Elke keer als ik een nieuws app open ben ik vraag ik me af wat ik nu weer zal vinden. De laatste tijd gebeurt er zo veel naars in de wereld, je kunt er nauwelijks omheen. Hoe ik met mijn angst voor aanslagen om ga? Dat lees je vandaag.
Angst voor aanslagen
Aanslagen zijn tegenwoordig helaas geen uitzondering meer. Dagelijks gebeuren er vreselijke dingen in de wereld. De ene keer dichter bij huis dan de andere keer, maar er gebeurt een hoop naars, helaas.
Lang heb ik getwijfeld of ik wel of niet over (angst voor) aanslagen wilde bloggen. Je hoort namelijk constant: “laat je niet bang maken!”, “als je bang bent hebben ze hun doel bereikt”, “je moet je niet laten tegenhouden door angst voor aanslagen, je moet vooral blijven doen wat je altijd deed”.
Heel makkelijk gezegd allemaal, maar wat als je toch die angst voelt? Wat moet of kun je dan doen?
Ik voel de angst dagelijks. Ik voel me niet meer veilig. In dat opzicht hebben de terroristen bij mij succes gehad. Dat wil ik niet toegeven, maar het is wel zo. Ik laat me in een aantal dingen behoorlijk tegenhouden door mijn angst voor aanslagen.
- Even tijd voor een verhaaltje: Nu moet ik zeggen dat ik dit al heel erg lang heb. Toen ik 12 was, was ik enorme fan van Tokio Hotel. Ik ging met mijn vader naar een concert van hen. Ze traden namelijk op in Amsterdam. We reden daarheen en ik werd meer en meer gespannen. Ik had me in mijn hoofd gehaald dat alle mensen die zo’n “hekel” hadden aan Tokio Hotel een vliegtuig zouden laten neerstorten op de zaal waar ze speelden. Eenmaal aangekomen bij de rij begon ik te huilen en schreeuwen. Ik moest en zou terug naar huis, terug naar de auto, terug naar mijn “veilige” haven. Dit zou dan misschien geen terroristische aanval, maar wel een aanval door haat en eigenlijk zie ik terroristische aanvallen als eenzelfde aanval. Een aanval veroorzaakt door haat. Eerder schreef ik een blogje “communiceren kun je leren“. Op dat moment in mijn leven was ik echter ook niet in staat op een normale, duidelijke manier te communiceren. Uit te leggen wat mijn angst was… En uit eindelijk zijn we weer naar huis gegaan… Goed, einde verhaal.
Het is echter niet zo dat ik niets doe waar ik angst voor aanslagen voel. Er zijn een aantal plekken in mijn omgeving waar ik regelmatig kom waar ik erg angstig ben voor terrorisme. Toch bezoek ik ze regelmatig. Ik laat me tegenhouden, maar ik laat me niet compleet lam leggen… Dat is vechten, maar het lukt toch.
Ben jij ook bang voor terrorisme? Voor terroristische aanslagen? Je bent echt niet de enige. Echt niet! Hieronder een aantal tips die je wellicht kunnen helpen.
Wat kan helpen?
Rationaliseren: De meest simpele en ik denk ook effectieve manier om je angst voor terrorisme te bestrijden. Er zijn verschillende vragen die je jezelf kunt stellen. Hoe groot is de kans dat er een aanslag wordt gepleegd precies op het moment dat jij op een bepaalde plaats bent? De dagen bestaan uit 24 uur, een aanslag zal zeker niet 24 uur lang duren. Hoe groot is de kans nu dat net jij die ene minuut op de plek bent waar de aanslag wordt gepleegd? Gewoon over straat lopen is gevaarlijker. De kans dat je wordt aangereden door een auto is groter dan de kans dat je betrokken raakt bij een terroristische aanslag. Daarnaast is Nederland nog nooit “slachtoffer” geweest van een terroristische aanslag zoals die in Brussel of Parijs. Dat zegt niets over de toekomst, maar daar komen we direct bij het volgende punt.
Leef in het moment: Er gebeuren hele erge dingen, dat kunnen we niet ontkennen. Je zou kunnen zeggen: “Nederland is nog nooit slachtoffer geweest van een aanslag zoals die in Brussel of Parijs, maar dat zegt toch niets over de toekomst”. Dat klopt. Over de toekomst is maar weinig zeker. Je kent ‘m wel er is maar weinig zeker in het leven. En dat is ook zo. Als je in de toekomst leeft, bang bent voor aanslagen die wellicht ooit gepleegd zullen worden… Wat schiet je daarmee op? Mijn moeder zegt altijd dat je je pas zorgen moet gaan maken op het moment dat dat nodig is. In dit geval zou dat dus zijn op het moment dat jij daadwerkelijk betrokken zou zijn bij een aanslag (en nogmaals, die kans is nihil). Eigenlijk heeft ze daar wel gelijk in. Hoe moeilijk ook, je kunt je nu eindeloos zorgen maken over dingen die in de toekomst wellicht gebeuren, maar daarmee verpest je slechts het nu. De toekomst heb je niet in de hand. Leef in het moment.
Is het nieuws volgen echt nodig?: Als je merkt dat het nieuws je extreem angstig maakt moet je bij jezelf te raden gaan of het voor jou helpend is om het nieuws te (blijven) kijken. Ik weet van mezelf dat ik vaak alles uit wil zoeken. Eindeloos blijf zoeken naar informatie en duidelijkheid op allerlei verschillende vormen van (social) media. Dit is niet helpend. Dit probeer ik dus ook te minderen. Het nieuws volgen is niet nodig. Als er iets gebeurt hoor je het wel. Maak jezelf niet banger dan nodig.
Praat erover: Zoals ik eerder zei… Je bent niet alleen. Er zijn heel veel mensen bang voor terrorisme. Met iemand die je vertrouwt praten over hoe jij je voelt kan opluchten. Je hoeft de angst niet alleen te dragen.
Heb vertrouwen: Iets wat ik tot nu toe eigenlijk helemaal nog niet heb aangestipt is de angst dat een van jouw familieleden of een ander van wie je houdt gewond raakt of overlijdt bij een aanslag. Die angst hebben ook veel mensen. Houd hierbij in het achterhoofd dat die mensen zelf goed opletten. Mensen zijn tegenwoordig alert. Dat is niet onterecht. Angst is niet nodig, alertheid kan geen kwaad, denk ik. Heb vertrouwen in de mensen. Mocht er nu iets gebeuren in de beurt van een van de mensen van wie jij houdt, dan kun je natuurlijk altijd contact opnemen om er zeker van te zijn dat hij/zij veilig is.
Het aller-, allerbelangrijkste is om in gedachte te houden dat de kans dat jij of iemand van wie je houdt betrokken raakt bij een aanslag heel, heel erg klein is…
Ben jij bang voor terrorisme? Voor aanslagen? En ben je dan vooral bang dat jou iets gebeurt, of dat er iets gebeurt met iemand van wie jij houdt?
Liefs
Ik ben ook best wel bang voor aanslagen. Afgelopen weekend was de zwarte cross in de buurt van waar ik woon en mijn schoonzus ging erheen. Mijn man grapte dat het wel ironisch zou zijn als de eerste grote aansalg in Nederland in de Achterhoek zou plaatsvinden en dat zijn zus dan op het nieuws zou omen. Ik vond het niet grappig. ’s Avonds was dan het nieuws van de schietpartij in München en mijn man had tot ’s nachts de Duitse tv aan staan. Ik mijd op dit moment niet echt plekken. Kwam toch al niet in Amsterdam of Rotterdam of zo. Toen ik naar het afscheidsconcert van Normaal in het Gelredome ging, was ik wel superbang. Dit was een maand na de aanslagen in Parijs. Toch vecht i ook tegen de angst. Desnood s maar niet al te vaak nieuws kijken.
Ik ben de laatste weken wel wat banger geworden omdat je nu meer aanskagen hebt die door 1 persoon worden uitgevoerd. Al is niet alles door IS. In augustus ga in naar Brussel wat ik dan wel spannend vind.
Mijn vader werkt in Den Haag en daar is de kans op een aanslag wel groter dan waar ik woon. Al weet je het natuurlijk nooit.
Wat lastig dat je die angsten hebt zeg! Ik hoop voor je dat ze snel minder worden en dat je iets aan je tips hebt!
Goed stuk! Ik herken het wel, ook bij mij is de angst wel aanwezig. Maar ik laat me er niet door tegenhouden om gewoon leuke dingen te doen en het helpt misschien niet per se, maar ”als het gebeurt, dan gebeurt het” en dan kun je er verder toch niets aan doen.
Goed stuk! Ik merk dat ik nu ik verder af sta van dit hele gebeuren de angst wel groter is. Toen ik in december een paar dagen naar NL ging en we Amsterdam bezochten dacht ik daar ook wel over na. Ook dat mijn ouders vliegen in Europa en leven vlakbij Amsterdam vind ik soms niet prettig. Ik ben dan blij als ze me laten weten dat ze weer thuis zijn. Ik voel hier in Colombia geen angst. Jimmy wil graag naar Europa ooit om te wonen, maar ik wil dat liever niet ivm al die zooi daar nu. Voor ons komt het ook anders binnen denk ik. We gaan misschien naar Munchen volgend jaar voor een paar maanden en dat vind ik ook niet fijn. Maar wellicht dat als ik daar ben dat die angst er dan niet meer is. Ik had nooit gedacht dat ik me in Colombia zo veilig zou voelen.
In mijn eigen veilige omgeving ben ik niet bang, maar ik denk er soms wel over na als ik grote treinstations passeer, grote steden bezoek, of het vliegtuig in stap.
De enige reden dat ik deze zomer het vliegtuig in durf te stappen, is dat we vliegen om 05:00, en dat is geen tijd voor een aanslag… Althans, dat vind ik.
Eigenlijk zou ik niet bang moeten zijn, maar ik voel het soms wel. Gelukkig blijft dat erg oppervlakkig en zijn het meestal alleen scenario’s die mijn gedachtes passeren.
Goed dat je erover schrijft en goede tips! Zelf heb ik hier gelukkig helemaal geen last van.
Inderdaad goed dat je deze tips deelt, voor wie hier last van heeft. Het is ongelooflijk hoeveel er in de laatste weken is gebeurd. Daar is iedereen het in ieder geval over eens. Dat je bang bent voor terrorisme is totaal niet gek!
Mooi artikel. Ik denk dat iedereen in meerdere of mindere mate wel bang is voor terrorisme, ik althans wel. Het is gewoon zo’n gek idee dat we niet meer veilig zijn op openbare plaatsen waar we zo vaak komen, dat we gewoon elk moment door één of andere gek uitgeschakeld kunnen worden, zomaar. Ik was vooral bang toen de aanslagen in Brussel waren gebeurd, omdat ik er vlakbij woon en in Brussel werk. Het metrostation waar het gebeurde moet ik ook langsrijden als ik (uitzonderlijk) eens met de metro naar mijn werk ging en ook met de auto rijd ik er langs als naar terug naar huis reed… Ik nam bijna elke dag de trein die stopt bij haltes vlakbij dat metrostation, en ik moet zeggen dat ik vooral op de trein me best wel ongemakkelijk voelde soms en heel alert rondkeek. Elke keer als de deuren openden was ik even bang dat er iemand met een wapen of bom was opgestapt. Ook in de file in tunnels in Brussel was ik bang dat er in een koffer van één van de auto’s een bom zou zitten… Maar gelukkig had ik mijn angst nog redelijk goed onder controle, vooral door te rationaliseren. Want de kans is inderdaad erg klein dat het net gebeurt op de plaats waar jij net op dat moment bent. Maar ze is er natuurlijk wel… Maar ook dat probeer ik dan weer te rationaliseren, want tja, als jij net wel op het verkeerde moment op de verkeerde plaats ben, dan kan je daar niets aan veranderen, je kan het niet controleren of voorspellen… Ja, je kan je thuis opsluiten en dan is de kans wel heel klein, maar dan leef je ook niet meer. Ik moet zeggen dat ik soms wel even nadenk als ik naar een bepaalde plek of evenement ga waar veel mensen zijn, maar ik doe het toch altijd wel, en ik ben eigenlijk ook nooit echt bang als ik er dan ben. Ik denk er wel eens aan, maar dan gaat het gelukkig weer over en kan ik gewoon genieten. Want dat is wat we net nu nog meer moeten doen. Anderzijds stel ik me wel vragen: wanneer en waar eindigt dit? Hoe ver laten we dit nog komen? Komt er een derde wereldoorlog? Hoe zal dat eraan toegaan? Kan hier echt niet meer tegen gedaan worden? Maar ook die vragen probeer ik dan weer los te laten, in de hoop dat het snel stopt en dat de politiekers weten waar ze mee bezig zijn…
Mooie blog over een naar onderwerp. Zelf kijk ik inderdaad geen nieuws meer.. al jaren niet, heb er nooit tegen gekunt.
Anyway, goeie blog!
Goed dat je er over schrijft. Zelf sta ik er eigenlijk heel nuchter in: is het mijn tijd dan is dat zo. Als ik me in bed verstop (om even een ander uiterste te noemen) kan ik ook een hartaanval krijgen. Ik ben er van overtuigd dat ik bang zal zijn op het moment dat ik het zou meemaken (wie niet?), maar me er bij voorbaat al bang door laten maken voelt voor mij compleet zinloos. Het is toch niet te voorkomen, maar ik vertik het om dingen anders te doen vanwege terrorisme. Dus nee, ik ben niet bang, wat niet wil zeggen dat het nooit in mijn gedachten is hoor.
Nieuws kijk ik eigenlijk nooit, daar kan ik heel slecht tegen. Ik wil wel een beetje weten wat er speelt, dus ik scan de titels van nieuwsberichten wel zodat ik toch een beetje op de hoogte ben.