgens mij moest m’n moeder papieren invullen :)
Dankjewel!
Ik hoop dat ze ook wel aan jou hebben gevraagd hoe en wat, maar misschien heb je dat niet heel bewust meegekregen, haha.
Goed stuk weer! Mijn intake bestond uit vragenlijsten (ROM), een gesprek, een interview en daarna nog een gesprek.. Maar goed, dat was ook voor de kliniek, dus zorgvuldigheid was op z’n plaats!
ROM heb ik inderdaad ook ingevuld bij de eetstoorniskliniek. Ik vond het altijd een beetje zinloos, maar dat kwam omdat er nooit iets veranderde. Is natuurlijk niet, omdat ze ook graag zien als het niet helpt. Als er wel dingen veranderen is het natuurlijk wel handig (en misschien zelfs fijn om te zien als dingen positief veranderen!).
Ik vul ‘m nou 1 keer per 8 weken in… Echt een momentopname blijkt wel! Bij m’n laatste was de uitslag negatiever, terwijl het een stuk beter ging! ;)
Haha, dat is ook weer waar!
Ik heb nog nooit zo’n intakegesprek gehad. Maar ik vind het wel heel interessant om te lezen hoe dat precies gaat.
Goed om te horen!
Ik heb ook meerdere intakes gehad. De eerste keer ging ik naar een kleine psychologenpraktijk. Het eerste gesprek moest ik uiteraard vertellen over mijn klachten en stelde de psycholoog erg veel vragen. Daarna had ik een afspraak voor het invullen van vragenlijsten. De tweede afspraak was samen met mijn ouders. De derde afspraak werden de vragenlijsten doorgenomen en kwam de diagnose depressie (en nog een paar dingetjes die nu niet meer van toepassing zijn). Toen ik later naar een grotere ggz instelling ging om naar een psychiater te gaan was er geen fatsoenlijke intake. Maar de behandeling bij de psychiater sloeg sowieso nergens op. ;) Hij had op een gegeven moment ook door dat er geen vooruitgang in zat, dus liet hij opnieuw psychologisch onderzoek doen. Heel uitgebreid ditmaal. Gewone vragenlijsten, maar ik moest ook dingen tekenen en andere testjes doen. De resultaten werden besproken met de psychiater, die daar totaal niet geschikt voor was, want hij heeft me niks verteld over de diagnose dysthymie (daar kwam ik meer dan een jaar later bij toeval achter bij de zoveelste wisseling van behandelaar).
De laatste intake ging weer anders. De huisarts had in haar verwijsbrief geschreven over een vermoeden van een eetstoornis. De psycholoog heeft dat nooit direct genoemd, maar dat kan ik achteraf zo beredeneren. Ik vertelde mijn verhaal, noemde mijn klachten, beschreef mijn eerdere ervaringen met behandelingen binnen de GGZ. Hij bleef maar doorzagen over mijn gewicht en hoe ik mezelf zag. Dat snap ik nu wel, toen verbaasde het me nogal. Ik dacht dat ik daar kwam vanwege mijn depressieve klachten. :p Hij heeft verderop in het traject, toen hij ook van het idee eetstoornis was afgestapt, nog een vragenlijst afgenomen om te kijken of ik “erg genoeg” scoorde om antidepressiva te proberen. Op basis daarvan heeft de huisarts antidepressiva voorgeschreven, maar toen die niet bleken te werken zei ze dat ze dat al had gedacht. Uiteindelijk kwam het erop neer dat zowel psycholoog als huisarts hun vraagtekens hebben bij de diagnose dysthyme stoornis, maar wat het wel is? De psycholoog denkt dat de depressieve klachten een gevolg zijn van een lichamelijke ziekte, de huisarts denkt nog steeds aan een eetstoornis (vooral nadat de onderzoeken bij de internist niks uitwezen). Binnenkort samen met een van mijn ouders naar de huisarts om de mogelijkheden nu te bespreken. Ik neem iemand mee die heel duidelijk kan zijn dat er geen sprake is van een eetstoornis. Met de psycholoog heb ik het destijds gehad over een behandeling bij een vermoeidheidscentrum. Misschien dat weer eens ter sprake brengen en dan zal er evt. weer een intake volgen. ;) Maar goed, ik wil liever verder lichamelijk onderzoek en een diagnose die wel klopt (want CVS zou bijvoorbeeld de lading ook niet dekken).
Ik hoop dat je ooit iemand zult treffen die je wél begrijpt en die wel kan uitvinden wat er nu precies aan de hand is.. Veel sterkte!
Net als Sytse heb ik nog nooit een intakegesprek gehad. Ik vind het wel interessant om te lezen, leerzaam! :)
Fijn ook om te horen :-)
Wat een handig blogje en wat een goed moment. Goed dat je dit aankaart, zo heb ik ook meteen een beeld van wat ik volgende week zoal kan verwachten. Vind het doodeng maar is gelukkig gewoon eenmalig
Heel veel succes!
Lijkt me een heel spannend iets, ik heb er zelf geen ervaring mee. Ik vind het wel heel positief dat een deel van de focus echt ligt op wat je zelf wilt/verwacht.
Mijn huidige psycholoog heeft besloten om de behandeling te beëindigen en nu ben ik op haar advies jacht naar een schematherapeut. Ik heb nu een dame gevonden die dus binnenkort een intake gaat afnemen, maar dan weer schrikt dat ik heel lang bij deze psycholoog heb gezeten. Ze zegt dat ze zich richt op ‘verandering” en weet niet of het voor mij de juiste therapie is (voor angststoornis) maar dat ik wel op de intake mag komen.
Ja jeetje…ik kom zo moeilijk uit mijn woorden als het gaat om het beschrijven van wat ik wil veranderen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik best wel nerveus en skeptisch ben naar zo’n intake…een beetje bang zelfs omdat ik bang ben dat ze me als hopeloos geval labelt, of nog erger lui of zo.