Herinner je je de #100DaysProud challenge nog? Mijn derde update heeft wat langer op zich laten wachten, omdat ik op 29 maart, wanneer de update eigenlijk geplaatst zou worden, op vakantie was! Dat betekent niet dat ik geen proud-momentjes heb bijgehouden… Lees je mee?
Maart
4 maart: In een restaurantje gehightead met mamma.
5 maart: Lang in de rij gestaan in een winkel.
6 maart: Een tijd lang aan Project Life gewerkt.
7 maart: Naar de bakker geweest voordat ik oxazepam had ingenomen.
8 maart: Geoefend bij de fysiotherapeut.
9 maart: Met mamma uit eten geweest. (SUSHI!)
10 maart: 6 km gefietst (alleen).
11 maart: Met mamma en de hond naar het park gefietst.
12 maart: 1 km hardgelopen
13 maart: Heel erg genoten van op het strand wandelen. We waren erg lang niet naar het strand geweest en ik vond het erg eng om weer te gaan, maar ik vond het eigenlijk heel erg fijn.
14 maart: Weer mee geweest boodschappen doen. Dit had ik een aantal keer niet gedaan. De drempel was dus weer even hoger om wel mee te gaan.
15 maart: Lekker in de zon gelopen en genoten.
16 maart: Alleen naar de GGZ gelopen, vanaf mijn opa en oma’s huis. Dit is ongeveer 15 minuten lopen. Ik was heel erg gespannen en keer een heftige paniekaanval onderweg, maar ik ben niet op de grond gaan zitten, heb niet mijn moeder gebeld dat ik het niet kon etc. Ik heb het “gewoon” gedaan. Ik heb doorgezet.
17 maart: Voordat ik de oxazepam had ingenomen naar de bakker geweest en met de hond gelopen.
18 maart: Me niet druk gemaakt om iets waar ik mij eerder altijd heel erg druk om kon maken.
19 maart: Naar de stad geweest.
20 maart: Naar een geitenboerderij geweest en daar heerlijk met de (kleine) geitjes geknuffeld.
21 maart: Genoten van de natuur. Van de vogels, de bloemen en planten…
22 maart: Broer en zijn vrouw een berichtje gestuurd om er achter te komen of zij veilig waren (ze wonen in Brussel). Ik heb niet eerst met mijn moeder overlegd over de inhoud van mijn berichtje, terwijl ik dit normaal wel doe.
23 maart: Met mamma iets besproken waar ik mij druk om maakte.
24 maart: Naar de afspraak met de SPV’er geweest en het besluit genomen dat ik een eHealth module ga proberen.
25 maart: Niet te veel gestrest over alles rondom de vakantie. (Wat als we het huisje nog niet in mogen als we aankomen? Wat gaan we daar allemaal doen? Wat als ik veel last heb van paniek? Gedachten kwamen op, maar het lukte me om er niet in te blijven hangen)
26 maart: Heerlijk gefietst op de Hoge Veluwe. Paniek kwam op, maar ik kon het onder controle houden.
27 maart: Mijn paniek niet getoond aan anderen.
28 maart: Aangegeven dat iets niet lukte door de paniek. Dit is misschien wat dubbel, zeker met het “proud” momentje van 27 maart. Mijn opa en oma kwamen de 27e langs op het park waar wij waren. We zijn toen gaan wandelen en ik kreeg een paniekaanval. Ik wilde dit niet aan hen laten merken. Dat is me gelukt en daar ben ik trots op. 28 maart was ik weer alleen met mamma. Toen is het me gelukt om wel aan te geven dat iets echt even niet ging door de paniek.
29 maart: Zelf een gerecht gekozen op de menukaart voor de lunch. Het was een gerecht dat mamma en ik deelden. Gelukkig viel het in de smaak. :-)
Dit is alweer de derde update. Nog maar een te gaan en dan is de challenge alweer voorbij. Misschien heeft Lou-Ann van Each Scar Has A Story tegen die tijd wel een nieuwe challenge bedacht. :-) Ik vind het in elk geval erg leuk om zo elke dag even stil te staan bij wat er goed is gegaan. Waar ik trots op mag en kan zijn.
Waar ben jij trots op? Iets kleins of iets groots, het mag allemaal. Ik ben heel benieuwd. Ik vind het namelijk heel fijn om mee trots te zijn over iets dat iemand anders heeft gedaan. :-)
Liefs!
Goed bezig meid! Door het zo op te schrijven kun je ook makkelijk terugkijken op al die fijne, positieve momentjes :)
Dat zijn zeker heel veel mooie dingen om trots op de zijn. Echt goed dat je elke dag iets kan bedenken.
Je voert de druk wel lekker op! ;) Haha, maar toevallig was ik inderdaad een nieuwe challenge aan het bedenken. Dus misschien dat het wat wordt!
Als ik dit lijstje zo lees, krijg ik echt een smile op mijn gezicht. Wat een hoop om trots op te zijn en trots ben ik dan ook echt op jou! Xoxo
Goed bezig! Leuk om al die fijne momenten te lezen, interessante challenge! En trots mag je zijn, dat het je gelukt is om paniekaanvallen onder controle te houden.
Waar ik het meest trots op ben nu? Als ik een periode prikkelbaar ben maar geen paniekaanvallen heb, weet ik dat er na een tijdje een dagenlange angstaanval met psychotische verschijnselen komt. Met de nasleep ben ik dan weer drie weken verder.
Echter, hij wilde gisteren komen maar ik heb die aanval toch even weggebonjourd. Ik heb het kunnen onderdrukken voor het eerst. En daar ben ik heel trots op :D De drang is vandaag al iets minder.
Ik ben trots op jou!