Een vraag die je, zeker wanneer mensen weten dat het een tijdje niet goed met je ging, vaak krijgt is ‘hoe gaat het met je?’. Wat antwoord je daar nou op?
Wanneer iemand mij vraagt hoe het gaat antwoord ik ‘goed!’ wanneer ze niet weten van de dingen die spelen. Wanneer ze dit wel weten verandert het in ‘oh! Ja! Wel goed hoor!’. Hypocriet hè? Ik pleit op mijn blog namelijk voor openheid en wat doe ik zelf..? Ai.
Er zijn voor mij een aantal dingen die het moeilijk maken om de vraag ‘hoe gaat het met je’ te beantwoorden. Een daarvan is dat ik nooit weet of iemand het echt wil weten. Is het een oprechte vraag of een zo’n vraag waarvan ze vinden dat ze hem moeten stellen maar eigenlijk niet zitten te wachten op een echt antwoord? Geen idee!
Daarnaast is het gewoon een vage vraag. Bedoel je namelijk ‘hoe gaat het op dit moment? Of wil je weten hoe het in het algemeen gaat? Kun je misschien wat duidelijker zijn? ;-) Op dit moment gaat het namelijk altijd prima, tenzij ik in paniek ben. Maar goed, als je dan vraagt hoe het nu eigenlijk met me gaat loop je de kans een stomp voor je hoofd te krijgen. Ik ben verder overigens geen agressief typje.
Over het algemeen is al een ander antwoord. Over welke periode wil je het dan weten? Vandaag? Een maand? Of het jaar? Geen idee.
En vraag ik me ook nog af of ik antwoord moet geven over nú of een vergelijking moet maken met bijvoorbeeld een jaar geleden of de laatste keer dat deze persoon het aan me vroeg. Het kan in vergelijking met gister een super dag zijn maar in vergelijking met vorig jaar kan het bagger slecht gaan. Moet ik mijn ‘goedheid’ dan eigenlijk meten aan mijn eigen maatstaven of met de maatstaven van normale mensen? Dat is nogal een verschil namelijk!
Hoe doen mensen dat toch, antwoorden op de vraag hoe het gaat. Ik heb geen idee. Dus zeg ik maar gewoon ‘Oh! Ja! Goed wel, denk ik!’, waarna ik ongemakkelijk wegkijk en zo snel mogelijk een eind aan het gesprek maak (dát kan ik dan wel weer heel goed!).
Hoe gaat het met jou? Nu? Op dit moment?
Liefs
Zo herkenbaar! Kom overigens pas net thuis van stappen bij vierdaagse in Nijmegen. Meerdere mensen hebben vanavond ook die vraag gesteld en herken zoveel uit je blog! Thanks daarvoor! Je bent erg inspirerend!
Wat een bijzondere reactie zeg, dankjewel!
Herkenbaar dit..
Hoe gaat het met mij, nou dagelijks ontzettend veel pijn. Dus hoe gaat het met mij prima. Of naar omstandigheden goed ofzo.
Haha
Haha, lastig hè! Je wilt ook niet elke keer een enorm negatief verhaal ophangen, haha.
Ja, herkenbaar dit! Ik vind het ook een lastige vraag.
Hoop dat je eventueel in de andere reacties nog wat tips kunt vinden. :-)
Hey, that’s a clever way of thniking about it.
Goed artikel Kim! Er zijn momenten dat ik het zo’n rotvraag vind, want wat moet je er in vredesnaam op antwoorden?
Wat ik weleens doe, is een vraag terug stellen: “Wat wil je precies weten?”
Als het antwoord is “Eh nou ja… gewoon eh… hoe het me je gaat” dan weet ik genoeg, dan wil die persoon het echte antwoord niet horen.
Als het antwoord is “De laatste keer dat ik je sprak had je last van…/was je bezig met…, dus ik ben benieuwd hoe het er nu voor staat” dan weet je dat iemand echt aandacht voor je heeft en je verhaal wilt horen.
Oh, dat is een goede zeg! :-D Dankjewel!
Goede tip Wendy! Ik zeg namelijk altijd dat het goed met me gaat. Oprecht geïnteresseerden vragen dan soms zelf wel door. Daar wacht ik meestal op haha.
Heel herkenbaar. Mijn standaardantwoord is: goed hoor. Bij oprechte interesse komt er wel een specifiekere vraag. Of bij echte vrienden probeer ik nog iets meer te vertellen. Maar soms kan ik niets bedenken, omdat ik bezig ben met hun verwachtingen.
Dat laatste is heel herkenbaar. Ik wil nooit een ‘verkeerd’ of ’te veel’ antwoord geven. Ben ik eigenlijk meer bezig met de ander dan met een antwoord bedenken op de vraag, haha.
Haha ohhh ja ik had het er afgelopen week nog over met een vriendin.. het blijft raar inderdaad. En al helemaal de vraag ‘alles goed?’ (wat je denkt: nou eh.. nee? maar wat je zegt) ‘Jaa met jou?’
Ik zeg eigenlijk vrijwel altijd ‘goed’ of ‘ja wel goed.. beetje moe, druk, ziekjes etc’ Heel soms, toen het net uit was bijvoorbeeld (en toen je ook overduidelijk kon zien dat ik me niet goed voelde) zei ik wel dat het wat minder ging (alsnog een understatement ;))
Maar meestal als ik met mensen bent die zich in echt me interesseren en om me geven (en ik in en om hen) komt na die eerst ‘beleefdheids-hoe-gaat-het?’ nog een echte ‘hoe gaat het?’ eentje waar je dan wél echt eerlijk op ‘mag’ antwoorden.
Al heb ik af en toe wel echt zin om op zo’n beleefdheids-hoe gaat ie te antwoorden: KUT!
Gewoon, om te kijken wat er gebeurd ;)
Dat is fijn. :-)
Hahaha, dat zou echt grappig zijn. Ik denk dat iemand totaal niet zou weten wat hij/zij moet doen, haha.
Zo’n herkenbaar artikel dit!
Jaren terug vroegen ze dat iedere dag op stage. Maar ik kon toch moeilijk iedere dag aanzetten met hoe ik me werkelijk voelde? Dan lijk ik ook alleen maar Piet Klaag. Maar met erover te liegen creeerde ik weer valse verwachtigingen. Ik ben ook altijd blij als mensen er niet naar vragen. Vaak durf ik het echte antwoord niet te zeggen. En als ze door die leugen heen prikken, kan ik in janken uitbarsten over hoe ik me echt voel.
Knuffel1 Soms zou het zo gemakkelijk zijn als mensen gewoon doorhadden dat je er even niet over wilde praten. Natuurlijk is het fijn als er mensen zijn die het vragen en ook echt willen weten hoe en wat, maar soms hoeft het even niet. :-)
Zo herkenbaar! Hoe gaat het met je? Oh, gewoon zijn gangetje! Dat is mijn standaard antwoord eigenlijk. Of: ‘Zoals altijd’, en dan mogen ze zelf intepreteren hoe en wat 😉
Haha, “oh, gewoon, zoals altijd” was/is altijd mijn antwoord bij m’n psych, en ook bij de vorige. Weet ik veel! Haha…
Tegenwoordig zeg ik bijna altijd eerlijk hoe het gaat. Laatst kwam ik een vriendin van vroeger tegen en die vroeg hoe gaat het, maar ondertussen liep ze door. Het was zo’n overduidelijke beleefdheidvraag, maar met ook de duidelijke boodschap: geen behoefte je te spreken. Dat klinkt aso, maar we kennen elkaar en ik had ook absoluut geen behoefte om haar te spreken. Dus ik riep terug: Goed, met jou ook? Zij steekt duim omhoog en tot zover deze wanvertoning, want dat was het. Maar mensen die ik tegenkom die echt oprecht vragen hoe het is, die geef ik eerlijk antwoord. Vaak zeg ik: Niet leuk om te horen, maar het gaat niet zo goed. Ik leg dan even kort uit hoe of wat en dat ik in behandeling ben en daarna vraag ik hoe het met hen is. Ik merk dat mensen dan ook opener terug zijn en zelf ook eerlijk durven te zeggen hoe het met ze gaat.
Dat is wel een hele vreemde ontmoeting vind ik, haha..
Hoe je het normaal doet vind ik wel een hele goede! Bedankt voor die tip! Nog steeds vind ik het super moeilijk om te bepalen hoe het nou eigenlijk gaat, maar mocht ik daar uit zijn, dan kan ik zoiets misschien wel doen. :-) Dankjewel!
Zo herkenbaar! Bij mij is het vooral omdat ik weet dat 90% het alleen maar uit beleefdheid vraagt en echt niet zitten te wachten op wat er aan de hand is, dan moeten ze weer alles aanhoren en er iets op zeggen en dat vinden ze lastig. Ook is het inderdaad zo’n vraag waarvan ik niet weet wat ze bedoelen. Aangezien je me ziet op het moment dat je het vraagt zal het inderdaad niet superslecht gaan, want dan zou ik nu thuis zitten, maar hoe het de rest van de week/maand is gegaan kun je beter niet vragen.
Op dit moment voel ik me angstig. Ik MOET naar de supermarkt maar ik voel me helemaal niet lekker en nu met die storm zie ik het al helemaal niet zitten want dat slaat altijd zo op m’n adem en dat maakt rustig ademhalen niet bepaald makkelijker. Buiten dat gaat het lichamelijk wel ‘ok’, ik ben erger gewend. :P (Dit zou ik uiteraard niet zeggen als iemand nu zou bellen en zou vragen hoe het gaat, ik zou me echt een zeurpiet voelen haha)
Goed dat je hier wel eerlijk bent geweest! :-) Topper! Niet dat het geholpen zal hebben met het naar de winkel gaan, maar toch! Ik vind het goed dat je je er wel bewust van bent hoe het met je gaat. Nu. :-) En je mag hier voor jouw idee ‘zeurpiet’ zijn, ik vond je reactie helemaal niet zeurpieterig! Deels omdat ik oprecht geïnteresseerd ben en deels omdat ik merk dat jij eerlijk bent en dat vind ik mooi.
Als je nog niet naar de winkel bent geweest.. succes! :-)
Ik ga ook nooit hele verhalen ophangen over hoe het nu écht met me gaat. Zeker niet als niemand weet over wat er thuis speelt en daar eigenlijk ook niet echt geïnteresseerd in is. Nu ik er zo over nadenk, zeg ik eigenlijk nooit tegen iemand hoe het echt gaat, haha. Goed bezig.
Haha, goed bezig Lilian, goed bezig. Nee hoor, het is denk ik ook een automatisme? Om het te veranderen zou je er echt bewust op moeten gaan letten, wat natuurlijk kan, maar niet super makkelijk is.
Ik probeer al vijf minuten een antwoord te bedenken, maar ik weet het niet zo goed. Dat is ook wel meteen het antwoord dat ik vaak geef als mensen een beetje weten hoe en wat. Anders zeg ik vaak ‘ja goed, gaat wel denk ik’. Ik weet het gewoon niet en dat is echt heel frustrerend!
Snap ik! Vind ik zelf ook. Vooral het ‘niet weten’ vind ik lastig. Als ik het wel wist, zou ik misschien wel antwoord kunnen geven.
Meestral beantwoord ik het niet en vraag de vraag meteen terug haha
Ook herkenbaar, haha. Er zijn maar weinig mensen die dat echt doorhebben of er iets over zeggen.
Herkenbaar. Ik roep ook meteen ‘goed hoor!’. Het is eruit voordat ik ’t door heb. Maar inderdaad: hoe weet je nou of iemand ’t *echt* wil weten? Soms kan ik daarna aan iemands gezicht zien dat diegene het echt wilde weten. Dan valt er zo’n ongemakkelijke stilte omdat ze m’n blog hebben gezien ofzo, en eigenlijk wel nieuwsgierig zijn, maar er niet verder naar durven te vragen.
Ik vind ’t ook altijd heel moeilijk. Tegen familie leden zeg ik tegenwoordig ‘gaat wel’. Dan kunnen ze zelf beslissen of ze verder vragen, maar het klinkt al zo snel negatief: gaat wel.
Daar heb je inderdaad wel gelijk in. Soms weet je ook dat mensen van iemand iets hebben gehoord en dan zie je de teleurstelling als je gewoon ‘goed hoor’ zegt. Sorry, geen spannende verhalen vandaag, haha.
Ik ben ook niet zo’n fan van die vraag. Vaak stellen mensen de vraag als ze je toevallig tegenkomen in de winkel ofzo. Dan heb ik helemaal geen zin om uitgebreid antwoord te geven en die persoon zit er dan ook niet op te wachten waarschijnlijk. Maar op andere momenten vind ik het ook moeilijk om eerlijk antwoord te geven. Soms weet ik zelf gewoon niet zo goed hoe het gaat en soms heb ik geen zin om erover te praten. Maar ik vind het ook moeilijk omdat ik mentaal soms wel goed voel maar lichamelijk heel slecht. En dan heb ik geen zin in medelijden van anderen omdat ik me best wel redelijk voel verder. En dan ben ik bang als ik uitleg dat ik amper slaap van de pijn mensen denken dat ik zeur of dat ik zielig ben. Dus meestal is mijn antwoord op die vraag gewoon dat het goed of redelijk gaat, vaak met de toevoeging dat ik wel moe ben :P
What a print! I agree with Lakota – I'd love to have a week wearing your dresses. You were made to wear maxis. I have not a single flowering or non flowering plant on my back yard, phallic or otherwise. Can't help you there.I think your boy is showing his reaction to the suggestion that Miss Simmonds had been offered a 'rbaa;gain' with the £16 bag!Love you in the summer Curtise, we get to see you out flaunting you style to the 'max'.Lucy x
Ik geef eigenlijk altijd op de ‘op dit moment’-vraag. Da’s handig want als ik buiten kan komen gaat het altijd goed, hahaha.
Kortom: een vraag die ik ook graag ontwijk. Heb nooit zo’n zin om te vertellen hoe het echt gaat. De helft is er waarschijnlijk ook niet geïnteresseerd in. En als ze dat wel zijn kunnen ze altijd nog mijn blog lezen :p
Tegen mijn familie, ouders en vriend ben ik eerlijk als ze vragen hoe het gaat maar tegen kennissen/vrienden zeg in meestal: gaat wel / goed. want veel mensen stellen de vraag alleen maar uit beleefdheid, en wanneer je dan laat merken dat het niet zo goed gaat reageren ze erg ongemakkelijk.
Heel herkenbaar! Vaak zeg ik “goed” maar alleen omdat ik geen behoefte heb om helemaal uitgehoord te worden over bepaalde situaties
Snap ik heel goed!
This info is the cat’s pajmaas!
That’s a slick answer to a challenging question
Ah ja lastige vraag he! Wanneer het vriendinnen zijn dan vertel ik hoe het ging in de tijd dat ik ze niet heb gesproken. Verder ben ik redelijk eerlijk, maar is mijn antwoord wel genuanceerd. Pas als ze me beter leren kennen, ben ik helemaal eerlijk.
Hoe gaat het nu? Niet zo. Vannacht was ik erg misselijk en dat heeft me weer bang gemaakt. Zucht!
Oh, bah, naar! Hopelijk gaat de angst snel een beetje weg en voel je je wat fijner.
We zeggen inderdaad altijd te makkelijk dat het goed gaat. Zelfs tegen vrienden ofzo zeg ik gewoon goed, ook al is dat niet het geval. Misschien wil ik niet als zeur overkomen, ik weet het niet. Op dit moment gaat het wel redelijk met me :)
Herkenbaar! Terwijl ik anderen niet zo snel een zeur vind, haha.
Fijn dat het wel redelijk gaat. :)
Ik zeg overigens ook vaak gewoon..ik vind dat momenteel een moeilijke vraag om te beantwoorden. En ook dat het heel erg kan fluctueren.
Snap ik! Het is ook moeilijk om te bepalen hoe het gaat.
Super invmoratife writing; keep it up.
Op dit moment heb ik honger maar verder is alles prima! Net weggeweest en een leuke dag gehad met de familie. Nieuwe hoed gekocht en lekker gek gedaan (:
Als iemand aan mij vraagt hoe het gaat dan antwoord ik automatisch eigenlijk met: ‘Goed’. Soms gaat het dan niet zo goed maar ik weet bij sommige mensen dat ze dan allemaal adviezen gaan geven en daar zit ik dan helemaal niet op te wachten. En wat jij zelf zegt: Willen ze het wel écht weten of vragen ze het uit beleefdheid…
Klinkt als een leuke dag! :D Hopelijk kun je je honger zo stillen, haha.
Dat laatste is inderdaad ook wel herkenbaar. Heb je wel zin in al die “heb je dit geprobeerd” en “je zou dat eens moeten doen!”…
Kan me voorstellen dat dit zeker confronterend is… Hoe het met mij gaat op dit moment?! Ik zit goed in mijn vel maar ben erg moe de laatste tijd… En aan het malen in mijn hoofd wat ik een beetje rust moet gunnen.
Goed dat je je er in elk geval van bewust bent.. :-) Hopelijk neemt de vermoeidheid wat af. Heb je binnenkort ook vakantie?
Met mij gaat het goed op dit moment.
Ik heb wel wat stress over volgend jaar, dan ga ik het namelijk heel erg druk krijgen (veel stage en ik ben secretaris van mijn studentenvereniging). Maar nu ben ik op weg naar mijn ouders, want morgen vlieg ik naar India :D. Ik heb er ontzettend veel zin in, en heb nog niks bedacht wat ik ben vergeten, dus dat is goed (:
Ik hoop dat jij ook ooit zo’n soort antwoord op deze vraag kan geven lieve Kim <3.
Weet dat ik aan je denk, ook in India! ;)
Wat ben je toch lief! Heel erg veel plezier in India, maar dat gaat vast lukken! :-D
Snap dat je veel stress hebt voor volgend jaar, met alle drukte. Maar hé, voor nu eerst maar genieten van het nu, van de vakantie, de rest komt daarna wel weer. <3
Zó herkenbaar! Ik probeer de vraag aan anderen al bijna niet te vragen. Meestal probeer ik al specifiek de vragen hoe het met een bepaald iets gaat bijvoorbeeld. Zelf antwoord ik 9 van de 10 keer met ‘goed hoor’ :-)
Haha, slim! :-)
Interessant onderwerp heb je gekozen.
De meeste mensen die deze vraag stellen zitten meestal niet te wachten op een echt antwoord. Vaak stel ik tegenwoordig meteen een tegenvraag en laat die ander dan zijn of haar verhaal vertellen. Alleen als mensen oprecht willen weten hoe het gaat dan ga ik er wat dieper op in. Maar het ligt er wel aan wie het is natuurlijk.
Snap ik! Lijkt me een goede/fijne manier. :-)
Ik denk dat 90% van de bevolking liegt over deze vraag. Er gaat zoveel in ieders leven om, daar hebben we allemaal geen idee van. Degene om wie ik het meeste geef, hoeven het eigenlijk niet aan me te vragen, omdat ik ze alles zou vertellen. Ook als ik in een slechte periode zit. Dus ze weten hoe het met me gaat zonder het te hoeven vragen.
Alle mensen daaromheen… ja.. dan gaaf ik gewoon het beleefde antwoord; prima en met jou? Om iemand niet zorgen te laten maken, om van de vraag af te zijn of omdat ik inderdaad niet geloof dat iemand het écht wil weten.
Dat is wel logisch, denk ik. Het zou een beetje een gekke wereld worden als iedereen alles met elkaar zou gaan delen, hihi.
Ik kan me wel vinden in je verhaal, ik heb ook vaak het idee dat ‘hoe gaat het’ een standaard vraag is en dat mensen eigenlijk niet eens heel erg geïnteresseerd zijn in het antwoord. Nou moet ik ook wel eerlijk bekennen dat ik veel te snel ‘goed’ of ‘het gaat wel’ zeg, puur ook omdat ik niet met iedereen een gesprek wil voeren over mijn lichamelijke klachten. Maar om toch een antwoord te geven op je vraag, mwah, het had beter gekund. Morgen weer een nieuwe dag!
Hopelijk is morgen dan ook daadwerkelijk een betere dag :-)
Met mij gaat het uitstekend! En met jou? ;-)
Goed hoor ;-)
Zo herkenbaar dit! Het is een van de moeilijkste vragen die iemand kan stellen.
Voordeel van zo’n vage vraag is dat je zelf kan kiezen waar je precies op antwoordt. Met mij gaat het, op het moment, niet zo goed. Ik voel me erg slap en moe. Bovendien sta ik in de piekerstand. Wat ik wel leuk vind is dat zo de afsluiting van de Tour is. Een beetje afleiding. :)
Blijft gewoon ook ontzettend lastig, ik persoonlijk vind het vaak ook lastig om eerlijk te zijn, en ik ben een slechte leugenaar, maar toch bij deze vraag krijg ik het vaak voor elkaar, en natuurlijk ben ik liever eerlijk.. Maar dan krijg je die vele vragen door je hoofd..”zullen ze me begrijpen, zullen ze vinden dat ik zeur, kan ik het wel zeggen, straks vinden ze me nog raar”en ga zo maar door.. Ik vind de vraag lastig vooral face to face, via internet kan ik er over nadenken, en het praat soms ook lastiger, maar het is zeker niet fijner dan een gesprek met iemand hebben face to face
Ohhh, heel herkenbaar! Ik geloof dat ik hier zelf ook eens iets over heb geschreven haha. Bij mij ligt het ook heel erg aan de persoon die de vraag stelt… als ik diegene goed ken en weet dat ze echt oprecht begaan zijn met mijn gezondheid en zo, ben ik eerlijk. Als het gaat om mensen van school of andere kennissen of als ik simpelweg geen zin heb om uit de doeken te doen hoe het zit, blijf ik meestal vaag en zeg ik gewoon ”goed” of ”wel goed.” Maarrrr… op dit moment, nu, gaat het eigenlijk best wel goed! =D
Wat ongelooflijk herkenbaar! Ik weet ook nooit wat ik moet zeggen.. Maar bij mij weet ook niemand écht hoe het zit.
Met mij gaat het voor mijn eigen maatstaven erg goed denk ik. Maar ook dat weet ik eigenlijk niet zeker. Dankje voor deze blog, het zet me echt aan het denken!
Liefs, Sofie <3