De afgelopen weken zijn er wel 100 concepten opgeslagen die nu allemaal niet meer relevant zijn. Ik ben zo vaak gaan zitten voor een post en het lukte gewoon niet. Maar nu ga ik me daar ‘overheen zetten’, het moet weer. Ik wil het weer. Ik kan het weer. Toch?
Gelukkig nieuwjaar!
Allereerst wil ik jullie allemaal een heel erg mooi nieuwjaar wensen. Een beetje laat misschien, gezien het feit dat ik 1000000 blogjes met nieuwjaarswensen voorbij heb zien komen. Maar ja, beter laat dan nooit. Daarbij is het pas 3 januari, dus hé, het mag nog. :-) Ik hoop dat jullie allemaal een gezond jaar hebben vol met mooie momenten, lieve mensen en nog veel meer fijns. Dat verdienen jullie allemaal zo. <3 Ik wil nog eventjes mijn excuses maken voor het feit dat ik de laatste tijd weinig heb gereageerd op blogs. Ik lees mee, maar reageren lukt eventjes niet. Ik hoop zo snel mogelijk weer te reageren op jullie blogs, want hé, dat vind ik eigenlijk heel erg leuk om te doen! :-)
Update
Tja, hoe gaat het nu. Als je me op instagram volgt (hehehe) weet je dat het op dit moment niet zo lekker gaat. Ik heb weer veel last van allerlei fysieke klachten die waarschijnlijk allemaal te wijten zijn aan paniek, stress en angst. Op Tweede Kerstdag kreeg ik voor het eerst in een vrij lange tijd weer een hele heftige paniekaanval. Daarna nog een paar. Dat heeft me weer behoorlijk terug bij start gebracht. Een klein rondje met de hond zorgt voor veel paniek. De trap oplopen zorgt dat ik buiten adem raak en dat zorgt voor paniek. Ik word wakker met een enorme hoeveelheid spanning in mijn lijf. Mijn hart gaat keihard te keer en alle spieren in mijn lichaam spannen zich oncontroleerbaar aan. Ik voel overal steken en pijn en mijn gedachten gaan met me aan de haal. Steekjes rond m’n ribben? Ja, longembolie of longkanker. Ik weet het zeker. Mamma heeft vroeger (rond haar 29e) een longembolie gehad. Meerdere klaplongen. Pappa heeft ook klaplongen gehad. De kans bestaat dus dat ze mij hun niet erg sterke longgenen hebben doorgegeven. Op zich geen probleem. Dat is naar en opletten, maar geen probleem. Wat mij echter nog banger maakt is dat ik al mijn hele leven in een omgeving ben waar heel veel wordt gerookt. Mijn pappa rookte, mijn mamma rookt, mijn opa en oma roken… Ik heb er een hekel aan en wil dat iedereen stopt, maar niemand stopt. Helaas pindakaas.
Kortom, ik ben erg angstig. Heel erg angstig. Ik ben bang dat ik moet worden opgenomen omdat mamma mij niet meer aankan. De zorg voor mij. Ik vind het rot dat zij zoveel voor me moet doen. Ik ben bang dat ik word opgenomen en daar dan helemaal in paniek raak. Ik ben bang dat ze daar mijn “BEL 112, IK GA DOOD ALS JULLIE NIET BELLEN DOE HET NU!!!” niet aankunnen en me in een separeercel zullen stoppen, omdat ik te veel onrust veroorzaak op de afdeling. Ik ben bang dat mijn lichaam de paniek die ik zal krijgen als ik helemaal alleen word gelaten niet aankan. Dat mijn hart niet nóg sneller kan kloppen. Dat ik daar helemaal alleen dood zal gaan, zonder iemand in de buurt. Zonder mamma in de buurt. Sowieso ben ik heel bang om zonder mamma te zijn.
Mijn lichamelijke klachten… Ik zou me graag laten geruststellen door de huisarts, voor zover dat kan. Maar ik durf niet naar de huisarts, want dan moet ik in de wachtkamer zitten en dan val ik straks flauw. Ik durf niet naar de huisarts, want hij kan me doorverwijzen naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis zal ik dan weer paniek krijgen (geen doemdenken, maar gebaseerd op al mijn afgelopen ervaringen in het ziekenhuis…). Ik kan dan weer flauwvallen omdat ik ga hyperventileren. Ik ben bang.
Medicatie
Ik slikte weer een tijdje venlafaxine. De paniekaanvallen waren er ineens veel frequenter dan voorheen en toen heb ik met mijn psychiater besloten dat de venlafaxine een middel was wat ik kende en dat we dat weer zouden gaan proberen. Afgelopen vrijdag had ik een afspraak met hem. ’s Ochtends in paniek wakker, naar de afspraak gaan ging niet. Ik heb met hem gebeld (!). Hij deed het echt super fijn, dus dat is een fijne ervaring. Hij legde mij opties voor. Venlafaxine ophogen, maar aangezien ik eerder op de maximale dosering heb gezeten en dat niks deed leek dat geen logische optie. Dan konden we van antidepressiva veranderen. Zijn voorkeur lag dan bij het middel citalopram. Na overleg met collega’s leek dit de meest logische optie bij paniek. Een andere optie was een zwaarder middel als risperdal proberen. Hier weet ik vrij weinig van. Als iemand er ervaringen mee heeft zou ik ze graag horen. Wel alleen ervaringen waarbij de medicatie gericht was op paniek/onrust verminderen, hihi. :-)
We hebben besloten dat citalopram voor nu de meest logische optie was. Zo ben ik dus op 1 januari begonnen met 20 mg citalopram. Morgen mag ik naar 40. Ik ben heel benieuwd en hoop heel erg dat dit me gaat helpen! Ik mag voor nu ook nog 2 x 20 mg oxazepam per dag nemen. Anders red ik het niet. De kans op verslaving is groot, afhankelijk ben ik sowieso al, gewenning treed ook op, maar het moet maar even. Ik weet het anders ook even niet.
Hondje
Vandaag is Hond jarig! :-D Hij is alweer 7 jaar geworden. Gek joh, ik herinner me nog de dag dat hij bij ons kwam als lief, klein dingetje dat makkelijk onder de woonkamertafeltjes door kon. Dat met zijn kop in mijn schoen lag te slapen. Nu is hij alweer zeven en nog steeds even lief. <3 (Ik heb een instagram account voor hem aangemaakt, hahaha, dus mocht je blij worden van Hond… Dan kun je hem hier volgen!)
Sorry voor deze niet zo vrolijke update. Het spijt met dat ik zo’n tijd niet heb geschreven. Het gaat niet zo lekker, dat is er nu eenmaal. Ik hoop dat ik dat ook mag delen.
Liefs
Lieve Kim,
Wat fijn dat je weer een blog hebt geschreven. Ik lees al vanaf het begin met je mee en het is mooi om je blogjes te lezen. Ook als het niet goed gaat mag je dat gewoon delen hoor. Daar hoef je je echt niet schuldig over te voelen. Wat naar dat de paniek en angst met je lichaam en geest aan de haal gaan. Ik hoop dat je nieuwe medicatie daar weer wat verandering in kan brengen. Veel sterkte. Ik hoop snel weer wat van je te lezen, maar als het niet lukt om te schrijven dan is dat natuurlijk ook goed. Alles op zijn tijd.
Liefs Josien
Heel erg bedankt voor je lieve reactie!
Natuurlijk mag je dat ook delen. Je hoeft je niet anders voor te doen dan hoe je je voelt, helaas moeten we dat maar al te vaak in de ‘buitenwereld’. Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen.
Dankjewel!
Wat rot dat je zo veel last hebt van angst en paniek. Ik weet hoe slopend dat kan zijn. Ik heb nauwelijks ervaring met risperdal, wel met seroquel en dat heeft me erg geholpen om minder in paniek te zijn. De risperdal hielp ook wel, maar ik nam maar een kleine dosis. Wegens kans op gewichtstoename ben ik ermee gestopt. Ben met de seroquel ook erg aangekomen, maar het helpt me wel, dus kies ik er voor om dikker te zijn, maar wel gelukkiger.
Laat je leven niet leiden door je paniek, maar probeer er toch doorheen te gaan. Anders wordt je wereld steeds kleiner en wordt het steeds moeilijker om weer dingen op te pakken.
Take care!
Kan me heel goed voorstellen dat je liever “dikker” bent zoals je het zelf zegt dan dat je constant paniek en angst hebt.
Ik doe m’n best. Dankjewel!
Klinkt heftig allemaal. Ik weet even niet wat ik moet zeggen, maar wel een dikke knuffel! Ik hoop dat het snel beter met je gaat.
Dankjewel. <3
Een update hoeft niet vrolijk te zijn, zolang hij maar oprecht is.
Maar hij klinkt inderdaad niet heel fijn meid. Ik hoop dat het gauw allemaal wat beter wordt op een zo’n rustig mogelijke manier. Zo veel paniek & stress is ook 10x niets. Heel veel sterkte lieve meid <3
Heel erg bedankt <3
Ja, natuurlijk mag je het ook delen als het even niet zo lekker met je gaat. Ik vind het heftig om te lezen. Ik hoop dat het snel wat beter met je gaat. Heel veel sterkte meis. Liefs
Dankjewel!
Lieverd, wat zit jij vast in je hoofd. En dat mag je zeker delen! Graag zelfs. Ik begrijp je angsten en je blokkeringen. Maar ik heb een vraag en die hoef je niet hier te beantwoorden. (Tuurlijk heb ik een vraag!) als je naar de huisarts gaat en je valt flauw…. En dan? Ben je dan niet juist op het goede adres om daar flauw te vallen? En als je eens van top tot teen wordt gecontroleerd, Is dat misschien juist iets wat je rust gaat geven?
Ik stel mijzelf altijd dezelfde vraag: als ik nooit iets anders doe, zal ik dan ooit een ander resultaat krijgen? Nee.
Je bent bereid de gevolgen voor een verslaving aan te gaan, terwijl jij zelf je gedachten controleert. Ik weet het, zo voelt dat nu niet. Maar het Is echt zo, kijk maar naar je blog. Van de ene paniek vraag schiet je zo binnen paar seconden naar alleen. Ik herken het, dus ik zie het.
Roken, God ja, wat een vreselijke gewoonte!!! Ook hier kan je een keuze maken, als zij door blijven roken. Je gaat weg. Gewoon de kamer uit. Erg confronterend, maar ook voor hun. Maar als ik heel eerlijk ben, als je iets krijgt, krijg je dat ook zonder roken. Sommige dingen heb je niet in de hand. Maar stel, en laat je gedachten niet te ver gaan, even bij me blijven. Stel je hebt iets? Laat je gevoel niet je gedachten overmeesteren, blijf even bij me. Hoe laat jij deze wereld achter? Hoe zullen jouw dierbaren jou herinneren? Als iemand die intens genoot van het leven? Ja je gaat dood, maar lieverd ik ook. Misschien over 10 jaar. Misschien dalijk als ik onderweg naar huis ga naar mijn heerlijke mannen die hopelijk het huis staande hebben gehouden. Haha. Je hebt niks en niemand in de hand, alleen jezelf. Hou je vast aan doelen en probeer, moeilijk in het moment, je vast te houden dat genieten hard werken Is. Voor sommigen Is het vanzelfsprekend, maar wij niet. Wij moeten vechten om te lachen, maar godverdomme dat gaan we doen ook!
Zo, dat waren My two cents. En je weet het: denk erover na, gooi het naast je neer, negeer het. Doe ermee wat je wilt. Wees gewoon bewust van je eigen gedrag, maar…. Ook wat jij doet met dit gedrag. Ademen meid. Altijd en eeuwig ademen. Ik ben eindelijk zover dat ik niet meer wacht op betere tijden, ik ga ze zelf maken! Ik neem mijn leven terug en je dacht toch niet dat ik iemand mij in de weg laat staan? Ook mijzelf niet!
♡
Mooi gezegd. Je hebt gelijk, dat weet ik. Ik ben destijds flauwgevallen in het ziekenhuis – op de goede plek dus.
Ik wil een hele uitgebreide reactie schrijven. Ik wil veel zeggen, maar ik kom er niet uit met m’n woorden. Daarom voor nu eventjes alleen “bedankt”. Een hele gemeende dankjewel.
Ik ben trots op je!
Heftig om te lezen dat je paniek en gedachten zo met je aan de haal gaan de laatste tijd. En als buitenstaander is het heel makkelijk om te zeggen “nee joh, dat gebeurt niet”, maar in jouw hoofd is dat nu wat er misgaat. Ik hoop dat de nieuwe medicatie weer wat onrust wegneemt en 2016 voor jou ook een fijn jaar mag worden waarin je hopelijk een positieve weg kan vinden!
Dankjewel! :-)
Zo ontzettend heftig om te lezen Kim, ik kan niet veel anders zeggen dan dat ik heel erg hoop dat het snel beter gaat en dat ik je alle kracht en positiviteit toewens!
Dankjewel! Lief van je.
Lieve Kim,
Dit jouw blog, dus jij mag delen wat je wilt, wanneer je wilt. Ik hoop zo erg dat je je snel beter gaat voelen, ik kan dat niet omschrijven in woorden. Van harte met je lieve hond. Dat je nog maar heel veel met hem (of haar?) mag wandelen, zonder paniek en vol vertedering en een gevoel van vrijheid. Hou vol meis, veel sterkte!
Hem! :-) Dat hoop ik ook. Dat zou zo fijn zijn, als dat weer lukte.
Onwijs heftig allemaal meis, ik hoop dat je je langzaam aan weer beter gaat voelen. Wat leuk dat je een IG account voor je hond hebt aangemaakt en gefeliciteerd met zijn verjaardag! Hier wordt de kleine man ook alweer bijna 1 jaar :) Dikke knuffel in ieder geval
Dankjewel en bedankt voor het volgen! Leuk! :-)
Wat moet dit ontzettend zwaar zijn. Het enige wat ik dan ook wil is jou een 2016 wensen met heel veel rust, vooral ook in je lijf. Veel lieve mensen om je heen, veel fijne momenten met lieve hond en meneer konijn. Dat je optimaal kunt genieten van de kleinst mogelijke dingen. Dat je over 366 dagen (of inmiddels dus eh, 362) kunt zeggen dat 2016 fijn was.
Een dikke knuffel voor jou!
Heel erg bedankt Leonie! <3
Tuurlijk mag dat! Heel veel succes en sterkte de komende tijd. Hopelijk gaat 2016 jou wat vooruitgang brengen :)
Dankjewel! Dat hoop ik ook. :)
Nou, Kim, wat ben ik blij om weer wat van je te horen, en wat ben ik iedere keer weer verbaasd als ik die dosis zelfkennis door de zinnen heen zie schemeren. Ik meen het echt: superknap van je!
Ik snap je angst voor de opname. Je moeder weet immers heel goed hoe ze met je om moet gaan, ook al is dat soms misschien zwaar. Vergeet niet, Kim, dat jij het waard bent om er te zijn, en dat mensen voor je zorgen omdat ze van je houden. Niet als verplichting. Je verdient alle liefde en hulp!
Bedankt voor je lieve woorden.
Natuurlijk mag je het delen als het niet zo lekker gaat Kim! Waarom zou je de schone schijn ophouden? Je bent eerlijk en dat is mooi. Ik hoop echt dat 2016 een goed jaar voor je wordt waarin je gezondheid vooruit gaat, al is het maar in kleine stapjes.
Dankjewel! :-)
Ik had het op IG natuurlijk al meegekregen, toch vind ik het dapper dat je er ook over blogt. Wees niet te perfectionistisch met schrijven en gun jezelf die ruimte. Schrijven wat je precies bedoeld of kwijt wilt is sowieso lastig of zelfs onmogelijk. Minder precies is ook goed, het komt wel.
Ik hoop dat nu de vakantie weer voorbij is de hulpverlening weer op gang komt en dat je dat gaat helpen. Uiteindelijk moet je zelf door die angst heen, en dat kun je, heus. <3
Wat betreft de medicatie hoop ik dat deze wel gaan helpen. Meestal hebben ze best een ruime tijd nodig voor ze gaan werken. In de periode van paniek zoals jij die beschrijft heb ik anti-psychychoticum geslikt, ja je komt er van aan (je valt utieindelijk ook wel weer af), maar het werkte wel en dat was voor mij toen de doorslag gegeven. Ik heb het middel nog steeds achter de hand voor als het nodig is. Dus laat je niet bang maar voor dat soort bijwerkingen, bedenk waar het uiteindelijk om gaat.
Sterkte en succes. <3
Bedankt voor je woorden, je hebt gelijk.
<3
Heel gelukkig nieuwjaar! Ik wens je toe dat je dit jaar wat stapjes vooruit mag maken!
Ik had eerst 20 mg citalopram en toen ik paniekaanvallen kreeg ging ik naar 40 mg en dat heeft bij mij heel goed geholpen. Dus ik hoop dat jij ook verbetering gaat merken!
Dankjewel, ik hoop het ook! Fijn dat het bij jou zo heeft geholpen.
Lieve lieve Kim, je hoeft je niet te verontschuldigen dat je een tijdje niet hebt geschreven. Of dat je niet zo vrolijk bent. Je bent zoals je bent en op dit moment gaat dat even niet zo goed. Het hoort er bij zeggen ze dan.
Ik hoop dat deze medicatie je wat meer op weg helpt en dat het snel ook maar een mini beetje beter met je gaat, want dat zou al weer wat zijn.
Lieve Kim, niet opgeven hoor. Het komt goed, echt!
xxx
Bedankt, lieve Carlijn!
Ik hoop heel erg dat dit middel wel voor je gaat werken! Jammer dat het altijd zo lang duurt voor zoiets z’n werk gaat doen.. Wat leuk dat je ook een instagram account hebt aangemaakt voor je hond! Ik volg, vind ik heel leuk altijd haha. Zet ‘m op Kim! xxx
Zou fijn zijn als het sneller zou helpen, haha. Maar ja, we wachten rustig af. En ondertussen oefenen we lekker door, haha.
Wat heftig allemaal! Ik hoop dat je je snel wat beter voelt en je niet meer zo angstig bent. Ik hoop dat 2016 je heel veel mooie dingen mag brengen!
Heel erg bedankt!
Natuurlijk mag dat lieverd! En als je helemaal niet wil schrijven voor een tijd, is dat ook ok. Op mindere momenten ben ik ook niet in staat om reacties achter te laten of te antwoorden op mails of sms’jes, alle communicatie valt dan even stil maar trekt zichzelf wel weer op gang wanneer de tijd rijp is.
Wat Demelza schrijft is heel raak, en één van mijn grootste lessen in het hele paniekverhaal geweest: stop bij een rampscenario in je hoofd niet bij ‘dan val ik flauw’. Denk ook eens aan wat er daarna gebeurt: je komt weer bij en de wereld draait gewoon door. Ons hele leven door zal er zich telkens weer een nieuw probleem voordoen, maar dat zal ook weer opgelost raken. Eens ik er zo kon over denken, heb ik een hele sprong vooruit gemaakt.
Ik wens je voor 2016 van harte diezelfde of zelfs nog grotere sprong vooruit lieve meid! Hang in there! xxx
Mijn angst is meer het doodgaan. En daarvan kom je niet bij, haha. Soms denk ik wel eens als ik me heel rot voel “laat me nu gewoon flauwvallen, misschien is het daarna dan over”. Hierboven heb ik wel gezegd dat flauwvallen mijn angst is en dat vind ik ook daadwerkelijk heel eng – want je raakt je bewustzijn even kwijt. Maar je wordt inderdaad ook weer wakker.
Ik probeer nu zo veel mogelijk te denken in oplossingen en dat helpt inderdaad wel. :-)
Dankjewel!