Vandaag is het 4 mei. De dag waarop men allen die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogssituaties en bij vredesoperaties herdenkt. Bij vrijwel iedereen bekend. Voor mij heeft 4 mei sinds een 3 jaar ook een andere (extra) lading… Het herdenken…
Ik heb al eerder geschreven over het overlijden van mijn vader. Hij is op 5 mei, op bevrijdingsdag dus, overleden. In 2013 was Hemelvaartsdag op 10 mei, de dag waarop mijn vader begraven is.
Waarom 4 mei voor mij nu ook een andere lading heeft gekregen?
4 mei. Niet lang na de dodenherdenking op de Dam ging het mis. 4 mei is voor mij de avond waarop mijn vader ongelofelijk veel pijn had. De dag waarop hij verdrietig was. Bang was. Ik kan het me allemaal nog zo goed herinneren – en toch ook weer niet.
Eerder beschreef ik al eens dat ik nog een beetje ruzie heb gehad met mijn vader op 4 mei 2013. Mijn broer zou mij bellen over iets. Ik heb altijd al bel angst gehad. Mijn broer zou bellen en ik wist niet waarom en dat zorgde voor paniek. Mijn vader vond het vervelend dat ik dit soort dingen niet kon. Logisch, want ik kon (toen) ook niet uitleggen wat voor de paniek zorgde. Ik heb me er nog lang schuldig over gevoeld… Over die ruzie. En misschien is dat nog steeds wel een beetje zo.
Na het telefoontje met mijn broer (dat voor mij dus juist negatieve herinneringen oproept, terwijl het voor mijn broer juist positieve herinneringen oproept) ging het best snel achteruit.
Ik weet nog dat mijn vader schreeuwde van de pijn. Ik weet nog dat hij op een gegeven moment zei “bestel maar vast een kist, want ik ga straks dood van de pijn”. De wanhoop was enorm. Wat moesten we doen? Hij had het warm. Ik bracht drinken, koude washandjes… Mijn moeder bleef bij hem zitten.
Mijn moeder moest de afdeling oncologie bellen, maar zij namen niet op. Is het dan spoed? Moeten we dan 112 bellen? Ik zei direct “ja!”. We hebben toch nog even gewacht. Mijn vader dacht dat het misschien gewoon hele heftige krampen waren. Dat kwam vaker voor. Zo heftig was het niet eerder geweest.
Het duurde niet erg lang of een arts was bij ons thuis. Ze gaven al snel aan dat mijn vader naar het ziekenhuis moest. Ambulance werd gebeld. Zo belandde we op de spoedeisende hulp. Scans, foto’s, onderzoeken… Een operatie? Zou het nog zin hebben? De dokters waarschuwden. De kans dat het niets oplevert is heel groot. Maar ja, wat moet je dan? Nu helemaal platgegooid worden met medicatie en dan nog maximaal een week te leven hebben? Mijn vader besloot toch te vechten. Toch de operatie aan te gaan.
Met helaas geen goede uitkomst…
En zo heeft 4 mei voor mij een enorme extra lading gekregen. Een hoop herinneringen aan de avond. Een heleboel. Pijnlijke, verdrietige herinneringen. Deels zijn ze weggedrukt. Geen emotie erbij. Puur “beelden”, zonder gevoel.
Natuurlijk denk ik vanavond óók aan allen die zijn omgekomen of vermoord in Nederland of elders ter wereld sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in Nederland of elders ter wereld, in oorlogssituaties of vredesoperaties… Natuurlijk denk ik óók daar aan.
Maar toch denk ik het allermeest terug aan de laatste avond met pappa… 4 mei.
Op 4 mei herdenk ik.
Liefs
Dan wens ik jou en je familie heel veel sterkte deze dagen. Ik zal vanavond ook aan jullie denken.
Heel erg lief van je. Dankjewel. X
Pff heftig zeg… Logisch dat deze dag dan extra beladen is, sterkte!
Knuffel!
Heel veel sterkte. Heel mooi geschreven.
Tranen in mijn ogen. Wat zijn dit enorm beladen dagen voor jou. Heel veel sterkte. X
Sterkte deze dagen meid! Ik denk dat we iedereen herdenken die overleden is en helemaal als ze een speciale plek in ons hart hebben, zoals jouw vader bij jou. Knuf, en houd je taai! X
Wat heftig zeg, heel mooi en eerlijk geschreven!
Ik heb even extra aan jullie gedacht net op 20:00 uur. Veel sterkte ook morgen. X
Wat heb je het mooi verwoord. Ik kan me voorstellen dat dat heel lastig is en ik wil jou en je familie heel veel sterkte toewensen deze dagen. X
Jeetje heftig meid. Begrijpelijk ook dat je daaraan denkt op deze dag. Veel sterkte! X
Het lijkt me toch wel extra heftig dat die avond op een ‘speciale’ dag was; elke keer als je dan de twee minuten stilte houdt of kijkt heb je daar weer negatieve associaties bij of komen de herinneringen in elk geval terug, kan ik me voorstellen. Dat zal met een willekeurige dag als 23 april misschien een stuk minder zijn geweest. Sterkte vandaag Kim!
Heel veel sterkte deze dagen lieve Kim! Wat een moeilijke periode.