In mijn persoonlijke update van woensdag had ik het er al even over.. Hoe gaat het met bloggen wanneer het minder gaat?
Ik kan natuurlijk alleen maar voor mezelf spreken. Hoe het bij anderen gaat weet ik niet. Wat bij mij zo is, is dat ik vaak minder inspiratie heb wanneer ik me minder goed voel. Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om te bloggen en daarnaast lukt het ook nog eens voor geen meter. Ik zou dan natuurlijk gewoon niet meer kunnen bloggen, mijn blog verwijderen en nooit meer iets van me laten horen, maar dat is niet wat ik wil. Ik wil gewoon netjes dagelijks blijven posten. Een soort ritme voor mezelf vasthouden.
Wanneer het minder goed gaat ben ik snel geneigd negatief te schrijven. Over negatieve onderwerpen, met extra negatieve lading. Dat is best logisch, want de onderwerpen die in mij opkomen zijn dingen die in mijn hoofd spelen. Als er negatieve dingen spelen, komen er ook negatieve onderwerpen in mijn hoofd. Ik denk zelf dat niemand opschiet met 100 posts over hoe zwaar het allemaal is en hoe vast ik zit. Daar schiet ik niks mee op, jullie ook niet. Ik denk zelfs dat het helemaal niet leuk of boeiend is om te lezen. Eens in de zoveel tijd een persoonlijke update over hoe het gaat is oké, maar elke dag een persoonlijke update met daarin allemaal negativiteit zul je hier (hopelijk) niet zien. (Mocht het toch gebeuren, waarschuw me dan even, hihi)
Wanneer je je negatief/slecht voelt, kan ik me voorstellen dat je denkt “eh, maar als ik me negatief voel, schrijf ik ook negatief, duh!”. Ik kan me ook voorstellen dat je niet nep positief wilt zijn. Dat snap ik, dat is niet echt en de meeste mensen zijn toch het liefst echt en eerlijk. Ook merk ik, bijvoorbeeld door de reacties, dat lezers ook het liefst ‘echt’ en ‘eerlijk’ willen. Zelfs als dit negativiteit betekent. Dat vind ik heel bijzonder om te merken. Dat de negativiteit en de slechte gevoelens er mogen zijn van jullie.
Wat ik zelf graag wil is een mooie balans vinden. Een balans tussen hoe het gaat en de artikelen die ik schrijf. Dat klinkt vast heel vaag, maar wat ik eigenlijk bedoel is dat ik niet alleen maar negatieve artikelen wil schrijven wanneer ik me negatief voel. Lange tijd had een voorraadje posts om uit te putten voor wanneer het minder goed ging, maar deze zijn nu op. Ik schrijf niet genoeg “bij” om de dagen bij te kunnen houden en dat is zonde. Maar ja, gebrek aan inspiratie hè, haha. De balans is lastig te vinden, maar ik hoop hem snel te pakken te hebben.
Waar ik bang voor ben in het delen van negativiteit is dat ik anderen (en mezelf?) naar beneden haal. Zelf merk ik dat wanneer ik me een beetje ‘meh’ voel, dat het lezen van een heel negatieve blog mij net over de rand kan laten kukelen. Hups, naar het ‘het gaat slecht’ stuk. Ik wil natuurlijk liever niet dat mijn blog dat met anderen doet. Dat zou ik heel verdrietig vinden. Daarnaast denk ik dat het zou kunnen dat ik door te schrijven over hoe het gaat, wanneer het niet goed gaat, mezelf ‘slecht’ houd. Ik kan niet zo heel goed uitleggen waarom ik dat denk, maar ik denk dat je het een beetje kunt omschrijven als ‘blijven hangen in somberheid’. Dat is niet iets wat ik wil doen.
Anyway… Het doel van mijn post? Delen hoe ik denk over bloggen wanneer het minder gaat. Ik hoop oprecht dat ik niemand heb gekwetst, dat is namelijk totaal niet mijn bedoeling. Dit is hoe ik erover denk, maar iedereen heeft een eigen mening, toch? De een voelt zich prettig bij het één, de ander bij het ander. En dat is oké.
Hoe ga jij er mee om: bloggen wanneer het minder gaat? Heb je meer of minder inspiratie? Deel je alles? Of niets?
Liefs
Je houdt erg veel rekening met je lezers, dat is het eerste wat ik denk nu ik dit artikel gelezen heb. Dat begrijp ik overigens wel heel erg goed. Je wilt toch dat je lezers met plezier op je blog blijven komen. Als ik me slecht voel kan ik me juist heel erg irriteren aan vrolijke, blije en positieve berichten. Zo zal het voor anderen juist andersom werken. Belangrijkste is dat jij schrijft wat jij op dat moment wilt schrijven. Je lezers passen zich wel aan jou aan. Andersom is geen optie.
Je hebt inderdaad wel gelijk, sommige ‘vrolijke artikelen’ irriteren me vreselijk wanneer ik me niet goed voel. Maar soms is het ook andersom. Het is lastig.
Ik pas me geloof ik (?) ook niet aan aan de lezers, maar ik vind het zelf wel prettig om rekening te houden met..
Liefs!
Ik vind Marion gelijk hebben. Je doet erg je best om je lezers het naar hun zin te maken. Daarnaast wou ik ook even zeggen dat deze blog van ‘jou’ is. Niemand heeft het recht om te oordelen, want dit gaat in ‘jouw’ hoofd rond, dit werkt alleen maar als het mag van ‘jou’ en dit is toch een plaats om ‘jezelf’ te zijn? Ik vind het juist bijzonder sterk van je dat je dit wil zeggen. Zo zie je maar dat ondanks je nu schrijft dat de lezers graag open en eerlijkheid willen, je toch nog die beiden waarmaakt in deze blogpost.
Dankjewel! :)
Ik ben het ook helemaal met Marion eens. De manier waarop jij met jouw lezers rekening houdt, is echt bijzonder! :)
Zelf heb ik in een mindere periode ook niet veel behoefte om te bloggen, zoals je al wel hebt meegekregen, hihi. Vaak heb ik dan geen inspiratie, maar de grootste ‘boosdoener’ was toch wel dat ik er gewoonweg geen tijd voor had. ;) Op dit moment zit ik ook niet heel lekker in mijn vel, maar nu gaat het bloggen juist wel en put ik er een soort kracht uit!
Ik hoop dat je de balans gaat vinden. Maar hoe je het ook went of keert, ik vind jouw blog hartstikke inspirerend!
Fijn dat het voor jou nu juist goed werkt om te bloggen. Dat is mooi om te horen. :)
Lief van je, dat je ’t zegt!
Liefs
Ik vind het heel vanzelfsprekend dat de ‘negativiteit ‘ en ‘slechte gevoelens’ er mogen zijn. Ook op je blog. Ik hoop vooral dat jij het ook zo kan zien.
Ik vind het helemaal niet vanzelfsprekend dat ze er mogen zijn. Ik vind het heel bijzonder dat ‘jullie’ kennelijk allemaal vinden dat deze er mogen zijn, hihi. Bedankt daarvoor. :)
Ik blijf erbij dat je lekker moet posten wat je wil en waar je op dat moment behoefte aan hebt. Of dat nou negatief of positief is. En daar kwets je echt niemand mee ;)
Ik zelf vind het ook last om te bloggen als ik me slecht voel. Eerlijk gezegd denk ik dan overal aan behalve aan bloggen. Dus das echt niet vreemd.
Dat is ook zo.. :) Dankjewel!
Ik denk dat het best ‘eerlijk’ is om te bloggen over negatieve dingen; je blogt toch ook vooral over je leven met psychische problemen en daar hoort het gewoon bij. Ik zou jezelf niet forceren om over ‘leuke’ dingen te schrijven, maar dat voel je zelf waarschijnlijk ook wel een beetje aa, wat goed voelt. Van mij mag je in elk geval schrijven wat je wil en wat jou helpt! Dat je rekening houdt met je lezers qua triggers vind ik wel lief van je; ik ben helemaal ‘gezond’, maar als ik bijv. vijf blogjes over een depressie lees dan voel ik me soms ook wel even ‘anders’ en wat minder vrolijk daarna, alleen dat levert nier echt problemen op bij mij gelukkig dus vind ik het ook niet zo erg.
Dat laatste is een beetje wat ik bedoel, denk ik. Natuurlijk mag ik schrijven wat ik wil, maar het is voor niémand helpend als ik alleen maar heel negatief ben. En daarmee bedoel ik écht zowel voor jullie als voor mijzelf. Niemand wordt er positiever van, hihi.
Je hebt wel gelijk dan ‘eerlijk’ zijn altijd het beste is en ik ben ook zeker niet van plan niet eerlijk te zijn oid. :)
Liefs
Dat wat jij negatieve stukjes noemt ervaar ik helemaal niet zo. Iemand die negatief schrijft klaagt en zeurt alleen maar. Dat doe jij niet. Ik vind juist dat je heel genuanceerd schrijft, ook als het even wat minder met je gaat :)
Dat vind ik fijn om te horen. :) Dankjewel!
Ik vind deze blogs aan jou zo fijn. Dat je precies kan aangeven wat er in je omgaat, dat je over dingen twijfelt en dat je dat zo goed kan verwoorden. Ik ben het met Wendy en Marion eens, je negatieve posts zijn nog zo genuanceerd en bovendien trek je je veel te veel aan van anderen. Dat maakt je ook zo’n mooi en integer mens, maar neem je zelf vooral niet te veel kwalijk als je negatieve posts ervoor zorgen dat anderen zich nog de slechter voelen, al is dat wel vervelend natuurlijk. Echter, ben jij bent niet de hulpverlener, maar je bent puur jezelf en dat maakt je een heel mooi mens. Ga vooral door met bloggen, wanneer het lukt, en schrijf dan over wat er in je omgaat / waarover jij op dat moment wilt schrijven uit je hart. Dat zullen de mooiste blogs zijn, al kan ik je blogs altijd wel waarderen :).
Dankjewel. :)
Ik ben het ook met Marion eens, schrijven hoe jij je voelt en wat jij wilt. Je lezers passen zich zeker wel aan.
Negatieve stukjes heb ik in het verleden toen ik me zo voelde ook gewoon online gezet. Schrijven is en blijft toch een soort van uitlaatklep :-)
Dat is zeker waar! :)
Het wordt bijna eentonig, maar ik ben het ook helemaal met Marion eens. Gewoon blijven schrijven wat jij wil!
Haha, Marion heeft in elk geval een hoop medestanders! :) Bedankt!
Voor mij is het schrijven een uitlaatklep, zowel in goede als in slechte tijden. Het laat zien wie je bent en ik denk dat de band met de lezers dan ook sterker wordt. Het laat zien dat je mens bent, met ups en downs. Het is aan jou hoeveel je daarvan wilt laten zien. En als het een keer minder is met de inspiratie, dat maakt niet uit. Lezers zullen dit begrijpen.
Dat is inderdaad wel waar. :)
Wat ik heel erg merkte toen het met mij heel slecht ging (toen ik nog middenin mijn rouwproces en traumaverwerking zat), was dat ik het echt niet voor elkaar kreeg om dagelijks (of zelfs wekelijks) te bloggen. In dat opzicht heb ik echt te weinig discipline, ondanks dat ik heel veel energie en positiviteit uit het bloggen haal. Petje af naar jou dat het jou wel lukt om dagelijks te bloggen en óók nog positief te proberen te zijn!
Bloggen kan in die zin ook heel therapeutisch werken hè? Dat heb ik toen ik uiteindelijk echt herstellende was heel erg gemerkt. Ik kreeg er heel veel energie van en de positiviteit die ik in mijn artikelen stopte en die ik terugkreeg van lezers hielpen mij echt enorm verder.
Hmmm, goeie blog hoor!
Lastig onderwerp ook. Als ik even eerlijk ben, doe ik het zo: Ik vind het nog altijd vrij lastig om dingen te schrijven die echt te maken hebben met ‘hoe het op dit moment gaat’, en ik schrijf ze dan ook altijd op momenten dat het goed gaat. Dan is die stap minder groot. Als het slecht gaat, ben ik bang dat mensen het lezen, en vind ik het lastig om te schrijven. Misschien wil ik het op die manier niet zien, maar dat is wel de manier waarop ik schrijf over ‘hoe het gaat’. En als ik er zo over nadenk, is dat ook wel weinig te vinden op mijn blog. Natuurlijk is het niet mijn bedoeling om verborgen te houden hoe het gaat, maar mijn interesse staat er gewoon niet naar wanneer het slechter gaat.
Hier heb ik momenteel heel veel moeite mee. Ik wil zo graag regelmatig bloggen, maar de inspiratie is er niet. Vaak weet ik wel waarover ik wil schrijven, maar zodra ik begin zit ik naar een leeg word document te staren.
De laatste tijd voel ik me ook veel verdrietig, en een beetje nutteloos. Ik zit er bijvoorbeeld al tijden over na te denken om een wekelijkse diary te doen, maar dan denk ik ‘wie zit daar nu in godsnaam op te wachten van mij?’.
Lekker negatief he. :p
Ik kom via, via toevallig op je blog uit en zag de titel van deze blogpost. Hij greep me meteen, want ja… bloggen wanneer het even wat minder gaat, dat gaat gewoon niet. Ik herken mezelf in jouw woorden. Bang om iets te negatief of te verdrietig te schrijven en anderen niet naar beneden willen halen. Maar aan de andere kant, het is zoals het is! Een goede balans tussen positief en negatief is wel belangrijk (vind ik). Mijn probleem is helaas vaak dat bloggen niet gaat omdat het écht niet gaat vanwege de pijn. Ik heb van alles en nog wat en lig er vaak even letterlijk uit. Mijn blog is een paar maanden offline geweest en sinds een paar dagen ben ik met een iets andere insteek opnieuw begonnen.
Ik schrijf er wel over als het slecht gaat, maar in beperkte mate. Ik vertel wel kort wat er aan de hand is maar probeer niet te veel in detail te treden. Ik wil natuurlijk ook niet alles op internet hebben staan ;)
Je minder voelen kan ook juist een inspiratie zijn. Mij helpt het om dingen die me dwars zitten van me af te schrijven, van een andere kant te bekijken. Het maakt mijn problemen concreet en vaak inspireert het een oplossing. Hierbij moet ik de kanttekening maken dat ik een man ben en ik begrijp van vrouwen in mijn omgeving dat ik niet met oplossingen moet komen, dus mea culpa als dat niet de bedoeling is :)
Belangrijk is denk ik dat je je realiseert dat je niemand verantwoording verschuldigd bent, schrijf wat je kwijt wilt.
Volgens mij ben je veel te veel bezig met wat je lezers van je artikelen vinden. Probeer dat los te laten, het gaat erom waar JIJ je goed bij voelt. Overigens herken ik wel het gevoel dat als je niet lekker in je vel zit je ook geen zin hebt om te schrijven. Bij mij verschijnen er op zo’n moment dus ook gewoon geen nieuwe artikelen. :)